ข้อคิดที่ผมได้จาก วัดพระธรรมกาย

อันนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับบุคคลใกล้ตัวผม อยากจะแบ่งปัน ให้เป็นข้อคิดแก่คนที่ยังหลง งมงาย ยาวหน่อย แต่อยากให้อ่านให้จบนะครับ 

          ผมเริ่มรู้จักวัดพระธรรมกาย จากน้าซึ่งมีกิจการส่วนตัวอยู่ใน กทม. ท่านมาติดตั้งจานดาวธรรมของวัดพระธรรมกายให้ ตากับยาย ด้วยความหวังดีที่จะให้ตากับยายได้ ได้ฟังเทศน์ ฟังธรรมจากวัดพระธรรมกาย ตอนนั้นท่านจะส่งหนังสือมาให้ตากับยายทุกเดือน เป็นหนังสือคล้ายนิตยสาร ด้านในจะมีเนื้อหาเกี่ยวกับงานบุญของวัดธรรมกาย ซึ่งผมอ่านทุกเล่ม น้าพาตากับยายไปหล่อพระธรรมกายประจำตัว ให้คนละองค์ ซึ่งผมมาทราบภายหลังว่าองค์ละ 15000 บาท น้าผมต้องผ่อนซึ่งทางวัดจะสามารถให้ผ่อนได้ เรียกว่า ผ่อนบุญ ตอนแรกผมก็ไม่ได้อะไรมากมาย คิดว่าท่านคงอยากให้ตากับยายได้บุญ แต่ผมอยู่กับตาและยาย  ท่านชอบไปวัด ไปทุกวันพระ แต่วัด ใกล้บ้าน ที่ตากับยายไป ไม่มีอุโบสถ ไม่มี แม้กระทั้งพระประธานอุโบสถ  มีเพียงศาลาเล็กๆ มีพระจำวัดอยู่ไม่กี่องค์  ผมชอบไปวัดกับท่านเพราะดูท่านมีความสุข ได้เจอญาติๆ  เพื่อนๆ ท่านยิ้มและหัวเราะตลอดเวลา ต่างจากไปหล่อพระกับวัดธรรมกายที่น้า พาไป หลังจากกลับมาท่านบนว่าคนเยอะ ร้อน ท่านเหนื่อยมาก เข็ดเนื้อเข็ดตัวไปหมด ต้องกลับมาให้ผมนวดทุกเย็น  เลยทำให้ผมคิดได้ว่า ” บุญนั้นไม่จำเป็นเลยที่ต้องไปเสียเงินเยอะๆ หล่อพระ  ไปนั่งสมาธิ ทนเจ็บ ทนเมื่อย เป็นวันๆ หากได้แค่พาข้าวไปวัด พบปะพี่น้อง เพื่อน แล้วมีความสุข ได้หัวเราะ นั่นแหละ คือบุญ”  

         หลังจากผมคิดได้ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ยังคงดูช่องดาวธรรมของทางวัดอยู่เรื่อยๆ ตากับยายท่านจะชอบดู ตอน ที่พระธรรมไชโย ออกมาเล่าเรื่องนรก สวรรค์ ถ้าใครเคยดูช่องดาวธรรม จะเป็นตอน โรงเรียนฝันในฝันวิทยา ที่มีคนเขียนจดหมายไปเล่าเรื่องราวของญาติที่ก่อนตายทำอะไรไว้บ้าง แล้วพระธรรมไชโยจะบอกว่าตอนนี้ ตายแล้วไปอยู่ไหน (เหมือนทำนายสตีปจ็อปอ่ะ) ก็จะมีการ์ตูน มีเพลง พูดเรื่องนรกสวรรค์ แล้วก็จะบอกถึงการหล่อพระธรรมกายว่าได้บุญสูงสุด ช่วยให้พ้นจากนรก อะไร ประมาณนี้แหละครับ ยายท่านดูท่านก็จะแบบเอาไปคิด ท่านชอบพูดกับผมบ่อยๆ ว่าตายแล้วท่านต้องตกนรกแน่ๆ ต้องโดนจับกรอกน้ำทองแดง (คือยายผมท่านจะกิน ยาดองทุกเย็น วันละประมาณ 2 แก้วแป๊ก) ผมก็จะบอกท่านเสมอว่า ไม่เป็นไรหรอก เรากินแล้วไม่ขาดสติ ไม่บาปหรอก เราไม่ได้ไปทำร้ายใคร ดีซะอีกจะได้ช่วยให้เลือดลมไหลเวียนดี เลยทำให้ผมคิดได้ว่า "จริงๆแล้วนรกอยู่ที่ใจ หากใจเราเป็นทุกข์เราตกนรกแล้ว" หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้ดูช่องดาวธรรมอีกเลย เพราะดูแล้วทำให้วิตก ไม่สบายใจ หากแต่ใช้ชีวิตอย่างมีสติ เพียงเท่านี้ ผมก็มีความสุขแล้ว

