อยากมีแบบนี้สักเล่ม สมุดบันทึกการท่องเที่ยว "ไต้หวัน" ด้วยสีไม้ระบายน้ำกล่องเล็กๆ Journals Book Taipei Jiufen Taichung

เล่มที่ 6 นี้เป็นเล่มไต้หวันค่ะ
ไต้หวันเป็นอีกประเทศที่ไม่เคยอยู่ในลิสมาก่อน จนกระทั่งมีเพื่อนไปเที่ยว ไปทำงานมา แล้วทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า 'ชอบ'
ก็ไม่รู้ชอบอะไรกันนะไม่ได้ถาม แต่ด้วยความใจง่ายไง หลายคนชอบ เลยเริ่มเข้ามาอยู่ในลิส จริงๆคำว่า 'ลิส' ในที่นี้ของเราคือเก็บๆชื่อประเทศที่อยากไปเอาไว้ในใจแค่นั้นแหละ ไม่ได้เรียงลำดับก่อนหลังหรอก แต่ถ้าเพจอาแปะมีตั๋วราคาถูก แล้วตรงกับประเทศในลิสเรา นั้นคือทริปนั้นเตรียมเริ่มต้นขึ้นได้เลย 555

และแล้วอาแปะก็มาแจ้งข่าวว่ามีตั๋วไปกลับกรุงเทพ-ไทเป ของวีแอร์ 3 พันกว่าบาท บวกกระเป๋าก็เช็คบิลที่ 4,158 บาทเป๊ะๆ ไปสิคะ รออะไร!

ทริปนี้เราวางแผนไว้ว่าจะเที่ยวเรื่อยๆไม่รีบร้อนอะไร จะไป 3 เมือง รวมทั้งสิ้นเกือบ 10 วัน แลกเงินมาทั้งหมด 15,000 บาท แลกเป็นเงินไต้หวันได้ 13,000 เหรียญ เป็นอีกประเทศที่จะซื้อของอะไรราคาจะคำนวนง่าย เพราะค่าเงินใกล้เคียงบ้านเรา คือราคาบนป้ายประมาณไหนเงินบาทก็ประมาณนั้นแหละ บวกเพิ่มไปนิดหน่อย ทริปนี้มีสิ่งที่ทำให้เราไม่ค่อยมั่นใจอยู่อย่างนึงคือ...ลืมเอาสีน้ำมา T_T ที่พกมาคือสีไม้ระบายน้ำกล่องเล็กๆ ทำให้รูปภาพในเล่มนี้จะไม่มีสีน้ำเลย ซึ่งไม่ชินมากๆ แต่ถ้าเป้าหมายของเราคือแค่อยากบันทึก ก็อย่าไปซีเรียสกับอุปกรณ์ที่เคยชินเลย ถือซะว่าได้ออกจาก comfort zone บ้างแล้วกัน

เราเริ่มที่เมืองไทเปที่เราอยู่นี่แหละที่นี่เป็นอีกที่ที่อยากจะมานะ Huashan 1914 Creative Park เป็นเหมือนที่รวมทั้งร้านค้าน่ารักๆ ร้านกาแฟ ร้านอาหาร หรือจะเป็นที่แสดงงาน เช็คก่อนได้ว่าช่วงนั้นเค้ามีแสดงงานอะไร เพราะแต่ละงานก็อลังการมาก อย่างตอนที่ไปมีงานมารุโกะ (มีในหน้าหลังๆ) ขนาดไม่ได้ชอบมารุโกะยังหลงรักเลย(ต้องเสียตังเข้าไปนะในส่วนงานแสดง) แต่แค่มาเดินดูตึกเค้าก็สวยแล้ว ที่นี่เป็นตึกเก่าที่ดัดแปลงมาเป็นร้านค้าหรือคาเฟ่(ที่ไต้หวันมีหลายที่มากที่เอาตึกเก่ามาดัดแปลงซึ่งเราชอบมากก สวย)

