เมื่อผมรู้ว่า ... ผมได้รับเชื้อ HIV ตอนอายุ 24 !

STRONG ดิ่สัส ! คำแรกเลยที่ผุดมาในหัวผม ...

ตามหัวเรื่องเลยครับ ผมเพิ่งทราบ สดๆ ร้อนๆ ว่าได้รับเชื้อ HIV มาเป็นเพื่อนสนิทเข้าให้แล้ว !

อันนี้ขออนุญาตยืม Account เพื่อนมาตั้งละกันนะครับ ของผมมีแต่ที่ไม่ได้ยืนยันสิทธิ์ ก็ตั้งไม่ได้แฮะ ... ๆ ยืมหน่อยนะ 555
ต้องบอกก่อนว่าก็ชอบตามอ่านพันทิพมาตลอด เห็นคนโน้นคนนี้เล่าประสบการณ์ อุทาหรณ์ ต่างๆในพันทิป ผมก็อยากจะมาแชร์บ้าง อย่างน้อยก็ได้ให้กำลังใจกับกลุ่มคนที่ประสบกับเรื่องนี้ด้วยกัน และอีกสิ่งนึงที่ผมดีใจ คือการเข้ามาให้ความคิดเห็น ให้กำลังใจกับเรื่องต่างๆ ผมว่ามันสำคัญมากครับ และ ผมก็หวังว่าจะได้รับเช่นกัน ^^

หลังจากได้ไปตรวจเลือดมาครั้งล่าสุด ผมก็ได้รับคำตอบจากพี่หมอ (พี่ที่ให้คำปรึกษาผมที่ไปตรวจ รู้สึกว่าจะเป็นนักจิตวิทยา แต่ขออนุญาตเรียกพี่หมอแล้วกันครับ ^^) ว่า ผลออกมาคือ "มีเชื้อ HIV" แจ็คพอทมากเลยครับ ได้รับเชื้อมาจริงๆ
ตอนนั้นก็ถามหมอกลับไปว่า จริงๆหรือเปล่าครับ? จริงๆเหรอ ?? ผมมีเชื้อจริงๆเหรอ???
ผมอยากให้ช่วงเวลาตรงนั้นเป็นแค่ฝันร้ายมากๆเลยครับ
>>> ประโยคแรกที่พูดกับหมอออกไปคือ "ผมต้องแข็งแรง พ่อ-แม่ผมยังไม่สบายเลย ผมต้องแข็งแรง"  

ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยซักนิด ผมไม่ได้ร้องไห้ออกมาเลย แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ถูกเลยซะทีเดียว สติดีมากกกกก #strongสัส จริงๆ 555

หลายคนคงคิดว่าถ้าเปิดกับตัวเองจะช๊อคแค่ไหน จะทำหน้ายังไง ตอนนั้นเหมือนผมทำใจไปบ้างแล้วบางส่วนด้วยครับ
เพราะก่อนไปตรวจ รู้สึก ตะหงิดๆ มีอาการแปลกๆ ที่ลองหาในเน็ตก็คือ โอ้ววว อาการของผู้มีเชื้อขั้นต้นเลยนี่หว่า
และอีกเหตุผลนึงที่ทำให้ผมเตรียมใจไปแล้วอาจจะเป็นเพราะว่า ...
ผมรู้สึกว่าไปรับความเสี่ยงมาด้วยตัวเองจริงๆ มันเกิดจากความคึกคะนอง ความสนุกของผม
สด! สด! สด! สด! เป็นไงหละ สลดดดด เลย!! ขำไม่ออกจริงๆ
เพราะเหตุนี้ครับ เลยอาจจะทำให้ไม่ได้เสียใจเท่ากับคนที่เค้าไม่รู้เรื่องแล้วได้รับมาโดยที่ตัวเองไม่ตั้งใจ ผมจึงทำได้อย่างเดียวคือ มีสติ แล้วก็ยอมรับ เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนสนิทคนใหม่ในตัวผมครับ

เหตุการณ์นี้ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกว่าสูญเสียอะไรเลยครับ นอกจากรู้สึกว่า เห้ออออ ชีวิตผม ทำไมเจออะไรแบบนี้รวดเร็วขนาดนี้นะ
แต่มันไม่ได้เลวร้ายซะทั้งหมดนะครับ ส่วนนี้ทำให้ผมมองอะไรต่างออกไป ผมได้รับอะไรดีดีกลับมาเยอะเหมือนกันครับ

