รอยร้าวความรัก

แต่งงาน...เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนต้องการรวมถึงฉัน..แต่ถ้าแต่งแล้วความเป็นตัวเองหายไปฉันจะเลือกที่จะไม่แต่งดีกว่า..1ปีในการแต่งงาน..ทรมานยิ่ทรมานยิ่งกว่านกที่โดนจับขัง..ไร้อิสระภาพ ไร้ความเป็นตัวของตัวเอง ไร้ความสุข สุดท้ายต้องเลิกกัน และจากนั้นไม่นานก่อนวันเกิดอายุครบ16ปีแม่ก็โทรมาหาฉัน ให้ฉันขึ้นมาช่วยงานร้านอาหารทีอาหารที่พัทยา ฉันมาอยู่พัทยาได้สักพัก ก็เจอกับผู้ชาย 3 คนในชีวิตช่วงอายุ16 คนแรกชื่อพี่ตั้ม อายุ32ปี เขามาชอบมาขอเบอร์ มารับพาไปเที่ยวไปกินข้าวแล้วจบลงที่เตียง เราคบกันได้2เดือนจู่ๆเขาก็หายไปขาดการติดต่อทุกอย่าง จนฉันได้มาเจอกับ วุฒิ พนังงานโรงแรมตรงข้ามร้านอาหารของแม่..เราจบลงที่เตียงเหมือนเดิมคบกันมาได้สักพัก พี่ตั้ม กลับติดต่อมาเหมือนเดิมจนฉันสับสนไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่โทษตัวเองที่ใจง่าย ยอมใครง่ายเพียงเพราะเขาพูดว่ารัก..สุดท้ายฉันก็มารู้ความจริงอีกอย่างคือ ฉันเป็นเมียน้อยเขา พี่ตั้มโกหกฉัน ฉันเสียศูนย์ไปพักใหญ่เกือบจะฆ่าตัวตาย แต่ยังดีที่มี วุฒิ เข้ามาช่วยและดูแลฉันอย่างดี..แต่มันก็เหมือนเรายังไม่ใช่คู่กันเราถึงต้องเลิกรากันไปในที่สุด