ขอเกริ่นย้อนกลับไปกับ host แรกที่เรามาพักด้วยนิดนึง ทริปนี้ก็เป็นอีกทริปที่เราพักแบบ Couchsurfing และบ้านแรกก็คือบ้านของ Kelly จริงๆไม่ถือเป็นบ้านดี เพราะดูจะเป็นหอพักมากกว่า ห้องนี้เป็นการรวมตัวกันของนักศึกษา ซึ่งข้างในมีหลายห้องนอน และมีโซนส่วนกลางที่จะมีทีวีเล็กๆกับโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆไว้กินข้าว กับโซฟา1ตัว และนี่แหละ คือห้องนอนของเรา555 กลางคืนโซฟานี้จะยืดออกมาเป็นเตียงได้ สบายสุดๆ ได้อยู่กับเด็กๆก็รู้สึกได้เนียนเป็นเด็กอีกที มีคืนนึงน้ำดื่มขวดๆหมด พวกเราก็หิ้วขวดเปล่าเข้าไปในตึกของมหาลัยที่อยู่ใกล้ๆ หลบยามขึ้นไปกรอกน้ำมา...เอ่อ เนียนมั้ยหละ หรือบางวันตอนเย็นเค้าก็จะทำอาหารให้กิน แล้วเรียกเพื่อนๆเค้ามากินด้วยเป็นกลุ่มใหญ่เลย มันมีบรรยากาศแบบนี้แหละที่น่ารัก เราถ่ายรูปโพราลอยด์กันไว้ 2 ใบ ใบนึงให้เค้าเขียนชื่อทุกคนในรูป(รวมทั้งเราด้วย)เป็นภาษาจีน ส่วนอีกใบเค้าให้เราเขียนชื่อทุกคนเป็นภาษาไทย แล้วเราก็เก็บไว้เป็นที่ระลึกกันคนละใบ

อีกสถานที่ที่เราชอบมากกในไทเปคือ Treasure Hill เป็นเหมือนหมู่บ้านศิลปิน ซึ่งแต่ก่อนเป็นหมู่บ้านทหารผ่านศึกเก่า ที่เคยร้าง และรัฐบาลก็สนับสนุนปรับปรุงให้ศิลปินมาอยู่มาสร้างงาน (อารมณ์คล้ายๆบ้านแถวหลังมช.ตอนเรียนที่อยู่รวมๆกันแล้วทุกบ้านทำงานศิลปะหมด) มันดีมากนะ แต่เรามามันเย็นแล้ว แล้วแต่ละบ้านเค้าอยู่กันจริงๆ เค้าก็จะไม่ได้เปิดให้คนเข้าไป เราก็ไปเดินส่องๆดู บางบ้านก็เปิดให้เข้าไปดู มีงานแสดงของตัวเองเล็กๆในบ้าน จริงๆก็ดูเหมือนไม่มีอะไรนะ แต่เราประทับใจมากเลย ก็มาจบที่บ้านหลังนึงเป็นคาเฟ่เล็กๆน่ารักมาก (Todpole point)

วันนั้นดันเป็นวันที่จัดแสดงงาน Paint วันสุดท้ายของศิลปินผู้หญิงคนนึง เค้าเลยมีจัดฉลองกันเล็กๆในหมู่เพื่อนเพื่อเตรียมเก็บงาน...ซึ่งเค้าก็ชวนเราไปแจมด้วย555 คือทุกคนในงานจะใส่มงกุฎดอกไม้ ซึ่งเค้าก็เอามาให้เราใส่ด้วย รวมถึงมีขนมมาให้ทาน ในกลุ่มเพื่อนมีผู้ชายคนนึงใส่กางเกงสะดอซึ่งเราก็ถามว่าซื้อมาจากไหน เค้าบอกซื้อมาจากเมืองไทย เค้าชอบมาก ซื้อมาทุกสีเลย แต่ใส่ไม่ค่อยเป็น(จากที่เห็นคือเค้ามัดไม่เป็นทำให้มันไม่แน่นเลย555) เราเลยสอนเค้ามัดกางเกง ซึ่งมันเป็นบรรยากาศที่อบอุ่นเหมือนเราไปเป็นส่วนนึงในกลุ่มเค้าแบบเนียนมาก 555

