Spoil โลกของ"เจ๋" และ การมีอยู่ของ "พี่สุชาติ" จากภาพยนตร์ ฟรีแลนซ์..ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ

เสื้อเชิ้ตหาไม่ยาก แต่กระเป๋าเนี่ยดิ อยากได้ใหญ่ๆและสีเหลือง ที่อยากได้ใหญ่เพราะคิดว่า ไอ้น้องเจ๋คนนี้คงเป็นบ้าหอบฟาง มีของทุกอย่างอยู่ในกระเป๋า จริงๆคือคิดว่ามันเป็นกระเป๋าสามมิติแบบโดเรม่อนเลย คือ ถ้า...จะเอาตู้เย็น กูก็มี , แล้วรู้สึกว่ายิ่งกระเป๋าใหญ่เท่าไหร่ มันก็จะตัดกับความตัวกะเปี๊ยกของวิโอเลต ทำให้ตัวละครพิเศษขึ้นได้มาก / ผมและทีมเสื้อผ้าไปเดินหากันที่เจเจ ก็เจอกระเป๋าเหลืองมากมาย แต่ไม่ค่อยใหญ่มาก (มนุษย์ทั่วไป ไม่สะพายกระเป๋าใหญ่ขนาดนั้น) สักพักก็เดินไปพวกร้านขายอุปกรณ์ทหาร ก็ได้เจอเป้ทหารแบบใหญ่สะใจ แต่เป็นสีเขียว เลยคิดกันว่า เอางี้ละกัน เอากระเป๋าทหารนี่แหละ แต่ทำขึ้นใหม่ และ ย้อมเหลือง / ซึ่งก็ต้องขอบคุณพี่กุ้งและการ์ตูนที่ทำออกมาแล้ว งดงามและเปี่ยมไปด้วยความถึกแบบ เจ๋ สปิริต



การมีอยู่ของ "พี่สุชาติ"

(เนื่องจากหนังมีประเด็นน่าสนใจให้เขียนถึงเยอะมาก ผมขออนุญาตคัดมาลงเพียงบางประเด็นก่อนครับ
มีการเปิดเผยเนื้อหา หากยังไม่ได้ดูแนะนำว่าอย่าเพิ่งอ่านครับ)


ตัวละครที่โผล่มาไม่ถึงหนึ่งนาทีในหนัง แต่ชวนให้จดจำอย่าง “พี่สุชาติ” วินมอเตอร์ไซค์รับจ้างเจ้าประจำของเจ๋ คือตัวละครหนึ่งที่ช่วยอธิบายภาพรวมของหนังได้อย่างดี


แม้จะไม่ได้มีบทบาทสำคัญกับเรื่องราวของหนังที่เป็นมุมมองในหัวของยุ่น แต่นี่คืออีกหนึ่งตัวละครที่สะท้อนให้เห็นภาพของระบบทุนนิยมและภาพของ "ยุ่น" ตัวเอกของเรื่องได้อย่างดี

“พี่สุชาติ” คืออีกหนึ่ง freelance ในเรื่อง เขาคือแรงงานในระบบทุนนิยมไม่ต่างจากยุ่น

พี่สุชาติคือบุคลากรสำคัญในการนำ file งานจากยุ่นไปสู่ลูกค้า นี่คือการเพิ่มมูลค่าให้สินค้าผ่านงานของเขา เพราะค่าจ้างงาน “หลักพัน” ของยุ่น จะกลายเป็นงานมูลค่า “หลักล้าน” ในท้ายที่สุดไม่ได้เลยหากปราศจากพี่สุชาติ

แต่พี่สุชาติกลับไร้ตัวตนแม้จะอยู่ในฉากเดียวกับเจ๋และยุ่น ซึ่งเราจะมีโอกาสเห็นพี่สุชาติในหนัง (ซึ่งก็คือในมุมมองของยุ่นเองด้วย) เพียงแค่แวบเดียวที่กล้องเคลื่อนผ่าน

นอกจากนี้เราจะไม่เห็นหน้าของพี่สุชาติเลยแม้แต่น้อย นอกจากชุดยูนิฟอร์มของเขา

ในมุมมองของผู้ชมและตัวยุ่นเอง ภาพจำของพี่สุชาติจึงไม่ใช่ภาพของคนที่มีความคิดมีเลือดเนื้อที่ชื่อสุชาติ แต่เป็นภาพของหน้าที่และงานของพี่สุชาติ

ชุดวินมอเตอร์ไซค์สีส้มและหมวกกันน๊อคของพี่สุชาติจึงเป็นตัวตนในโลกทุนนิยม ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น “พี่สุชาติ” ก็ได้ที่จะอยู่ในชุดนี้ ใครก็ตามที่สามารถทำได้แบบเดียวกันก็สามารถใส่ชุดนี้แทนที่พี่สุชาติได้ทั้งนั้น


นี่เองคือภาพสะท้อนของยุ่น บรรดา freelance รวมถึงพนักงานประจำทั้งหลายในโลกทุนนิยม พวกเขาเหล่านี้พร้อมจะถูกแทนที่ได้เสมอ เมื่อมีคนใหม่ที่ดีและคุ้มค่ากว่า

นอกเรื่อง: Donald R. Keough อดีตประธานของ Coca-Cola เคยบอกไว้ว่ "สิ่งที่สำคัญที่สุดบนนามบัตรไม่ใช่ชื่อของคุณ แต่เป็นชื่อตำแหน่งและชื่อบริษัทของคุณ"  นี่ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยในโลกทุนนิยม