วาเลนไทน์

วาเลนไทน์
โดย : อักษราลัย

"อย่าไปเลยนะคะ มนขอโทษ มนจะไม่งี่เง่าแบบนี้อีกแล้ว"
ภคมนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ กับชัยหนุ่มคนรักของเธอ ด้วยร่างกายสั่นเทาที่พยายามกลั้นสะอื้น น้ำในดวงตาฉ่ำวาววับด้วยน้ำตาที่เตรียมจะทะลักทลาย

ชัยคนรักของเธอ...เขามีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา สะอาดสะอ้าน สูงสมชายชาตรี ผิวขาว มีหนวดเล็ก ๆ บนเรียวปากนั้น ทำให้เธอนึกถึงนักร้องดังในอดีตที่มีเรียวหนวดงามบนเรียวปาก และเธอชอบเขาเป็นหนักหนา ชัยมีบุคลิกแบบนั้น เธอจึงหลงใหลคลั่งไคล้เขาในทันทีที่ทั้งคู่สบตากันในวินาทีแรกที่พบเจอกันในที่ทำงาน

เธอทำงานในตำแหน่งเลขานุการในบริษัทฯ แห่งนี้มานานกว่าหนึ่งปี ก่อนที่ชัยจะเข้ามาเป็นผู้จัดการอีกแผนกที่เธอต้องคอยประสานงานร่วมกับเขาอยู่เสมอ ทุกวันที่ต้องติดต่อกัน เธอมีความสุขมาก สายตาที่เขามองมาแทบจะปลดเปลื้องเปลือยตัวเธอ ความร้อนวูบวาบ สั่นไหวในผิวกายของเธอ บ่งบอกตัวเองได้เลยว่านี่ล่ะคนที่ปรารถนา วันที่เขาจับมือเธอครั้งแรก เธอสะเทิ้นเขินอายหลบสายตาแรงกล้านั้น แต่ปากก็เผยอยิ้มด้วยความยินดี

และนับจากวันนั้นเธอและเขาก็แทบไม่ห่างกัน ยามพักเที่ยงคือเวลาแห่งความสุข เธอกินมื้อเที่ยงร่วมกับเขาทุกวัน ด้วยอาหารที่จัดเตรียมมาอย่างดี หรือหากวันไหนที่เธอเตรียมมาไม่ทัน ร้านอาหารหรูข้างสำนักงานที่เธอสั่งมากิน อาหารเลิศรสที่เธอจัดทำให้เขาด้วยความรักล้นหัวใจ และแน่นอนทุกสิ่งทุกอย่างเธอจัดการค่าใช้จ่ายเองทั้งหมด แม้จะมีเสียงลือเข้าหูว่าชัยมีเมียแล้ว เธอก็ไม่เชื่อ ก็เขาอยู่กับเธอทุกวัน ทุกเวลา เขาจะมีเมียแล้วได้ยังไง คนพวกนั้นคงจะอิจฉาที่เธอเป็นแฟนกับชัย

ภคมนนั่งทรุดลงข้างกายของชัย เธอกอดรัดเขาไว้แน่น ชัยนิ่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร นันย์ตาโตนั่นเบิกโพลงแต่ก็ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

"มนขอโทษค่ะ มนรักคุณมากนะคะ รักมากเหลือเกิน ที่มนทำไปทุกอย่างนี่ก็เพราะมนรักคุณ คุณต้องเข้าใจมนนะคะ" ภคมนเอ่ยพร่ำเพ้อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ กายสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น

เธอหันไปมองรอบ ๆ คอนโดนี้เธอซื้อร่วมกันกับเขา แต่เขาบอกเธอว่าเขารักเธอมากและไม่อยากเอาเปรียบดังนั้นเธอควรจะใช้ชื่อเธอกู้คนเดียวก็พอ แต่ค่าผ่อนเขาจะช่วย เธอตกลงตามนั้น ชัยและเธอย้ายเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ปีที่แล้ว วันดีของความรัก วันแห่งการร่วมชีวิต เธอมีความสุขจนล้นปรี่ ความรักที่เธอมีให้ชัยยิ่งกว่าล้นปรี่