ย้ายเมืองบ้างจากไทเปไปที่จิ่วเฟิ่น (๋Jiufen) เป็นเมืองเล็กๆอยู่บนภูเขา เดินทางจากไทเปก็ไม่ยาก นั่งรถเมล์มาชั่วโมงกว่าๆก็ถึงแล้ว ที่นี่เราพักแบบ airbnb ชื่อว่า FlipFlop Hostel ที่พักต้องเดินขึ้นเขาไปอีกนิด เจ้าของที่พักชื่อ Jasper เค้าอยู่กับภรรยาและมีลูกเล็กๆไม่กี่เดือนเอง

เมืองนี้จริงๆแล้วกลางวันจะเหมือนๆกับอัมพวาเลย คนเยอะ ร้านค้าเพียบ ถนนเส้นหลักๆก็มีอยู่เส้นเดียวซึ่งคนจะแน่นแทบตลอดเวลา แต่พอตกกลางคืน ถนนเส้นเดียวกันนี่แหละ เงียบ ไม่มีคนเลย Jasper อาสาพาเราเดินเที่ยวเมืองนี้ ซึ่งเราชอบบรรยากาศตอนกลางคืนมากนะ คนละเรื่องกับตอนกลางวันเลย แต่อาจจะมีกาจั๋วบ้างให้หายง่วง 55 ถ้าใครมาเมืองนี้แนะนำให้ค้างซักคืน (แต่เราจัดไป 2 คืนเลย) เพราะส่วนตัวแล้วกลางวันที่นี่เราเฉยๆมาก มันดูเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ร้านค้าก็รับของคล้ายๆกันมาขายนักท่องเที่ยว แต่กลางคืนเนี่ย สวยมาก ไฮไลท์ที่ใครๆก็ต้องไปถ่ายรูปด้วยก็หนีไม่พ้นห้องชา ซึ่งเค้าว่ากันว่าเหมือนในเรื่อง Spirited away (คืนนั้นเราต้องหาดูเรื่อง spirited away อีกรอบเลย เพื่อความอิน) พอดูแล้วก็เหมือนจริงๆ Jasper พาเราเดินไปที่อุโมงที่คล้ายกับตอนเปิดเรื่องด้วย ตอนกลางคืน Jasper และแฟนเค้าจะพาเรานวดแป้งทำขนมปังด้วยนะ แล้วเค้าจะอบให้เรากินตอนเช้า(น่ารักเนอะ)

จริงๆที่จิ่วเฟิ่นนี่แต่ก่อนคนเค้ามาทำเหมืองขุดทองกัน ทำให้ที่เที่ยวอีกที่ของที่นี่คือพิพิธภัณฑ์ขุดทอง ต้องนั่งรถไปอีกหน่อย เดินในนั้นก็เพลินดี ร้านอาหารที่นั้นเป็นเมนูของคนในเหมือง ซึ่งมีชุดแบบได้กล่องข้าว+ผ้าห่อกลับไปด้วยน่ารักดี

กลับมาที่เดิม Huashan Creative Park หลังจากมาเดินวันแรกแล้วยังลังเลว่าจะดูน้องมารุโกะดีมั้ย (เพราะต้องเสียตัง) ค่าบัตร NT $280 แต่ไหนๆมาแล้วเลยเข้าไปดู โหห งานดีมาก มารุโกะมาทั้งตระกูลเลย มีห้องนู้นห้องนี้ในบ้านมารุโกะ ไปจนถึงห้องเรียน งานนี้เป็นงานครบรอบ25ปีมารุโกะ เห็นเป็นเด็กแบบนี้ อายุ 25 ปีแล้วนะคะ

