เจาะที่มา "โจร 500"
ในสมัยพุทธกาล..
จะมีคำเรียกนักบวชนอกศาสนาว่า “เดียรถีย์”
กล่าวคือ บุคคลที่บวชเพื่อหวังว่าจะได้พ้นทุกข์
แต่กลับแสวงหาวิถีทางที่ผิด
หรือปฏิบัติในลัทธิความเชื่อนอกพระพุทธศาสนา
.
ครั้งหนึ่ง.. เหล่าเดียรถีร์นั่งประชุมเพื่อหาคำตอบกันว่า
“เหตุใดพระพุทธเจ้าจึงได้มีลาภสักการะมากมาย
ในขณะที่ลาภสักการะของพวกเราเสื่อมลง?” 🤔🤔
พวกเขาได้บทสรุปว่า
ถ้าหากสังหาร ‘พระโมคคัลลานะ’ (อัครสาวกของพระพุทธเจ้า)
ลาภสักการะทั้งหลายทั้งปวง
ย่อมตกเป็นของพวกเขาอย่างแน่นอน
ว่าแล้วก็ไปรวบรวมเงินกันเพื่อไปว่าจ้างโจรนักฆ่า ⚔️
พวกโจรดำเนินตามแผนการสำเร็จ
และได้ทุบตีพระโมคคัลลานะจนกระดูกแหลกละเอียด..
ข่าวการลอบสังหารเผยแพร่ไปอย่างรวดเร็วทั่วชมพูทวีป
การสืบหาโจรกลุ่มนั้นก็ไม่ยาก
เนื่องจากพวกมันดื่มเหล้าเมามาย
และเที่ยวโอ้อวดวีรกรรมของตัวเอง
เมื่อจับกุมเหล่าโจรได้
ก็สาวไปถึงตัวพวกเดียรถีย์ผู้สั่งฆ่า
โจร 500 คน + เดียรถีย์ 500 คน
ถูกเผาทั้งเป็นพร้อมกับไถด้วยเหล็กจนตาย
พอตายแล้วก็ต้องไปตกนรกหมกไหม้ต่อ 🔥🔥
.
.
ในนิทานเรื่อง “จันทโครพ”
จะมีบทหนึ่งที่เล่าถึงตอนที่จันทโครพกับนางโมรา
ไปพบเข้ากับกองโจร 500 นายในป่า
. . ยังมีพวกโจรป่าใจทมิฬ
เบ็ดเสร็จสิ้นห้าร้อยทั้งนายไพร่
เที่ยวปลอมปล้นชนบทชาวบ้านไพร
ทะลวงไล่รบริบเอาโดยฤทธิ์ . .
ด้วยเหตุนี้ เราจึงมักติดปาก
เรียก คนชั่ว, คนที่ไม่ประพฤติตามครรลอง
ว่า “ไอ้โจรห้าร้อย” นั้นเอง 🤭🤭
และเนื่องจากมันเป็นสำนวน
จึงต้องเขียนว่า “โจรห้าร้อย”
ไม่ใช่ “โจร500” นะจ๊ะ ✨