1. ผมได้รู้ว่ามีคนที่รักผมจริงๆๆ
เรื่องแบบนี้คนรู้น้อยที่สุด ดีที่สุดครับ สังคมเราเปิดกว้างมากก็จริง แต่จริงๆแล้ว " ใจคนเรา เปิดกว้างตามปากที่พูดหรือเปล่า?? "
แต่ผมโชคดีที่มีคนที่รักผม ผมบอกคนใกล้ตัวประมาณ 3-4 คน ที่ผมคิดว่าผมไว้ใจได้จริงๆ และผมโชคดีจริงๆที่เค้าไม่ได้รังเกียจผมเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่รังเกียจแม้แต่นิดเดียวจริงๆ กลับคอยให้คำปรึกษา ยื่นมือให้ความช่วยเหลือผมด้วยซ้ำไป
ผมมักจะพูดเสมอว่า " ขอบคุณที่ไม่รังเกียจผม " ทุกครั้งที่พูด หรือนึกถึง คำนี้น้ำตาคลอออกมาตลอด (ตอนนี้ด้วย 555)
ผมรู้สึกว่าขอบคุณที่ทำให้เจอเพื่อนๆเหล่านี้ ที่คอยให้กำลังใจดีดีกับผมตลอดครับ ขอบคุณครับ ^^

2. Healthy Man
5555 ฟังดูตลก หรือ แปลกๆ แต่ มันทำให้ผมรู้สึกว่าต้องรักษาสุขภาพขึ้นมามากๆเลย อย่างที่บอก พ่อกับแม่ผมยังไม่สบายเลย ผมต้องดิ้นรนทำงานต่อไป และสิ่งที่ทำให้ผมต้องมีแรงต่อไป ก็คือการรักษาสุขภาพให้แข็งแรงต่อไป มากๆเลย

3. มีเป้าหมายชัดเจนขึ้นมาก
ผมเป็นคนมีเป้าหมายให้ตัวเองชัดเจนมากครับ และยิ่งมาเจอเรื่องแบบนี้ ผมยิ่งต้องรีบวิ่งเข้าหาเป้าหมายของผมให้ได้เต็มที่ครับ
มันทำให้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้ว (จะมีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกเหรอ อย่าเลย T_T ) ทำให้ผมเป็นคนกล้าทำโน่นทำนี่มากขึ้นกว่าเดิม กล้าเดินหน้าทำในสิ่งที่ต้องทำ ไม่ต้องรีรอ ไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง ไม่รู้ว่ามัวแต่ผลัดวันต่อไป ผมจะตายวันไหนก็ไม่รู้ ต้องรีบทำฝันของตัวเองให้สำเร็จให้เร็วขึ้นครับ !

4. รู้เร็ว รักษาเร็ว
ผมว่าก็คงได้เปรียบ ที่รู้ตัวเร็ว แบบเพิ่งได้รับเชื้อมาสดๆร้อนๆจ้าาาา ก็รีบรักษากันไป ภาวนาให้มันหายๆไปซะก็ดี ^^

ที่มาแชร์ประสบการณ์ส่วนนี้ อยากฝากให้  2 ส่วน
คนที่ได้รับเชื้อ
อยากเป็นกำลังใจ และอยากให้รู้ว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้นะครับ เฮลโหล้ววว มีผมเป็นเพื่อนนะครับ ^^
อยากให้รู้ว่า มันไม่ได้ทำลายชีวิตเราซะทุกอย่างครับ เราใช้ชีวิตกันได้ตามปกติ กำลังใจที่มีให้ตัวเองสำคัญที่สุดเลยครับ อย่ายอมแพ้ สู้ไปด้วยกันนะครับ
ผมอยากให้ทุกคนมีกำลังใจในการใช้ชีวิตกันต่อไปจริงๆ

คนทั่วไป
ผมอยากให้ทุกคนเปิดใจ เปิดใจจริงๆอย่างที่ทุกคนพูดว่าเปิดใจ ...
อยากให้เป็นกำลังใจหากว่าคนใกล้ตัวของทุกๆคน เข้ามาปรึกษาหรือพูดเรื่องนี้กับคุณ ผมว่าเค้าคงเห็นว่าคุณเป็นคนสำคัญกับเค้าจริงๆ
อย่าทำท่าทีรังเกียจพวกเราเลยครับ จิตใจของพวกเราบอบช้ำกันแล้ว อยากได้กำลังใจจริงๆ

เล่ามา รู้สึกว่าตัวเองเข้มแข็งมากเกินไปหรือเปล่า มีบ้างครับที่ร้องไห้ ท้อนะ สับสนมากเลย ช่วงเดือนที่ผ่านมา
แต่ร้องไห้ไม่นานอ่ะครับ รู้สึกว่าร้องไป ก็โทษใครไม่ได้ ทำตัวเอง !! ร้องได้ แต่ก็ต้องเข้มแข็งให้เร็ว แล้วก็จะเดินหน้าต่อไปอย่างเข้มแข็งเช่นกัน
ขอบคุณพื้นที่เล็กๆ ที่ให้ผมได้ระบาย ให้ผมได้แชร์ประสบการณ์ ให้ผมได้ให้กำลังใจหรือจุดประกายอะไรเล็กๆให้ใครบางคนได้
ไม่รู้จะมากหรือน้อย แต่ก็ขอขอบคุณมากๆครับ

รักษาสุขภาพกันทุกๆคนนะครับ ^^