         หลังจากนั้นวันตรุษจีน น้าคนนั้นกลับมาเยี่ยมตากับยาย  พร้อมกับ ญาติอีกหลายคน ซึ่งแน่นอนพี่น้อง นานๆเจอกันก็ต้องมีสังสรรค์กันเล็กน้อย ก็จะร้องคาราโอเกะกัน กินเหล้ากัน  แต่ก็เกิดเรื่อง เนื่องจากตากับยายท่านเห็นว่าลูกหลาน สนุกสนานกัน ท่านเลยไม่อยากรบกวน เลยไปนอนกัน ที่บ้านอีกหลัง ซึ่งทำให้น้าที่เข้าวัดพระธรรมกาย ไม่พอใจ ไปพูดว่าบรรดาญาติที่สังสรรค์กันอยู่ ทำให้มีปากเสียงกัน โดยท่านบอกว่า สังสรรค์อะไรกันนักหนาทำให้พ่อแม่เดือดร้อน บาปที่สุด (ทั้งๆที่ตากับยายเอง ท่านเข้าใจ นานๆครั้งพี่น้องจะเจอกัน ท่านไม่อยากรบกวนลูกหลานเลยย้ายไปนอนอีกหลังเอง ซึ่งท่านก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร) ทั้งที่ ทุกๆปีก็มีการเลี้ยง สังสรรค์ แบบนี้เป็นปกติ เพียงแต่น้ายังไม่รู้จักวัดธรรมกาย หลังจากเรื่องคืนนั้น ทำให้พี่น้องผิดใจกัน น้ามาพูดกับผมเรื่องบาปกรรม การตกนรก ทำให้ผมรู้ว่าท่านเหมือนโดนล้างสมองไปแล้ว น้าว่าพี่น้องจะต้องตกนรก เพราะทำให้ตากับยายเดือดร้อน  กินเหล้าก็บาปแล้ว ยังทำให้พ่อแม่เดือดร้อนอีก ผมเลยคิดได้ว่า “ จริงๆแล้ว คนที่นำทุกข์มาให้ตากับยายคือคนที่ไม่กินเหล้า รู้เรื่องบาป บุญ คุณ โทษดี หากแต่ขาดสติในการไตร่ตรอง ยั้บยั้ง ชั่งใจ หากน้าไม่ไปว่าพี่น้อง เรื่องก็คงไม่เกิด ตากับยายก็คงไม่ทุกข์ที่เห็นลูกๆต้องมาทะเลาะกัน “  ซึ่งหลังจากนั้นน้าคนนั้นก็ไม่มาบ้านในวันตรุษจีนอีกเลย เพราะพี่น้องมากันเยอะ แล้วกิน เหล้า สังสรรค์ น่าท่านไม่ชอบ 

           หลังจากนั้นน้าก็ยังคงเข้าวัดพระธรรมกายอยู่เรื่อยๆ และแน่นอน น้ากลายเป็นคนที่ ชอบทำบุญ กลัวนรก ท่านบอกว่า ตั้งแต่ท่านทำบุญกับวัดพระธรรมกาย ชีวิตท่านดีขึ้นตลอด ธุรกิจที่ทำก็ดี เพราะคุณยายจันทร์ช่วย วันไหนลูกค้าท่านน้อย ท่านจะยกมือไหว้รูปคุณยายจันทร์ ลูกค้าก็จะมา ท่านก็จะเก็บเงินไว้ไปทำบุญกับวัดพระธรรมกาย ท่าทำบุญหนักนะ เพราะท่านได้อ่านชีวประวัติของบุคคลคนนึง ที่ทำบุญกับวัดพระธรรมกาย ถ้าท่านเคยได้อ่าน เรื่อง จากเด็สลัมสู่นักธุรกิจพันล้าน ของดร. ท่านนึงที่ทางวัดพระธรรมกาย นำมาตีพิมพ์เป็นหนังสือแจก ซึ่งดร.ท่านนี้ได้บริจาคที่มูลค่า 500 กว่าล้าน ให้แก่วัดพระธรรมกาย ทำให้ธุรกิจรุ่งเรืองรวยเป็นพันล้าน และ ดร. ผู้นี้มีนิสัยชอบทำบุญหมดตัว น้าผมท่านเลยคิดว่ายิ่งทำบุญ ยิ่งรวย เพราะมีตัวอย่างให้เห็น จึงไม่แปลกที่ท่านจะยอมทุ่มไม่อั้น ถ้าเป็นเรื่องทำบุญ กับวัดพระธรรมกาย จากเรื่องนี้ทำให้ผมรู้ว่า " บุญ ไม่ได้ทำให้เรารวย หากแต่เป็นการกระทำของเราเองต่างหาก ถ้าน้าผมไม่ขยันทำงาน วันๆเอาแต่นั่งสวดมนต์ ขอพร ธุรกิจท่านก็คงไม่ดี เช่นกันกับ ดร. ท่านนั้นหากท่านไม่มีความพยายาม คงไม่รวย จริงๆแล้วเพราะตัวท่านเอง ไม่ใช่ อิทธิฤทธิ์ ของศาสนาหรือพรจากใครทั้งสิ้น หากแต่ความเจริญขึ้นอยู่กับจิตใตและการกระทำของบุคคลนั้นเอง"

