ผีพยาบาท 2
ผีพยาบาท 2
วันรุ่งขึ้นทั้งเอกและต้น สองเพื่อนรักได้ไปที่บ้านหลังดังกล่าว ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ติดต่อกับคนดูแลบ้านคนเดิมไว้ ในขณะที่เอกและต้นเดินมาใกล้จะถึงที่บ้านเก่าหลังนั้น
ต้น : เอก กูว่ากูลืมถามชื่อลุงแกว่ะ
เอก: ไม ไม่ถามละ
ต้น : เดี๋ยวกูโทรหาแกก่อนนะ
คนดูแลบ้าน : ว่าไง พ่อหนุ่ม
ต้น : ไม่ทราบว่าลุงชื่อไรคับ ลืมถาม
คนดูแลบ้าน : ลุงชื่อ วัฒน์ พ่อหนุ่ม
ต้น : จะบอกว่าผมมาถึงหน้าบ้านแล้วนะครับ
ลุงวัฒน์ : เออ เปิดประตูหน้าบ้านมาเลยลุงไม่ได้ล็อค
ต้น : ครับ
ในขณะที่เอกและต้นเปิดประตูบ้านมา ก็เห็นว่าสภาพบ้านเก่าจริง แต่ใหญ่โตมาก บ้านทรงสมัยรัชกาลที่ 5 เอกและต้น ก็เดินเข้ามาเรื่อยๆ จนเจอลุงวัฒน์รอตอนรับอยู่
เอกและต้น : สวัสดีครับลุง บ้านใหญ่โตดีนะครับ
ลุงวัฒน์ : บ้านเก่า สมัยก่อนโน่นนะ ไม่ได้มีคนอยู่มานานแล้ว มาๆ เดี๋ยวพาไปชม รอบๆบ้าน
ลุงวัฒน์พาเอกและต้นชมรอบๆบ้าน บรรยากาศต้นไม้ ร่มรื่น แต่แฝงด้วยความสงบเยือกเย็น ลุงวัฒน์พาเอกและต้นเข้ามาในห้องครัว และ ห้องนั่งเล่น เอกได้ไปสะดุดกับภาพครอบครัวนี้เข้า และในรูปนั้นทุกคนที่อยู่ในรูป มีคนที่เป็นพ่อ นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงกลาง แม่ยืนข้างซ้าย เด็กหนุ่มยืนข้างขวาและน้องหญิงคนเล็กนั่งตัก เมื่อเอกเพ่งไปดีๆเห็น พ่อ แม่ น้องผู้หญิง มองเพ่งมาที่เอกด้วยความโกรธแค้น เอกขยี้ตา แล้วมองใหม่อีกครั้ง ก็ปกติ จึงคิดว่าตัวเองตาฟาด
ลุงวัฒน์ : อ่าว เอก จ้องรูปนั้น นานละนะ รูปนั้นนะก็คือครอบครัวของลูกชายเจ้าของบ้าน
เอก : ผมคุ้นตานะลุง เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนครับ
ลุงวัฒน์ : เออๆ ตามมาทางนี้ นี่คือ ห้องนอน เรียงกันสามห้องนะ ก็งานอย่างที่ประกาศไป ปัดกวาด เช็ดถู ดูแลบ้าน เท่านี้ หยุดทุกวันอาทิตย์ ที่นี่นะไฟเข้าไม่ถึงนานละ เจ้าของเขาไม่ค่อยมาพักเลยตัดไฟ จะมีก็แต่โคมไฟ ไปเอาได้ที่ห้องเก็บของนะ
ต้น : โคมไฟแบบไหนละลุง
ลุงวัฒน์ : โคมไฟตะเกียงนะ
ต้น : ผมใช้ไฟจากมือถือก็ได้ครับ โบราณชะมัด
เอก : ไอ้ต้น ระวังคำพูดหน่อย
ต้น : ขอโทษทีวะ ลืมตัว ฮ่าๆ
ในขณะที่ลุงวัฒน์ เอก และต้น กำลังเดินดูภายในบ้านอยู่นั้น ลมเย็นก็โชยมาเข้าหน้าต่าง ลุงวัฒน์เริ่มหนาว สีหน้าท่าทางดูกลัว และบอกกับเอกและต้นว่า เราก็ดูบ้านมาพอสมควรแล้ว ยังไงเอากุญแจไป เอ่อ ที่นี่อะน้ำยังใช้ได้ปกตินะ แต่ไฟลุงก็งงเขาจะขี้เหนียวอะไรขนาดนั้น ลุงวัฒน์แกยิ้มๆ แล้วรีบเดินออกจากบ้านนั้นด้วยความกลัวโดยไว
____________________________