นักวิจารณ์ งานของพระเจ้า และบทสนทนาในร้านเหล้า (เรื่องสั้น)
นักวิจารณ์ งานของพระเจ้า และบทสนทนาในร้านเหล้า
๑
สาธิตวิจารณ์วรรณกรรมมาหลายปี มีรางวัลเป็นประกันความยิ่งใหญ่ของเขาหลายรางวัล นักเขียนน้อยใหญ่หรือสื่อทุกแขนงให้ความเกรงใจ ถึงแม้เขาจะวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมว่าใครจะทดท้อหรือเสียใจแค่ไหน สาธิตภูมิใจที่เขาเป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ ไม่วอกแวกและลังเลที่จะโขกสับแม้งานเขียนของภรรยาตัวเอง ชีวิตคู่ของสาธิตและภรรยาขาดสะบั้นลงเมื่อเรื่องสั้นของภรรยาเรื่อง"งานของนักวิจารณ์" ได้ตีพิมพ์ในนิตยสารทางการเมืองชื่อดังฉบับหนึ่ง เนื้อหาในเรื่องสั้นไม่มีอะไรมาก ตัวละครเอกที่ดำเนินเรื่องด้วย"ฉัน" เฝ้ามองสามีนักวิจารณ์และปลดปล่อยมันออกมาเป็นเรื่องสั้น มันเป็นเรื่องสั้นธรรมดาทั่วไป ไม่มีอะไรโดดเด่น แต่สาธิตโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ทั้งคู่ทะเลาะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย สาธิตเขียนวิจารณ์เรื่องสั้นเรื่อง "งานของนักวิจารณ์" โดยสับแหลกไม่เหลือชิ้นดี ไร้สาระบ้าง ตัวละครไม่เคยมีอยู่จริงในโลกบ้าง การดำเนินเรื่องก็แสนธรรมดา เหมือนเรียงความมากกว่า เป็นงานเขียนของนักเขียนสิ้นคิดคนหนึ่งเท่านั้นเอง สุดท้ายสาธิตและภรรยาก็หย่าขาดจากกัน
๒
สามีของฉันเป็นนักวิจารณ์ เขาเป็นผู้รอบรู้ในทุกวงการเลยทีเดียว วงการวรรณกรรม ภาพยนตร์ การเมือง แม้กระทั่งวงการเศรษฐกิจ เขาวิจารณ์ดะไปหมด ดูเหมือนหนังสือในประเทศนี้ไม่มีคุณค่าและสมควรแก่การเสียเวลาอ่านสักเล่มเดียว หนังสือรางวัลระดับชาติหลายเล่มถูกเขาชำแหละมานักต่อนัก หนังไทยก็ไม่พัฒนา ยังวนเวียนอยู่แต่เรื่องผีและหนังตลก เศรษฐกิจก็ถดถอยตามสถานการณ์ทางการเมือง ยุคดึกดำบรรพ์ วันๆ เขาไม่ทำอะไรแค่อ่านและเขียน เขามีคอลัมน์วิจารณ์อยู่ตามนิตยสารหลายฉบับ ฉันมีหน้าที่ซื้อหนังสือที่เขาต้องการ นำกาแฟและอาหารเข้าไปเสิร์ฟถึงห้องทำงานของเขา สามีฉันไม่ชอบออกไปไหนแม้ปากซอย เช้าวันหนึ่งฉันไปธุระที่ต่างจังหวัด สามีของฉันจึงจำเป็นต้องออกไปซื้อปาท่องโก๋และอาหารเช้าที่ตลาดปากซอย เขาเดินผ่านชาวบ้านกลุ่มหนึ่งที่นั่งรอใส่บาตร สามีฉันพูดขึ้นลอยๆ ว่า "จนก็จนยังอยากทำบุญ" แค่นั้นแหละเขาก็โดนรุมทำร้ายและไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาล เขาไปอยู่กับพระเจ้าแล้ว
๓
ร้านอาหารย่านชานเมืองแห่งหนึ่ง
“ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆ เลยนุจรี สามีนักวิจารณ์ชื่อเสียงโด่งดังอนาคตไกลขนาดนั้นจะหาได้ที่ไหน แล้วทำไมแกถึงต้องหย่ากับเขาด้วย”
“แกไม่เคยอยู่กับนักวิจารณ์แกไม่รู้หรอกวรรณา ว่ามันน่าเบื่อแค่ไหน วันๆ มีแต่เรื่องเครียดเข้าสมอง เขามองแต่โลกด้านร้าย”
“แล้วทำยังไงเขาถึงยอมหย่ากับแก”
“มันก็ไม่ยากอะไร เขาเป็นคนอารมณ์รุนแรงและอยากวิจารณ์จนตัวสั่น ฉันเลยสนองให้ เมื่อก่อนฉันไม่คิดจะเลิกกับเขาหรอก ก็ฉันต้องออกไปซื้อหนังสือให้เขาวันละหลายเล่มหลายฉบับ เลยรู้จักชายหนุ่มคนหนึ่ง แกรู้ไหมว่าเราคบหากันมานานแค่ไหน ห้าปีกว่าเชียวนะ ระหว่างที่สามีฉันมุ่งมั่นอยู่กับงานวิจารณ์ฉันจึงมีเวลาที่จะทำอย่างอื่นบ้าง ในที่สุดฉันก็วางแผนเขียนเรื่องสั้นให้เขาวิจารณ์ มันต้องมีสักเรื่องที่เขาต้องเห็นและวิจารณ์สิน่า”
“ชวนทะเลาะหรือชวนเลิกอะไรอย่างนี้ใช่มั้ย แผนลึกซึ้งเพื่อนรัก”
“สุดท้ายเราก็ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ฉันหย่ากับเขาและย้ายไปอยู่บ้านชายหนุ่มคนนั้นทันที นั่นไงชายหนุ่มของฉันมาแล้ว”