ทศพิธราชธรรม เจ้าสามพระยา
(ขอบคุณภาพจากพิพิธภัณฑ์เจ้าสามพระยา)
ทศพิธราชธรรม บทที่ ๖ เจ้าสามพระยา โดย เดชา เวชชพิพัฒน์
เกิดมามีพี่ชายจำนวนสอง
พี่คนรองเจ้ายี่บุรีสรรค์
พี่คนโตเจ้าอ้ายเมืองสุพรรณ
ตัวเองนั้นครองชัยนาทอำนาจมี
อยู่ไม่นานเกิดวิบัติเกิดผิดแผก
เกิดแตกแยกเกิดยุทธหัตถี
พี่ทั้งสองฆ่ากันตายวายชีวี
อเวจีสู่เจ้าสามตามฉับพลัน
ตกนรกอารมณ์ตรมตรอมแย่
คนร่วมแม่ร่วมพ่อมาเปลี่ยนผัน
คนร่วมเรียนร่วมเล่นมาจากกัน
การห้ำหั่นในสายเลือดเชือดคนเป็น
ขัตติยะมานะจึงบานผลิ
ปลุกขันติปลุกใจให้มองเห็น
ทั้งภาระหน้าที่มีซ่านเซ็น
เรื่องทุกเข็ญส่วนตัวเรื่องเล็กรอง
นับเป็นบุญเป็นกุศลชาวกรุงศรี
ภูบดีอดทนต่อเรื่องหมอง
ทรงเปลี่ยนเศร้าเป็นพลังแรงลำพอง
ทรงยึดครองนครธมกัมพูชา
ชื่อเจ้าสามแต่เป็นหนึ่งเป็นเอกอุ
ทรงบรรลุทั้งปกครองศาสนา
อาณาเขตขยายไกลถึงล้านนา
อีกวัดวามเหยงค์ทรงบันดาล