"นี่มันรอยอะไรกันคะชัย ไหนว่าไปประชุม รอยลิปติกใช่ไหม" เธอพูดเสียงแหลมพร้อมกับเอาเสื้อเชิ๊ตไปปาใส่หน้าเขาที่นอนหลับอยู่ในห้องนอน

"อะไรกันมน มีอะไร" ชัยตกใจผวาลุกขึ้นมานั่งมึนงง

"นี่ไงคะ นี่มันรอยลิปติกชัด ๆ ไปมั่วกับใครมาบอกมานะ"

"จะบ้าใหญ่แล้วมน ผมไปประชุม จะมีรอยลิปติกได้ยังไง"
"แล้วนี่มันรอยอะไร" ภคมนกระแทกเสียง หน้าตาเหยเกด้วยแรงอารมณ์

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทะเลาะกัน ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ภคมนมักจะคอยจับผิดชัยอยู่เสมอ เธอแอบคิดว่าชัยหมดความสนใจในตัวเธอแล้ว เขาดูเฉยชามากขึ้น แม้จะพอใจกับทุกสิ่งที่เธอทำให้ ทั้งการบ้านการเรือนการมุ้ง เธอปรนนิบัติเขาอย่างเต็มที่ ค่าผ่อนคอนโดที่ว่าจะช่วยจ่าย เธอก็ไม่เคยทวงถาม และเขาก็ไม่เคยหยิบยื่นให้ ค่าน้ำค่าไฟค่าอาหารค่าของใช้ทุกอย่างภคมนเหมาจ่ายแต่เพียงผู้เดียว และนับวันเธอยิ่งรู้สึกเหน็ดเหนื่อยทดท้อ เหมือนยิ่งอยู่ด้วยกันแต่ยิ่งไกลห่างจากกันมากขึ้นทุกวัน ความรักที่เธอฝันหาเหมือนมันจบลงทันทีที่พวกเขาย้ายเข้ามาอยู่ร่วมกัน เธอรักเขามากขึ้นทุกวัน แต่เขาเหมือนรอคอยรับการปรนนิบัติจากเธอเท่านั้น ข่าวลือในที่ทำงานยิ่งหนาหูว่าชัยมีเมียแล้ว และตอนนี้กำลังจีบนักศึกษาฝึกงานที่เข้ามาทำหน้าที่เป็นเลขานุการของชัย เด็กคนนั้นหน้าตาสะสวย อ่อนวัย ผิวผุดผ่อง รูปร่างงดงาม นั่นทำให้ภคมนหวั่นไหวเหลือเกิน

ภคมนยามนี้ทรุดโทรมไปกว่าเดิมมากนักเพราะความเครียดจากภาระค่าใช้จ่าย ยิ้มที่เคยสดใสกลายเป็นยิ้มแค่ขยับปากตามหน้าที่ ไม่เคยมีสักวันที่เธอจะยิ้มออกมาจากใจเหมือนเช่นภคมนคนเดิมอีกแล้ว เธอถามตัวเองในกระจกเมื่อเช้าว่านี่คือใคร ยายป้าคนนี้คือใคร หน้าตาบึ้งตึง ริ้วรอยรอบดวงตาที่อ่อนล้านั้นอีกเล่า ครีมแพง ๆ ที่เธอเคยซื้อมาปรนนิบัติตัวเอง หมดไปกับค่าผ่อนคอนโด เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าชัยจะทิ้งเธอไป

เช้าวันนี้วันวาเลนไทน์ เธอตระเตรียมแผนว่าจะชวนชัยไปกินข้าวนอกบ้าน สวีทหวานกับวันครบรอบ แต่เมื่อเธอเตรียมตัวซักผ้า รอยลิปติกนั้นทำให้เธอสติแตก

"รอยลิปติกมันใช่ไหม ไปนอนกันมาแล้วใช่ไหม" เธอตะโกนเสียงดัง กางเล็บเข้าข่วนใบหน้าของชัยไปสองที

ชัยตะครุบมือเธอไว้ แล้วตบสวนกลับมา ภคมนหน้าสะบัดไปตามแรงตบนั่น มีเลือดซึมออกมาที่มุมปาก

