Isle of Sark: รัฐศักดินาสุดท้ายของยุโรป

Sark เป็นเกาะเล็ก ๆ ภายใน Bailiwick of Guernsey ทางตะวันตกเฉียงใต้ของช่องแคบอังกฤษห่างจากชายฝั่ง Normandy ของฝรั่งเศส 25 ไมล์ เกาะนี้อยู่ภายใต้ระบบศักดินาของยุโรปในช่วง 440 ปีที่ผ่านมาจนถึงปี 2008 เมื่อไม่นานมานี้เมื่อเกาะเล็ก ๆ จัดการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยเป็นครั้งแรก ร่วมกับหมู่เกาะแชนเนลอื่น ๆ ซาร์คเป็นส่วนที่เหลือสุดท้ายของอดีตดัชชีแห่งนอร์มังดีที่ยังคงเป็นของมงกุฎและเป็นรัฐศักดินาสุดท้ายของโลกตะวันตก ไม่มีรถยนต์ไม่มีไฟถนนและไม่มีการหย่าร้างผืนดินเล็ก ๆ แห่งนี้จึงเป็นพื้นที่ที่เงียบสงบและปราศจากการปนเปื้อนมากที่สุดแห่งหนึ่งของทวีปเก่า

ซาร์คมีความยาวประมาณสามไมล์และกว้างหนึ่งไมล์มีประชากร 600 คนก่อนการปฏิรูปรัฐธรรมนูญในปี 2008 ซาร์คอยู่ภายใต้การปกครองของหัวหน้าคำอ้อนวอนซึ่งเป็นรัฐสภาระบบศักดินาซึ่งประกอบด้วยเจ้าของที่ดินบนเกาะที่ไม่ได้รับการเลือกตั้ง 40 คนและนำโดย "ผู้พิทักษ์" . ตั้งแต่ปี 1565 เมื่อ Elizabeth I มอบเกาะนี้ให้กับขุนนาง Hellier de Carteret เพื่อตอบแทนการปกป้องของเขาจากโจรสลัด Seigneurs ได้ปกครองหินนี้ Seigneurs จ่ายเงินให้แก่ British Crown เพียง 1.79 ปอนด์ต่อปีเพื่อรักษาเกาะและในทางกลับกันถือสิทธิพิเศษในการให้สิทธิ์เจ้าของที่ดินในการซื้อและขายบ้านของพวกเขา แต่ถ้าพวกเขาสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อ Crown และจ่ายให้ Seigneurs หนึ่งใน 13 ของราคาซื้อทรัพย์สิน

กฎหมายหลายฉบับโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการสืบทอดและการปกครองของ Seigneur มีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยเนื่องจากมีการตราขึ้นในปี 1565 ภายใต้ Queen Elizabeth I ตัวอย่างเช่น Seigneur ยังคงมีสิทธิ์ แต่เพียงผู้เดียวบนเกาะในการเก็บนกพิราบและจนถึงปี 2008 คนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้เลี้ยงสุนัขที่ยังไม่เสียชีวิต นอกจากนี้เขายังเป็นเจ้าของเศษซากทั้งหมดที่ถูกชะล้างระหว่างกระแสน้ำขึ้นและลง

อำนาจศักดินาโบราณของ Seigneur ตกอยู่ภายใต้การคุกคามเมื่อในปี 1993 พี่น้องมหาเศรษฐี Barclay, Sir David และ Sir Frederick เจ้าของโรงแรม The Ritz และหนังสือพิมพ์ Telegraph ได้ซื้อเกาะ Brecqhou นอกชายฝั่งเล็ก ๆ ของ Sark