มาโผล่ที่ไถจง (Taichung) เราเดินทางจากไทเปมาโดยรถไฟ มาถึงก็เปิด google map เดินมาที่ร้านไอติมอันเลื่องชื่อ แต่ระหว่างเดินไปมีร้านเสื้อผ้าที่แอมแวะเข้าไปดู และมีบันไดขึ้นไปชั้นสอง มีเสียงคุยกันดูคึกคัก เราเลยเดินขึ้นไปดู มี workshop ตัดกระดาษ มีทั้งเด็กทั้งคนแก่ ครูที่สอนก็กวักมือเรียกให้เรานั่ง เลยได้อาหมวยมา1คน แล้วครูก็ให้ปลาทองที่ครูตัดมา1ตัว เลยขอเอามาแปะไว้เป็นที่ระลึก

ร้านไอติมในตำนานนน!! ที่นี่เคยเป็นโรงพยาบาลร้างมาก่อน และถูกปรับปรุงกลายร่างมาเป็นร้านไอติม ที่ตกแต่งได้น่ารัก มีทั้งความเก่าและความเนี๊ยบรวมกันแบบลงตัว ไอติมก็อร่อย โคนก็อร่อยใครมาไถจงก็คงไม่พลาดหรอก

Rainbow Village หรือแปลเป็นไทยได้ว่า หมู่บ้านคุณตามือบอน (ไม่ใช่ละ555) จริงๆหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเก่าที่แทบจะร้างอยู่แล้ว คนที่อยู่ในหมู่บ้านย้ายไปอยู่ที่อื่นหมดแล้ว จนรัฐบาลจะสั่งรื้ออยู่แล้ว แต่มีคุณตาที่ไม่มีเงินย้ายไปอยู่ที่อื่น เลยยังอยู่ที่นี่แหละ คุณตาเริ่มวาดรูปบนกำแพงไปเรื่อยๆทีละนิดๆจนทั่วทั้งหมูบ้าน ทำให้หมู่บ้านร้างแห่งนี้กลายเป็นที่เที่ยวสุดป๊อปขึ้นมาได้ สุดยอดเลย

ที่นี่อยู่ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองนะ หมู่บ้านนี้ค่อนข้างเล็กแหละ เดินจริงๆนี่ 5 นาทีก็หมดแล้ว แต่มาแล้วก็ได้แรงบันดาลใจนะ เดินดูรูปดีๆก็ไม่ได้สวยนะ เป็นรูปจากฝีมือคนธรรมดา แต่พอมารวมกันเยอะๆแล้วมันสวยมากเลย ประกอบกับสีที่คุณตาคนนี้ใช้ ตากล้าใช้สีมากก แล้วยิ่งมารวมกันมันเท่มากเลย เลยทำให้ยิ่งมั่นใจ ว่าใครๆก็วาดรูปได้ แค่กล้าลองหรือเปล่าเท่านั้นแหละ คุณตานี้สุดยอดจริงๆ

หน้านี้ตั้งใจทำมากกกก ชอบมากกด้วย!

National Taiwan Museum of Fine Arts ปกติเราไม่ใช่คนสายมิวเซียมหรอก แต่จำได้ว่าน้องสาวชอบป้าจุดแดงนี่มาก เลยแวะเข้ามาดูว่าป้ามีดีอะไร พอดีงานป้านี่เป็นวันรองสุดท้ายพอดี ค่าบัตร NT$280 เท่ากับมารุโกะเลย (คิดว่าบัตรเข้างานที่ไต้หวันคงราคานี้หมดมั้ง) ป้า Kusama Yayoi เป็นศิลปินญี่ปุ่นที่ดังอยู่ในระดับโลก แต่ที่มาของป้าคือป้ามีความผิดปกติทำให้มองเห็นทุกอย่างเป็นจุดไปหมดเลย ทำให้ป้าเริ่มสร้างงานที่เป็นจุดๆๆ จนได้รับตำแหน่งเป็น เจ้าแม่ Polka dot! หลังจากเดินดูงานป้า ทำให้ปลุกไฟความเป็นศิลปินในตัวแพรมากเลย มีความคิดอยากเป็นศิลปินบ้างเลยนะ(ขนาดนั้นเลย) โชคดีมากที่ได้มาดูและรู้จัก Kusama Yayoi

