ถือเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของคนไทยน้ำใจ ที่ไม่เคยทิ้งกัน

เดินมาจะกลับออฟฟิศ เจอคุณลุงนั่งอยู่ริมถนน นั่งกินข้าวเปล่าๆ เราเห็นแล้วรีบเดินไปซื้อข้าว ขนม กับน้ำดื่มมาให้ ถามเขาว่าจะไปไหน เขาพูดไม่ได้และไม่ได้ยิน ต้องอาศัยเขียนโต้ตอบกัน น้องที่มาด้วยเลยไปซื้อสมุดกับปากกามาให้เพิ่ม เขาบอกว่าอยากกลับบ้าน เป็นคนพิษณุโลก

เคยทำงานโรงงานที่สมุทรปราการ เกี่ยวกับพวกฝ้าย เป็นพนักงานในไลน์ผลิต แต่ถูกเลิกจ้างตอนปีใหม่ เห็นบอกว่าบริษัทขาดทุน และไปทำงานร้านอาหารได้ 2 เดือน เจอวิกฤต COVID-19 หางานทำมา 13 วันแล้ว ไม่มีเงิน เหลือเงิน 5 บาท ซื้อข้าวมากินแล้ว ไปขออาศัยนอนตามศาลาวัด

เราเลยบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปส่งที่หมอชิต แล้วซื้อตั๋วรถให้นะ จะได้กลับบ้าน คุณลุงบอกขอบคุณมาก

ตลอดช่วงเวลาที่อยู่กับคุณลุง แกสุภาพมากเลย เขียนและลงท้ายด้วยครับตลอด พาคุณลุงมานั่งในร้านกาแฟ คุณลุงจะถามว่าเขาให้คนอื่นนั่งหรือครับ และจะถามเราตลอดว่า หัวหน้างานจะว่าไหมครับ เข้างานสาย คือแกก็นึกถึงเราตลอด ห่วงงานเราด้วยและเกรงใจเราด้วย

ตอนไปซื้อตั๋วให้ ก็บอกให้เราซื้อของบริษัทขนส่งนะครับ ราคาจะถูก แต่ด้วยวันหยุดยาวหาตั๋วให้ยากมาก เราเลยซื้อแบบดีๆให้เลย พอแกเห็นราคาตั๋ว แกรีบเขียนลงในสมุดโน้ต บอกว่าตั๋วแพงมากเลยครับ

ยิ่งตอนเดินไปส่งขึ้นรถ เรายื่นเงินให้ไว้ติดตัว เพื่อฉุกเฉินและเอาไว้ต่อรถไปบ้าน จำนวน 500บาท แกยกมือไหว้ และหยิบเงินแค่ 100 บาท เท่านั้น จนต้องจับเงินยัดใส่มือให้และบอกว่าให้เก็บใส่กระเป๋าไว้กับตัวนะ

คุณลุงไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเราเลยนะคะ พวกเราเต็มใจช่วยลุงจริงๆ ขอบคุณเพื่อนๆน้องๆในแผนกที่ช่วยกันสมทบทุนค่ารถคุณลุง

ข้อมูลเพิ่มเติมนะคะ
คุณลุงเพชร ชื่อนายนครินทร์ ภูเพ็ง
เป็นคนจังหวัดพิษณุโลก อ.นครไทย ติดต่อกับ อ.ชาติตระการ

ตอนนี้พาซื้อตั๋วได้ขึ้นรถกลับบ้านแล้วนะคะ
หากใครพอรู้จักญาติ ฝากติดตามด้วยนะคะ