ตามกฎหมายศักดินาของซาร์คบาร์เคลย์ถูกบังคับให้จ่ายภาษีทรัพย์สิน 179,230 ปอนด์ซึ่งตรงเข้ากระเป๋าของโบมอนต์แทนที่จะไปที่รัฐ สิ่งที่ทำให้บาร์เคลย์ระคายเคืองต่อไปคือกฎแห่งการสร้างบรรพบุรุษซึ่งหมายความว่าทรัพย์สินทั้งหมดจะต้องตกอยู่ในมือของทายาทชายคนโตโดยไม่มีการแบ่งแยก พวกเขาท้าทายกฎหมายนี้ในศาลชนะและมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมาย ยังคงไม่เป็นที่พอใจ Barclays เริ่มยืนกรานในการปฏิรูปประชาธิปไตยเกี่ยวกับ Sark และในการทำเช่นนั้นได้หว่านเมล็ดพันธุ์ของความไม่สงบในหมู่ผู้อยู่อาศัยในรัฐในอารักขาของ Crown ที่เงียบเหงา

ในที่สุดในปี 2008 ประชากรผู้ใหญ่ของเกาะได้รับการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยสมาชิกรัฐสภาที่เข้มแข็ง 28 คนซึ่งยุติการปกครองแบบศักดินา 443 ปี ภาษีทรัพย์สินของ Seigneurs ถูกยกเลิกและในตำแหน่งที่ 22 Seigneur ของ Sark - Michael Beaumont - จะได้รับ 28,000 ปอนด์ต่อปีซึ่งเป็นสิทธิประโยชน์ที่เขาสามารถส่งต่อผ่านทายาทของเขาได้ตลอดไป

นอกเหนือจากประเด็นทางการเมืองแล้ว Sark ยังเป็นจุดที่สวยงามสำหรับการพักผ่อน ในการไปถึง Sark นักท่องเที่ยวต้องนั่งเครื่องบินไปยังเกิร์นซีย์จากนั้นนั่งเรือข้ามฟากไปยังเกาะ 45 นาที

รถยนต์เป็นสิ่งผิดกฎหมายบน Sark อนุญาตให้ใช้ยานพาหนะเพียงชนิดเดียวคือรถม้าจักรยานรถแทรกเตอร์และรถที่ใช้แบตเตอรี่หรือจักรยานติดเครื่องยนต์สำหรับผู้สูงอายุหรือผู้พิการ แม้แต่รถพยาบาลและรถดับเพลิงก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้เครื่องยนต์และต้องลากจูงไปในกรณีฉุกเฉินด้วยรถแทรกเตอร์ในฟาร์ม อย่างไรก็ตามการเดินทางรอบเกาะไม่ใช่ปัญหามากนักเนื่องจากมีขนาดประมาณ 2 ตารางไมล์และสามารถเดินสำรวจได้

เนื่องจากไม่มีสนามบินไม่มีรถยนต์หรือถนนลาดยางชีวิตบน Sark ยังคงไม่ได้รับผลกระทบจากชีวิตสมัยใหม่อย่างเห็นได้ชัด เกาะนี้มีโบสถ์ 2 แห่งผับ 2 แห่งศาลาประจำหมู่บ้านโรงเรียน 1 แห่งตำรวจอาสา 1 คนและห้องขัง 2 ห้องที่ส่วนใหญ่ยังว่างอยู่ แพทย์ประจำบ้านให้การดูแลสุขภาพบน Sark อาสาสมัครให้บริการดับเพลิงและกู้ภัย มีโรงแรมและเกสต์เฮาส์ให้พักสองสามแห่ง

Sark แบ่งออกเป็นสองส่วนตามลำดับเรียกว่า Little Sark และ Big Sark พวกเขาเข้าร่วมโดยคอคอดแคบ ๆ ของ La Coupee 

ขี่จักรยานบน La Coupee 

รถแทรกเตอร์ใน La Coupee 

ทางเข้าบ้านของ Seigneur 

สวนและปราสาทสมัยศตวรรษที่ 17 ของ Seigneur 

คุกของ Sark 

เรือในท่าเรือเล็ก ๆ ของ Sark 

บริการเรือข้ามฟากบน Sark 

รถม้าบน Sark

รถพยาบาลลากโดยม้า

รถม้าบน Sark

เกาะ Brecqhou ที่เป็นข้อพิพาท