ความอาฆาตของโออิวะ

27 พฤศจิกายน 2558 (06:46)โพสท์โดย ตัวเดืยวอันเดืยว

ความอาฆาตของโออิวะ

เรื่อง โออิวะ นั้นเป็นที่รู้จักกันดีจากบทละครเรื่อง โทคัยโด โยซึยะ คัยตัน ซึ่งเป็นบทประพันธ์ของ นัมโบกุ เกี่ยวกับวิญญาณของหญิงสาวที่ตายไปเพราะความเคียดแค้นที่สามีหลอกแต่งงานเพื่อกอบโกยสมบัติจากตระกูลตน ในที่สุดทุกคนที่ร่วมกันหักหลัง โออิวะ ก็จะเริ่มมีอันเป็นไปทีละคน ทีละคน…

ในสมัยเอโดะ มีหญิงสาวคนหนึ่งชื่อ โออิวะ นางเป็นคนที่มีหน้าตาน่าเกลียดมาตั้งแต่ยังเล็ก และเพราพิษไข้ที่ทำให้นางป่วยคราวนั้นส่งผลให้มีเนื้องอกมาบดบังดวงตานางไป ข้างหนึ่ง แต่โออิวะนั้นเกิดในตระกูลของเศรษฐีที่ร่ำรวยเงินทอง มีข้าทาสบริวารมากมาย โออิวะรันทดมาตั้งแต่ยังเด็ก ไม่มีคนคบหาสมาคมด้วย นางจึงต้องอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด

ครั้งเวลาผ่านมาเกิดเรื่องน่ายินดีกับนางขึ้น เมื่อมีซามูไรหนุ่มผู้หนึ่งนาม อิเยมอน ได้มาขอนางแต่งงาน ทั้งสองตระกูลจึงร่วมจัดงานมงคลนี้ขึ้น โออิวะจึงได้เป็นฝั่งเป็นฝา

แรกเริ่มก็ทำท่าจะดี อิเยมอนห่วงใยเอาใจใส่โออิวะตลอดเวลา นางจึงนึกดีใจคนหน้าตาอัปลักษณ์อย่างนางยังมีสามีที่ดีและคอยห่วงใย แต่นานวันเข้าท่าทางของอิเยมอนก็เปลี่ยนไป เขาเริ่มแสดงท่าทีรังเกียจโออิวะขึ้นเรื่อยๆ ครั้งหนึ่งโออิวะไม่สบายในขณะที่เขาป้อนยาให้นางนางเผลออาเจียนใส่เสื้อเขา เขารีบผลักร่างนางจนล้มไปนอนที่พื้น แล้วตะโกนด่าทอนางสาระพัด

โออิวะล่วงรู้ถึงแผนการที่ชั่วร้ายของอิเยมอน เมื่อกลางดึกคืนหนึ่งนางแอบฟังอิเยมอนพูดกับคนของเขาถึงเรื่องการกอบโกย สมบัติของตระกูล ในที่สุดนางก็รู้ว่าแท้จริงแล้วที่อิเยมอนยอมแต่งงานกับนางไม่ใช่เพราะรัก นางจากใจจริง แต่เพราะเห็นว่าตระกูลโออิวะร่ำรวยจึงคิดจะครอบครองทรัพย์สมบัติทั้งหมดไว้ แต่เพียงผู้เดียว โออิวะได้ยินดังนั้นจึงร้องไห้เสียใจอย่างยิ่ง

โออิวะมีท่าทีที่เศร้าสร้อยต่างไปจากเดิม ทุกครั้งที่นางอยู่กับอิเยมอนนางพยายามเอาอกเอาใจเขาอย่างสุดความสามารถ เพื่อหวังจะให้อิเยมอนหันกลับมารักนางด้วยใจจริง แต่เขากลับมีท่าทีเมินเฉยจนโออิวะช้ำใจ

นานวันเข้าโออิวะเกิดป่วยหนักเพราะโรคที่คุกคามนางมาแต่เด็กกำเริบขึ้นอีก ครั้ง นางมีสุขภาพที่อ่อนแอลงทุกวันๆ แต่ก็ยังไม่วายที่จะปรนนิบัติรับใช้สามี ต่างจากสามีที่เมื่อเห็นสภาพนางแล้วกลับรังเกียจเดียดฉัน

