แห่อาลัยนายแพทย์ใจบุญแห่งภูเก็ต ที่เสียชีวิตจากโควิด-19

  นพ.ประยูร ภคเมฆานนท์ หรือ หมอเล็ก เป็นเจ้าของคลินิกอยู่ที่ ต.ป่าตอง อ.กะทู้  นับเป็นแพทย์ที่ใจบุญและมีน้ำใจต่อผู้อื่นมาก ๆ  

คุณหมอมีอาการจากการติดเชื้อโควิด-19 ประมาณ 1 เดือน ที่ จ.ภูเก็ต และถูกส่งต่อมารักษาตัวที่ โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ อำเภอหาดใหญ่ และได้เสียชีวิตอย่างสงบเมื่อวันพุธที่ 2 มิ.ย.ที่ผ่านมา ทำพิธีฌาปนกิจที่วัดโคกนาว อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา โดยมีญาติที่ใกล้ชิด ร่วมพิธีจำนวนหนึ่ง

 โดย FB ของคุณหมอ ศักดิ์วุฒิ รัตตานุกูล ซึ่งเป็นเพื่อนของคุณหมอประยูร  ได้โพสต์ข้อความแสดงความอาลัยต่อการจากไป เอาไว้ว่า 

"อาลัย นายแพทย์ประยูร"

เช้าวันที่ 2 มิถุนายน 2564 ได้รับแจ้งทางไลน์ว่า หมอเล็ก นพ.ประยูร ภคเมฆานนท์ แพทย์ ม.อ.รุ่น 8 เพื่อนรักร่วมรุ่นของผม ที่ทำงานอยู่ภูเก็ต ติดเชื้อโควิด-19 ลงปอด ถูกส่งตัวไปรักษาตัวที่ รพ.สงขลานครินทร์ หลายวันมาแล้ว ได้จากไปอย่างสงบ

คุณหมอเล็ก เปิดคลินิกส่วนตัวที่ ป่าตอง อ.กระทู้ จ.ภูเก็ต ช่วงการระบาดของไข้โควิด-19 รอบแรกนั้น คลินิกคุณหมอ ได้ปรับเป็นโรงทาน แจกข้าวสารถุง ให้คนที่ได้รับความเดือดร้อน แต่ละวันมีคนมาเข้าคิวรับข้าวสารเป็นจำนวนมาก ติดต่อกันนับเดือน

ระยะหลังที่การระบาดของโรคเริ่มคลี่คลาย คุณหมอได้พยายามโปรโมตการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต ด้วยการเดินทางไปถ่ายภาพ มุมสวยๆของจังหวัดนำเสนอผ่านเฟซบุ๊คส่วนตัว มีคนเข้ามาชมจำนวนมาก และแชร์อย่างแพร่หลาย

ทุกวันตอนเช้า เพื่อนๆในกลุ่มไลน์ แพทย์ ม.อ.รุ่น 8 จะได้ชมภาพสถานที่สวยๆ และภาพที่คุณหมอไปร่ายรำไท้เก๊ก ออกกำลังกาย ตามชายหาดป่าตองและหาดต่างๆ

วันนี้ ไม่มีเพื่อน ไม่มีภาพเหล่านั้นอีกแล้ว

ผมจึงขอเชิญเพื่อนๆ ทุกท่าน ร่วมส่งเพื่อนสู่สุคติ ด้วยความอาลัยยิ่ง กับบทกลอนที่เขียนขึ้นจากใจ

#ขอให้เพื่อนๆทุกท่านปลอดภัยจากโรคร้ายนี้ครับ

"แสนใจหายสุดละห้อยเศร้าสร้อยหนัก
เมื่อเพื่อนรักจากไปไม่เหลียวหลัง
สุดขมขื่นเหมือนมิฟื้นตื่นภวังค์
ยากจะยั้งน้ำตาพร่าไหลริน

เคยร่วมเรียนร่วมเล่นเป็นเพื่อนเที่ยว
เคยกลมเกลียวแนบสนิทเป็นนิจสิน
เคยต่างลาไปตามทางต่างชีวิน
แต่มาสิ้นเพราะโรคภัยในป่าตอง

ครั้งโรคร้ายกรายกล้ำในย่ำแรก
เพื่อนก็แจกข้าวสารเจือจานผอง
คนยากไร้ได้ต่อลมสมใจปอง
แต่พื่อนต้องวิปโยคเพราะโรคนั้น

เคยตื่นไวไปชายหาดวาดความหวัง
โชว์พลังรอพลิกฟื้นคืนความฝัน
หาดจะคึกตึกที่ร้างสว่างพลัน
โรคน่าพรั่นจักสลายมลายไป

เจ้าไวรัสเหี้ยมโหดเหมือนโกรธหนัก
มีชนักก่อกลแต่หนไหน
จึงอาฆาตมาดร้ายให้กลายไกล
เหลือทิ้งไว้แต่ความดีที่มีมา

ดวงวิญญาณโปรดรับรู้ผู้อยู่หลัง
ร่วมจิตตั้งมุ่งมาดปรารถนา
ขอไปสู่สุคตินั้นสวรรคา
ไห้โหยหาความเป็นเพื่อนไม่เลือนราง"

นพ.ศักดิ์วุฒิ รัตตานุกูล
2 มิถุนายน 2564