"ชัย ... คุณตบมน"

"เออ...กูตบมึง คนจะนอน อะไรกันนักหนา พูดพร่ำอะไรไม่รู้เรื่อง"

"ไม่รักมนแล้วหรือคะชัย" ภคมนกล่าวด้วยน้ำตาน้ำเสียงสั่นเครืออย่างคนเสียใจอย่างที่สุด

ชัยลุกขึ้นจากที่นอน เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เตรียมหยิบเสื้อผ้ามาใส่

"ชัยจะไปไหน มนไม่ให้ไป นี่วันวาเลนไทน์นะคะ"

"วาเลนไทน์แล้วไง ผมจะไปข้างนอก"

"ชัยจะกลับมากี่โมง" ภคมนลุกเดินมาหาชัยที่ตู้เสื้อผ้าเอามือเกาะแขนชัยไว้

ชัยสะบัดแขน แล้วหันมามองหน้าภคมน น่าแปลกแววตานั้นแทบไม่มีความรักหลงเหลืออยู่เลย

"รำคาญ...กลับมาก็รู้เองแหละ" ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากปากชัย ภคมนแทบไม่อยากเชื่อว่ามาจากปากชายคนที่บอกว่ารักเธอที่สุด อยากจะใช้เวลาทุกวันทุกนาทีทุกวินาทีร่วมกับเธอคนเดียวเท่านั้น ไหนจะสายตานั้นอีกเล่าที่มองมา ไม่เหลือแววความรักอีกแล้ว มีแต่ความรำคาญ หงุดหงิด ฉายออกมา

"อย่าไปเลยนะคะ มนขอโทษ มนจะไม่งี่เง่าแบบนี้อีกแล้ว"

ชัยเหวี่ยงภคมนออกจากตัวเขา สะบัดเธอหลุดจากการเกาะกุม มือยังคงเลือกเสื้อที่จะสวมใส่
"กูจะไป กูเบื่อมึงเต็มทนแล้วรู้ไหม เคยส่องกระจกดูสภาพตัวเองบ้างไหม อย่างกับผีตายซาก ใครจะไปอยากอยู่ ... ด้วย" ไม่ทันที่คำว่าด้วยจะหลุดออกมาจากปาก เขาก็ทรุดกายลงหน้าตู้เสื้อผ้าใบนั้น คมมีดที่แทงทะลุเข้ามาที่หัวใจเขา ด้วยมีดปลายแหลมด้ามยาว มีดที่เธอใช้เตรียมอาหารที่เขาซื้อให้เธอในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว เพื่อรับขวัญเข้าคอนโด ความเจ็บแปลบที่แล่นเข้ามาเพียงวูบเดียว ทำให้เขาทรุดลงอยู่ตรงนั้นในทันที
.
"นี่มันรอยอะไรกันคะชัย รอยลิปติกใช่ไหม" สิ้นเสียงก็มีเสื้อปาลงมาบนตัวเขา ชัยสะดุ้งเฮือก รีบละล่ำละลักบอก
"เปล่าจ้ะ ไอ้เอ็มกระเทยในแผนกน่ะสิมันแกล้งพี่ มันแกล้งมน ไม่เชื่อพรุ่งนี้ไปถามมันได้เลย ว่าแต่วันนี้วันแห่งความรักเราจะไปฉลองที่ไหนกันดีครับมน"

แล้วเขาก็ดึงตัวภคมนเข้ามากอด อีกมือแอบลูบคลำไปที่ตำแหน่งหัวใจของตนเอง มันมีรอยเปียกซึมชื้น ๆ เหนียว ๆ อยู่
'มันคือรอยอะไร' ชัยครุ่นคิด ... •

สำนักพิมพ์ ผวา

แฟนเพจ : fb.me/pawhapublishing
เมล์ : pawha2021.publishing@gmail.com

#ลี้ลับ #สยองขวัญ #ชวนผวา #อกสั่นขวัญแขวน #หลอน #หวีดนรก #ฆาตกรรม #ซ่อนเงื่อน #อาฆาตพยาบาท #แรงหึง #สืบสวนสอบสวน