กลางฤดูฝนวันหนึ่งที่มีพายุเข้าและฝนตกหนัก อิเยมอนได้แอบลักลอบเอาผู้หญิงคนหนึ่งมานอนกกอยู่ในห้อง เขาพูดกับนางนั้นว่าอีกไม่นานเขาจะกอบโกยทรัพย์สมบัติจากตระกูลโออิวะแล้วจะ พานางไปเสพสุขอยู่ที่ต่างเมือง เป็นจังหวะเดียวกับที่โออิวะถือสำรับกับข้าวแล้วเปิดประตูมาหวังจะทานร่วม กับสามี นางเปิดมาเห็นภาพบาดตาบาดใจที่ทำลายหัวใจนางให้แตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วทิ้งสำรับล้มฟุบร้องไห้อยู่ตรงประตูนั้น อิเยมอนและผู้หญิงนางนั้นเห็นจึงตกใจ โออิวะร้องไห้เสียใจปานน้ำตาเป็นสายเลือด และแล้วนางก็หอบสภาพร่างกายที่ทรุดโทรมเพราะพิษไข้ของนางวิ่งหายออกไปจาก บ้านท่ามกลางพายุและสายฝนที่โหมกระหน่ำ

โออิวะร้องไห้วิ่งหายออกไปท่ามกลางสายฝน และหลังจากวันนั้นมาก็ไม่มีใครเห็นนางอีกเลย ไม่มีข่าวถึงนาง ไม่มีชาวบ้านรู้ว่านางหายไปไหน

อิเยมอนกลับไม่สนใจเรื่องของโออิวะมากนัก เขากลับอยู่กินเสพสุขกับภรรยาคนใหม่อย่างสุขสบาย กับคฤหาสถ์ที่ใหญ่โตและทรัพย์สมบัติที่ครบครัน

แต่แล้วเรื่องน่าสยดสยองก็เกิดขึ้นหลังจากนั้น เมื่อคนของอิเยมอนที่เคยร่วมคิดหักหลังโออิวะค่อยๆ มีอันเป็นไปทีละคน ทีละคน บ้างก็ล้มป่วยตายไปกระทันหัน บ้างก็โดนเสาเรือนล้มทับ บ้างก็ถูกเกวียนชน และมาถึงคราวของภรรยาคนใหม่ของอิเยมอน ขณะที่ตั้งท้องได้เจ็ดเดือนนางกลับลื่นตกบันไดจนตกเลือดแท้งลูกอาการสาหัสจน ต้องส่งไปรักษาพยาบาลโดยเร็ว คืนวั้นนั้นเองอิเยมอนถูกผีของโออิวะมาเข้าฝัน นางมานั่งร่ำไห้ในสภาพที่น่าสยดสยอง ด้วยใบหน้าที่อัปลักษณ์น้ำเลือดน้ำหนองไหล พร้อมกับโอดครวญว่า ” ทำไมถึงทรยศข้า ทำไมถึงทรยศข้า…” อิเยมอนตกใจกลัวสุดขีดสะดุ้งตื่น แล้วก็ต้องตกใจรอบสองจนแทบช๊อกเพราะมีผีโออิวะนั่งร้องไห้อยู่ข้างที่นอนตน จริงๆ..

อิเยมอนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนออกมากลางดึก ทั้งยังตะโกนแหกปากออกมาว่าตนโดนผีหลอก ในที่สุดก็ขี่ม้าหนีไปอยู่ที่กุฎิวัดที่คาจียาม่า ( ปัจจุบันฮิงาชิโคมางาตะ ของเขตซูมิดะ ) แต่ก็ยังไม่วายโดนผีตามหลอก ใบหน้าที่น่ากลัวของโออิวะฉับพลันก็ผุดขึ้นมาในโคมไฟริมถนนแล้วลุกโชติช่วง ไปด้วยไฟ อิเยมอนวิ่งหนีไปตามถนน แต่ไม่ว่าหนีไปไกลเท่าไหร่ใบหน้าของโออิวะก็จะปรากฏอยู่ในโคมไฟหลอกหลอนไป ตลอดทาง…

ว่ากันว่าศาลเจ้าชื่อ ทะมิยะ ซึ่งมีความเกี่ยวพันกับตำนาน โออิวะ อยู่ที่กรุงโตเกียว ใครก็ตามที่จะแสดงละครหรือถ่ายหนังเรื่อง โทคัยโด โยซึยะ คัยตัน จะต้องมากราบไหว้ที่นี่กันทุกคน เพราะไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดสิ่งที่น่ากลัวขึ้นได้…