อิสระและกรงที่ไร้นก

2 มกราคม 2564 (12:42)เนื้อหาโดย อักษราลัย

อิสระและกรงที่ไร้นก

โดย : อักษราลัย

เจ้านกน้อยสองตัวคู่สามีภรรยา ขนสีเทา ตัวขนาดย่อม คิดเอาเองว่าน่าจะเป็นนกเขา มันสองตัวเพียรพยายามคาบเศษหญ้าจากไหนไม่รู้มาทำรัง จุดที่เป็นเป้าหมายคือสายท่อแอร์ที่ต่อเข้ากับคอมเพรสเซอร์แอร์ ขนาดความกว้างไม่เกินฝ่ามือ ทุกเย็นที่กลับเข้าบ้านมานกสองตัวนี้จะเกาะสายท่อแอร์อยู่ก่อนแล้ว พร้อมปล่อยมูลมากมายในตอนเช้าให้ทำความสะอาด ฉันแก้ปัญหาด้วยการเอาถาดมาปูกระดาษหนังสือพิมพ์รัดลวดห้อยต่ำกว่าสายท่อแอร์ เพื่อจะได้สะดวกกันทั้งสองฝ่าย

อยู่มาวันหนึ่งฉันเริ่มเห็นความผิดปกติ นกตัวโตกว่าเดาว่าคือสามีบินออกไปตัวเดียว ปล่อยนกตัวเล็กกว่าอยู่เพียงลำพัง หันรีหันขวางด้วยความอยากรู้อยากเห็นรีบเดินไปหยิบเก้าอี้มาปีนดู ฉันเห็นไข่เล็ก ๆ ในรังน้อย ๆ สามฟอง ตื่นเต้นประหนึ่งคือลูกหลาน มือไวเท่าความคิดรีบหยิบกุญแจรถสตาร์ทออกจากบ้านทันที ในใจครุ่นคิดถึงที่พักพิงที่แสนสบาย ขับรถไปจนถึงคลองสี่ด้วยนึกออกร้านเดียวว่าที่นี่มีของที่ต้องการ กรงนกแสนสวยแขวนอยู่หลายใบ ฉันเลือกใบที่เป็นไม้สีกลาง ๆ ทรงโค้งสวยตามสายตาฉันมาใบหนึ่ง กับอาหารอีกถุงใหญ่

ขับรถกลับบ้านด้วยใจลิงโลดเปี่ยมสุข ฮัมเพลงมาตลอดทาง ถึงบ้านรีบนำกรงนั้นมาเช็ดฝุ่น เทอาหารใส่ถ้วยใบสวย กรุหนังสือพิมพ์ที่พื้นกรงอย่างดี ระหว่างกลับมาแม่นกไม่อยู่ที่สายท่อแอร์แล้ว คงตกใจตั้งแต่ฉันปีนเก้าอี้ขึ้นไปสอดส่อง บรรจงห้อยกรงไว้ ค่อย ๆ หยิบไข่นกทั้งสามฟองมาวางอย่างแผ่วเบา เกิดเผลอทำหล่นพื้นไปหนึ่งฟอง ตกใจและเสียใจกล่าวขออโหสิกรรมกันไป จัดไข่สองฟองที่เหลือพร้อมรังน้อย ๆ ให้อยู่ในกรง เปิดช่องประตูกรงนกอ้าค้างไว้ อย่างไม่คิดจะปิด

นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ กรงนกนั้นไม่เคยมีนกย่างกรายเข้าไปเลยสักตัว แม้จะไม่เคยปิดประตูกรง แม้จะมีไข่ให้รอฟัก แม่นกก็ไม่เข้าไปกก ดูจะเป็นความหวังดีจากมนุษย์ผู้โง่เขลาที่นกไม่ต้องการ

นกน้อยทำให้ฉันได้ข้อคิดว่า "อิสระนั้นมีค่า สำคัญกว่าอาหารและความสุขสบาย" และกรงนั้นกลายเป็นกรงไล่นกไปโดยปริยาย ไม่เคยมีนกตัวไหนมาเกาะสายท่อแอร์อีกเลย