โดย : อักษราลัย

อินทิรา มองภาพใบหน้าของผู้หญิงสวยคนนี้อย่างตั้งใจ แววตาและสีหน้าของคนในภาพบ่งบอกความทุกข์อย่างปิดบังไม่มิด รอบใบหน้าและทั้งภาพมีสีหลากหลายสีหยดอยู่ รอยสีหยดลงสู่ด้านล่างของภาพ นั่นทำให้เธอสนใจภาพนี้ขึ้นมาทันที สะดุดใจทันทีเลยก็ว่าได้

เธอนั่งมองภาพนี้อยู่นาน ภาพนี้ให้ความรู้สึกหลายอย่าง แว่บแรกในความคิดคือการแต่งแต้มสีสันของคนเรา เหมือนการแต่งตัวออกจากบ้านของแต่ละคนในทุกวัน ทุกคนต้องการดูดี ดูสวย จะแต่งอะไรไปเจอลูกค้า เจอคนรัก เจอเพื่อน เธอเองก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน

วันนี้เธอเองก็บรรจงทำผมแต่งหน้าอย่างปราณีต ด้วยมีแพลนไปคุยเรื่องงานกับลูกค้า ขณะแต่งหน้าก็คิดถึงภาพนี้อยู่ในใจ แล้วอยู่ ๆ มือที่กำลังปัดแก้มอยู่ก็หยุดชะงักขึ้นมา ด้วยความคิดที่สว่างวาบเข้ามาในสมอง

☆.。.:*・°☆.。.:*・°☆

ปกติอินทิราชอบดูคลิปสอนแต่งหน้าของมาดามแพม ชอบความขี้เล่น ขำๆ และชอบดูการแต่งหน้าในโทนต่างๆ ที่มาดามสอน เพราะสนุกและเพลินดี

มาดามแพมเป็นผู้ชายที่ตอนนี้เป็นผู้หญิงแล้วสอนแต่งหน้าในเพจของตัวเอง มีโพสเยอะมาก และรับแต่งหน้าด้วย เพจมาดามมีคนติดตามเยอะ และขึ้นอับดับนักแต่งหน้าหนึ่งในท็อปไฟว์ของประเทศไทยตอนนี้

จริง ๆ แล้วก็ไม่รู้จะดูไปทำไมเหมือนกัน การแต่งหน้าของเธอนั้นง่ายมาก แค่ทาครีมบำรุง ลงรองพื้นนิดหน่อยเพื่อลบรอยกระตรงข้างโหนกแก้ม ปัดแก้มสีชมพู เขียนคิ้ว ทาปาก เป็นอันเสร็จ  จะดูคลิปยังไง ๆ ก็แต่งแค่นี้ ส่วนเรื่องการแต่งตัวก็ง่ายอีกเหมือนกัน เธอชอบใส่เดรส โดยมองข้ามหุ่นของตัวเองไป อาจเป็นเพราะมิกซ์แอนด์แมตซ์ไม่เก่งละมั้ง

เธอเลือกภาพนี้เพื่อใช้ประกอบงานเขียนของตัวเอง ภาพนี้ทำให้ได้อะไรหลาย ๆ อย่างในความคิด แม้จะเพลินเพลินแค่ไหน ด้วยหลายภารกิจหลายอย่างในแต่ละวันทำให้เธอต้องละความสุขของการทำงานด้านนี้ไป

"คนเราก็แบบนี้สินะ อยากทำแต่สิ่งที่ชอบแต่ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเรายังต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ เพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ได้"

☆.。.:*・°☆.。.:*・°☆

เธอยังคงติดใจเรื่องของการแต่งแต้ม  อดคิดไม่ได้ว่าความสุขของผู้หญิงส่วนมากน่าจะอยู่ที่การแต่งตัว ตัวเธอเองเองก็เป็นอย่างนั้น  การแต่งตัว ได้คิดว่าวันนี้จะใส่ชุดไหนดี การแต้มสีบนใบหน้า ทำให้มีความสุข แล้วความสุขนี้อยู่มั่นคงถาวรไหม ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรคือสิ่งที่ทำให้มีความสุขอย่างแท้จริง

ด้วยภารกิจการงานในแต่ละวันทำให้เธอละเลยการสวดมนต์ในตอนเช้า เพราะแต่ละวันที่ตื่นมามักจะมีปัญหาของงานที่ทำอยู่สอดแทรกเข้ามาจนแทบไม่มีเวลาส่วนตัว บางวันปัญหานั้นหนักหนาจนเธอแทบอาเจียน ตื้อจนกินข้าวไม่ลง จะเอาใจที่ไหนไปสวดมนต์

แต่เมื่อแก้ปัญหาไปแล้ว ก็มักจะมาตั้งสติหยุดคิด มองคำพูดของตัวเองที่เขียนไว้ในภาพ

"แต่สีของใจขอให้ขาวเข้าไว้พอ"

ขาวของเธอในที่นี้คือจิตใจที่ขาวบริสุทธิ์ จากการทำดี คิดดี ทั้งต่อหน้าและลับหลัง การยึดมั่นในศีล ที่เธอเองก็เพียรพยายามรักษาศีล ๕ มาเนิ่นนานหลายปีแล้ว แม้บางครั้งจิตใจฝ่ายร้ายอาจมีอำนาจเหนือกว่า ทำให้หลงผิดทำสิ่งแย่ ๆ ไปบ้าง แต่ก็พยายามรู้เท่าทัน และแก้ไขให้กลับไปยึดมั่นในศีล ๕ ต่อไปให้เร็วที่สุด

เมื่อเชื่อมั่นว่าตัวเองรักษาศีล ๕ ได้ครบถ้วน ใจก็จะมีความสุข อิ่มเอิบอย่างบอกไม่ถูก ไม่ต้องคอยให้ใครมาบอกว่าเธอเป็นคนดี เธอมั่นใจว่าจิตใจของเธอนั้นแต้มสีขาวไว้ ดีได้ในระดับมนุษย์ปุถุชนพึงจะทำในฐานะฆราวาส นี่สินะความสุขที่ยั่งยืนในแบบของฉัน ความสุขที่มาจากข้างใน

☆.。.:*・°☆.。.:*・°☆

ในทุกวันต่อจากนี้เธอได้ข้อคิดแล้วว่า อยากแต่งหน้า ทำผม แต่งตัวสวยงามก็ทำไปเถอะ แต่เธอจะไม่หลงลืมการแต่งแต้มใจด้วยสีขาวอีกแล้ว ใจสีขาวที่คิดดี คิดชอบ ทำดี นั่นคือความสุขของเธออย่างแท้จริง

"อยากแต้มสีเท่าใดแต้มไปเถิด ... แต่สีของใจขอให้ขาวเข้าไว้พอ"

~⚘~

ฝากติดตามเพจของอักษราลัยด้วยนะคะ
https://www.facebook.com/gooddaywithcandy/

มีงานอีกเยอะในกลุ่มชื่อ เรื่องสั้นประกวด ใครสนใจคลิกไปร่วมกันตามลิงก์ได้เลยค่ะ https://1th.me/V3QnG