สุดท้าย ปิดท้ายที่ทีเด็ดของเมืองนี้(รวมถึงประเทศนี้เลยด้วย) ชานมไข่มุกกก!!! หลังจากมาเที่ยวไต้หวันก็กินชานมไข่มุกแทบจะทุกวัน แต่เค้าว่าร้านนี้เป็นร้านแรกที่ทำ Chun Shui Tang เลยไปลองซะหน่อย เฮ้ยย อร่อยจริง! ไข่มุกที่นี่ไม่เหมือนที่อื่นนะ อร่อยอะต้องมาลอง ร้านเด็ดก็ต้องคิวยาวเป็นธรรมดา ร้านนี้เค้าไม่ได้มีดีแต่ชานมไข่มุกนะ ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเค้าก็อร่อย เรากับแอมไปกิน2วันติดเลย แก้วเล็ก NT$60 แก้วใหญ่ NT$110

สุดท้ายเป็นโปสการ์ดจากกระดาษทำมือนะ

โดยรวมแล้วชอบนะ แต่ถ้าใครหวังว่าจะสะอาดเพอเฟ็กเหมือญี่ปุ่นก็อาจจะผิดหวังนะ หรือใครคาดว่าจะสกปรกเหมือนจีนก็ไม่ใช่เลยนะ ถ้าจะให้นิยามแบบเข้าใจง่ายก็น่าจะรวมเอาระหว่างญี่ปุ่น+ไทย+จีนนิดๆอยู่ เค้ามีความเป็นระเบียบเหมือนญี่ปุ่น มีความง่ายๆสบายๆเหมือนไทย หน้าเหมือนจีน ค่าใช้จ่ายก็ไม่แพง ราคาอาหารก็ใกล้เคียงกับบ้านเรา เป็นอีกประเทศที่ประหยัดกว่าเที่ยวญี่ปุ่นอยู่พอสมควรเลย ใครยังไม่เคยมาแนะนำให้ส่องเพจอาแปะเอาไว้ มีตั๋วไปกลับ 3 พันกว่าอยู่เรื่อยๆเลย ทริปนี้เราไปมาตั้งแต่สิงหาปีที่แล้วแล้วเนื้อหาอาจจะไม่ละเอียดเท่าไหร่ เอาเท่าที่จำได้แล้วกันนะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมาถึงตรงนี้นะ

ฝากติดตามสมุดเล่มอื่นของแพรที่ FB: Pair Notebook (https://www.facebook.com/pairnotebook)
Instagram : PairNotebook
สมุดบันทึกการเดินทางที่ถูกเย็บเป็นเล่มแล้วทำออกวางขายเป็นหนังสือค่ะ : Kashmir if you can สมุดบันทึกการท่องเที่ยวที่แคชเมียร์ และ Knock Knock Kanto บันทึกการเที่ยวญี่ปุ่นแบบไปนอนบ้านคนแปลกหน้าครั้งแรก(CS)

Travel Journals Book สมุดบันทึกการท่องเที่ยว 5 เล่มก่อนหน้านี้นะ
เล่มล่าสุดเลย "แม่ฮ่องสอน" ปางอุ๋ง บ้านรักไทย เสาร์อาทิตย์ก็ไปได้ http://pantip.com/topic/34706783
เล่มที่สี่ แพ 500 ไร่นะ http://pantip.com/topic/32054953
เล่มที่สาม ไปลาวจ้า http://pantip.com/topic/31746874
ส่วนเล่มที่สอง เที่ยวเชียงใหม่-ปายค่ะ http://pantip.com/topic/31488534
เล่มแรก เที่ยวยุโรป (ฝรั่งเศส อิตาลี และสวิส) http://pantip.com/topic/31467360


สำหรับอาวุธในเล่มนี้คือ สมุด Midori Traveler’s Notebook ค่ะ

ขอให้สนุกกับการจดบันทึกนะคะ ลองทำดู สำหรับแพรมันมีค่ามากกว่ารูปถ่ายตรงที่มันมีความรู้สึกของเราเข้าไปด้วยนี่แหละ