          และพี่(ลูกของลุง)ผมได้มีโอกาสไปบวชกับวัดพระธรรมกายและแน่นอนคนที่พาไปก็คือน้าคนนั้นเอง แต่พี่ผมไเรียนไม่จบ ม.3 คือ พี่ผมติดเกมส์ เลยไม่เรียน ออกมาช่วยแม่เค้าทำงาน แต่พี่ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบุหรี่ และไม่ใช่เด็กเกเรมาก พี่ผมอยากจะบวช ตอนแรกจะมาบวชที่บ้านแต่น้าชวนไปบวชกับวัดพระธรรมกาย พี่ผมเลยไปบวช พี่ผมบวชได้ไม่นานก็ขอสึก ซึ่งแน่นอนทำให้น้าไม่พอใจมาก ท่านว่าชวนไปให้เห็นธรรม กลับใจไม่ถึงธรรม  เรื่องต่อไปนี้คือพี่ผมเล่าให้ฟังจากสึก พี่ผมเล่าว่า การไปบวชที่วัดพระธรรมกายได้นั้นจะต้องมีวุฒิ ม.3 ซึ่งพี่ผมไม่มี แต่น้าผมท่านทำบุยเยอะเลยประมาณว่าฝากได้ แต่พอเข้าไป ตอนเรียนพี่ผมไม่ค่อยเข้าใจ เพราะอ่านหนังสือไม่ค่อยออก ทำให้ถูกดูถูก จากพระพี่เลี้ยงเรื่อยมา แต่พี่ผมก็ทนเพราะอยากบวชจริงๆ และด้วยความที่พี่ผมรูป ร่างหน้าตาดี เลยได้รับเลือกไปนั่งด้านหลังบัลลังฆ์ของพระธะรรมไชโย คือประมาณไปนั่งสร้างภาพ ต้องนั่งนิ่งๆห้ามขยับ พี่ผมบอก เมื่อยมาก คือนั่งประมาณในรูป

พี่ผมก็ทนได้ไม่ได้บ่นอะไร  พี่ผมเล่าว่า ได้ยินและเห็นพระธมมโชโย พูดว่า  ชาติหน้าของตนคือพระศาสดาองค์ใหม่ ประมาณพระศรีอานต์ หากชาติหน้าใครอยากเกิดในศาสนาของตน ให้มาทำบุญกับตน พี่ผมเลยคิดได้ แล้วสาเหตุหลักที่ทำให้พี่ผมสึก คือ มีการสอบประมาณสอบนักธรรม คะแนนของพี่ผมไม่ออก เพราะไม่มีวุฒิ ม.3 ทำให้ดดนดูถูกจากพระพี่เลี้ยงและเพื่อนอีกตามเคย พี่ผมเลยสึกออกมา น้าผู้ซึ่งไม่เคยถามเหตุผลก็ว่าพี่ผมต่างๆนาๆ จากที่พี่ผมเล่า ทำให้ผมคิดได้ว่า "เดี๋ยวนี้การจะเข้าถึงหลักคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขึ้นอยู่กับวุฒิการศึกษา มากกว่าความตั้งใจที่จะเข้าไปปฎิบัติและเรียนรู้ อย่างพี่ผม ทนเพราะตั้งใจ แต่ความตั้งใจกลับถูกดูหมิ่น เพียงแค่ไม่มีวุฒิการศึกษา " 

     เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวผม ทำให้ผมรู้เลยว่า ทำไมถึงมีกระแสคัดค้านวัดนี้ หาว่า แร่ขายสวรรค์บ้าง อะไรบ้าง ของแบบนี้คนที่ไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกครับ เหมือนน้าผมที่มองว่า คนอย่างพี่ผม คนอย่างผม เข้าไม่ถึงธรรม เพียงเพราะผมไม่ไปทำบุญกับวัดนี้ นี้แหละคือสิ่งที่ได้จากวัดพระธรรมกาย เรื่องราวคงผมคงทำให้คนที่คลั่งวัดนี้ ได้ฉุกคิดขึ้นบ้าง ว่าอย่าเป็นแบบน้าผม ไปทำบุญวัดพระธรรมกาย ไปหล่อพระธรรมกายตั้งหลายองค์ ทั้งๆที่วัดที่พ่อแม่ไปทำบุญทุกวัน ยังไม่มีแม้กระทั้งพระประธาน ทำบุญโดยไม่สนว่าใครจะเดือดร้อน ใครเห็นต่างแสดงว่าไม่เห็นธรรม ขอบคุณครับ