แค่ 75 ไมล์ คือทุกข์ในใจของคนรวย
ทุกข์ของคนรวยคือ ที่กรุงริยาด หรือเมืองต่างๆในประเทศซาอุดิอารเบีย นั้นอนุญาติให้รถวิ่งได้ไม่เกิน 75 ไมล์ ต่อชั่วโมง (121 กม./ชม.) และเมืองนี้มีเศรษฐีอยู่มากมาย พวกเขามีรถซูเปอร์คาร์กันคนละเป็นสิบๆคัน ถนนรนแคมก็แสนจะโล่ง การจราจรก็ล้ำสมัย แต่ทว่า
...เหยียบได้แค่ 75
Lamborghini ก็เหยียบได้ 75 หรือ Ferrari ก็เหยียบได้แค่ 75 , เบนซ์ , ปอร์เช่ หรือแม้กระทั่ง โตโยต้า ก็ขับได้เร็วไม่เกิน 75 เท่ากันหมด ไม่มีข้อยกเว้นใดๆทั้งสิ้น
ยกตัวอย่างเช่น ดิอา อัล เอสซา ลูกมหาเศรษฐีที่พ่อของเขาซื้อรถยนต์ซูเปอร์คาร์ให้ขับเล่นๆรวม 30 คัน และทะเบียนรถของเขาเป็นเลข 70 ทั้งหมด เขามักใช้ช่วงเวลาวันหยุด หรือปิดเทอม เพื่อเดินทางไปสหรัฐอเมริกา หรือ แถบๆยุโรป โดยขนเอารถซูเปอร์คาร์ทั้งหลายแหล่ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปด้วย เพื่อที่จะได้ไปซิ่งรถหรูทั้งหมดที่เขามีให้มิดไมล์ในที่ต่างๆที่ไม่มีการจำกัดความเร็ว ไม่เหมือนบ้านเกิดที่จำกัดความเร็วแค่ 75
ถนนออโตบาห์น ในประเทศเยอรมนี คือถนนสายโปรดของเขาที่สามารถขับรถด้วยความเร็วสูงได้ตามที่ใจปรารถนา เพราะกฏหมายไม่ห้าม แต่ด้วยความที่เขาต้องเรียนหนังสือ บวกกับต้องช่วยธุรกิจของครอบครัว เขาจึงรู้สึกเหมือนอัดอั้นใจที่ประเทศบ้านเกิดเขาอย่างยิ่งที่ไม่สามารถซิ่งรถสุดรักไปไหนมาไหนได้เกิน 75 ไมล์ ต่อชั่วโมง เพราะวันใดที่เขานึกคึกอยากจะซิ่งเกิน 75 วันนั้นเป็นวันที่เขาจะโดนพ่อด่า เพราะมีใบสั่งส่งตรงมายังบ้าน
แต่มันก็ทำให้เราได้เห็นว่า ไม่ว่าจะใหญ่มาจากไหน รวยเท่าใด กฏหมายก็ศักดิ์สิทธิ์เสมอในบ้านเขา