อานิสงค์ผลบุญจากการล้างเท้าถวายพระสงฆ์
การล้างเท้าพระ เป็นพุทธประเพณีหนึ่งที่มีมาแต่ครั้งพุทธกาล ดังเรื่องของสังขพราหมณชาดก ที่กล่าวถึงอดีตชาติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในครั้งที่เสวยพระชาติเป็นพราหมณ์ชื่อสังขะ ในชาตินั้น สังขพราหมณ์เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้าเสด็จมาด้วยเท้าเปล่าเหยียบย่ำทรายที่ร้อนดังถ่านเพลิง จึงเกิดกุศลศรัทธา รีบนิมนต์พระปัจเจกพุทธเจ้าเข้าไปที่โคนต้นไม้ แล้วล้างเท้าพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยน้ำที่อบและกรองใสสะอาด ทาเท้าด้วยน้ำมันหอม จากนั้นยอมสละรองเท้าที่ตนสวม โดยนำมาเช็ดและทาด้วยน้ำมันหอม แล้วสวมใส่ให้พระปัจเจกพุทธเจ้า พร้อมกับถวายร่ม
ด้วยบุญนี้ ส่งผลให้ในชาตินั้นสังขพราหมณ์รอดพ้นจากความตายในขณะที่ประสบอุบัติเหตุเรือแตกท่ามกลางมหาสมุทร เพราะเทพธิดาที่ชื่อมณิเมขลา เห็นถึงบุพกรรมที่สังขพราหมณ์ได้ประกอบกรรมดี โดยการล้างเท้าและถวายรองเท้าแด่พระปัจเจกพุทธเจ้า จึงช่วยชีวิตไว้ด้วยการเนรมิตเรือที่มีสมบัติมากมายให้เดินทางไปถึงฝั่งอย่างปลอดภัย และด้วยผลบุญที่สังขพราหมณ์ทำในชาตินั้นเอง หลังจากละโลกไปแล้ว สังขพราหมณ์ได้ไปเกิดในเทวโลก
พระราชาทรงล้างเท้าพระ
พระเจ้าอโศกมหาราช ผู้เป็นพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของชมพูทวีป และทรงเป็นองค์เอกอัครศาสนูปถัมภกที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ทรงถวายการล้างเท้าพระในครั้งที่พระองค์ทรงอาราธนาพระโมคคลีบุตรติสสเถระ (ผู้เป็นประธานในการทำสังคายนาครั้งที่ 3) ไปสู่ราชอุทยานของพระองค์ ครั้นไปถึง พระเจ้าอโศกมหาราชผู้ทรงเป็นถึงพระราชา ก็ทรงล้างเท้าพระเถระและทาด้วยน้ำมันให้ ก่อนที่พระองค์จะทรงถามปัญหา และอาราธนาให้พระโมคคลีบุตรติสสเถระแสดงปาฏิหาริย์ทำแผ่นดินไหวให้ประจักษ์แก่พระเนตรของพระองค์
พระเจ้าพรหมทัตแห่งกรุงพาราณสีทรงถวายการล้างเท้าพระปัจเจกพุทธเจ้า 5 พระองค์
ในครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสวยพระชาติเป็น พระเจ้าพรหมทัต แห่งกรุงพาราณสี พระองค์ทรงถวายการล้างเท้า แล้วทาด้วยน้ำมันหอมแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้ง 5 องค์ ในครั้งที่พระปัจเจกพุทธเจ้าเสด็จมาที่พระราชวัง ซึ่งหลังจากที่พระองค์ทรงสดับพระธรรมเทศนาจากพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้ว ภายหลังทรงออกผนวชเป็นฤาษีตลอดชีวิต หลังจากละโลกแล้ว พระองค์ได้เสด็จไปบังเกิดยังพรหมโลก
พระพรรษาน้อยล้างเท้าให้พระภันเตพรรษามากกว่า
พระลูกศิษย์มักจะขอโอกาสล้างเท้าให้ครูบาอาจารย์ หลังกลับจากบิณฑบาต ซึ่งถือเป็นข้อวัตรปฏิบัติที่งดงาม ทั้งเป็นการแสดงความกตัญญูต่อครูอาจารย์ และทั้งยังเป็นการฆ่ากิเลสตัวทิฏฐิมานะได้เป็นอย่างดี