การขัดเลือก นางใน และนางกำนัล

     การคัดเลือกสนม ขันทีออกไปยังสถานที่ต่างๆ ทั่วประเทศ เพื่อหาบุตรีตระกูลผู้ดีอายุ 13 ปี จำนวน 5000 คน จาก ราชนิกูล ลูกขุนนาง ทหาน และบรรดากงกง ทั้งหลายก็จะทำการตรวจดูว่าใครสูงหรือเตี้ยเกิน อ้วนหรือผอมเกิน ก็จะถูกคัดออก ครั้งแรกนี้จะคัดออก 

 

รอบที่ 2 เรียงแถวเหมือนเดิม ขันทีจะใช้ตาจับผิดตั้งแต่หู ตา ปาก จมูก ผม ผิว คอ เอว ไหล่ หลัง หากว่ามีเพียงจุดเดียวที่ไม่เป็นไปตามเงื่อนไข ก็จะถูกคัดออกทันที จากนั้นก็จะให้ผู้เข้ารับคัดเลือกแจ้งชื่อแซ่ ภูมิลำเนา อายุ เพื่อที่จะฟังน้ำเสียงและอากัปกิริยา หากใครฟันไม่สะอาด เสียงใหญ่ห้าว และเวลาตอบคำถามลุกลี้ลุกลน ก็จะถูกคัดออก 

 

รอบที่ 3 เหล่าขันทีจะใช้ไม้บรรทัดวัดมือและเท้า แล้วคัดคนที่มือสั้นเท้าใหญ่ออก ต่อจากนั้นจะให้แม่นางที่ผ่านการทดสอบลองเดินสัก 10 ก้าวเพื่อดูท่วงท่าในขณะย่างก้าวจะถูกนำเข้าวัง ให้หมอตำแยทำการตรวจภายใน พวกที่ไม่ผ่าน ถูกสรงตัวกับบ้านได้ 

 

เสร็จจากขั้นตอนนี้ จะเหลือสาวงามที่ได้รับเลือกให้เป็นชาววังอยู่แค่ 300 คนเท่านั้น ทุกคนจะมีป้ายชื่อติดตัวตลอด ถ้าคนไหนโดนเอาป้ายชื่อออกจะไม่กายเป็นนางกำนัลชั้นสูง หรือไม่ก็ ถูกส่งตัวออกนอกวังไป พวกที่ไม่โดนดึงป้ายจะต้องอาศัยอยู่ในวังเป็นเวลา 1 เดือน ระหว่างนี้ ฮ่องเต้ก็จะส่งคนมาสืบเกี่ยวกับนิสัยใจคอและความคิดอ่านของสาวงามเหล่านี้ว่านิสัยแข็งหรืออ่อน ฉลาดหรือโง่ มีคุณธรรมหรืออิจฉาริษยา แต่ถ้าทำอะไรผิดจะถูกส่งไปเป็นนางกำนัลในวังหลวงแทนทันที

 

และสุดท้ายก็จะเหลือแค่ 50 คนเท่านั้นที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นสนมภาพที่นำมาให้ชมเป็นการคัดเลือกสาวงาม เพื่อรับเข้าเป็นสนม โดยที่ตัวจะมีแถบสีเหลืองเขียนชื่อติดไว้ที่ตัว

 

 

 

 

2 หานางกำนัล

 

จะคัดเลือดทุกปี เป็นประจำเป็นการ หาบุตรีดีอายุ 13 ปี จำนวน หรือ ลูกขุนนางชั้นล่าง ทหาน กองธงต่าง ๆ สามัญชน คัดเลือดหน้าตา การทดสอบปัญญษการทำงานต่าง ๆ การพูดจา กิริยา ต่างๆ ไม่ผ่านค้ดออก ผ่าน กายเป็นนางกำนัล  

เป็นตำแหน่งนางกำนัลรับใช้ภายในวังหลวง โดยมีการแบ่งดังนี้คือ นางกำนัลรับใช้ที่เป็นชาวธง จะถูกเลือกให้ถวายการรับใช้ไทเฮา ฮองเฮา พระสนมตั้งแต่กุ้ยเหรินขึ้นไป และองค์หญิงต่างๆ เพราะนางกำนัลรับใช้ตรงส่วนนี้จะต้องมีสายเลือดและชาติกำเนิดที่เป็นชาวแมนจู และต้องมีการรักษากฎระเบียบเคร่งครัด ที่เหลือนอกจากนั้นก็จะได้เป็นนางกำนัลรับใช้ตามตำหนักอื่นๆ ระดับขั้นของนางกำนัลรับใช้ในราชวงศ์ชิงนั้นขึ้นอยู่กับเจ้านายที่ถวายการรับใช้อยู่ ยิ่งถวายการรับใช้เชื้อพระวงศ์ที่มีตำแหน่งสูง ก็ยิ่งมีหน้ามีตาและอำนาจมากกว่านางกำนัลที่รับใช้เชื้อพระวงศ์ที่มีตำแหน่งต่ำลงมานางกำนัลดุด่าได้ แต่ห้าม ตบ ตี ถ้าจะลงโทด ต้อง แจ้งความผิดนั้นให้ หัวหน้ากงกง ทราบ หรือ กูกู ลงโทด  

 

นอกจากนี้ยังมีการแบ่งนางกำนัลรับใช้ตามอาวุโส ได้แก่

 

    Gu Gu (姑姑) อ่านว่า "กูกู" เป็นสรรพนามที่ใช้เรียกนางกำนัลรับใช้ผ­ู้มีอาวุโส หมายถึงอยู่ทำงานรับใช้ในวังมานาน ใกล้จะเกษียณออกจากวัง ตามธรรมเนียมเมื่ออายุประมาณ 25 ปี ก็สามารถออกจากวังไปแต่งงานได้ ในราชวงศ์ชิงจะรับนางกำนัลรับใช้ใหม่ๆ ทุกปี ดังนั้นก่อนที่จะออกไป กูกูก็จะมีหน้าที่อบรมและฝึกฝนนางกำนัลใหม่ทั้งหลายให้เรียนรู้และเป็นงาน มีอำนาจเด็ดขาดในนางกำนัลที่ตนฝึกสอน สามารถว่ากล่าวตักเตือนหรือลงโทษได้ นางกำนัลเข้าใหม่ยังมีหน้าที่รับใช้กูกู ล้างหน้า หวีผม หรืออาบน้ำในแต่ละวันด้วย 

นางกำนัลรับใช้จะได้ออกจากวังเมื่ออายุ 25 ปี แต่ถ้าเป็นที่โปรดปรานของเจ้านายก็อาจจะได้อยู่รับใช้ต่ออีก 10 ปี หรืออาจจะได้ถวายตัวกับองค์จักรพรรดิเป็นสนมได้ (ตำแหน่งฉางจ้าย, ตาอิ้ง) มีกรณีพิเศษที่ทำให้สามารถออกจากวังได้คือ การติดตามไปรับใช้องค์หญิงที่แต่งงานออกไป หรือให้เชื้อพระวงศ์ชายขอพระราชทานนางกำนัลรับใช้ที่พึงใจจากองค์จักรพรรดิไปเป็นภรรยาได้

เครื่องทรมาน สำหรับนางใน ซึ่งไม่ยอมที่จะรับใช้ฮ่องเต้ แต่โอกาศในการใช้นั้นน้อยมาก เนื่องจากหญิงสาวนางในนั้น ส่วนใหญ่แล้วจะถููกฟูมฟักเลี้ยงขึ้นมาตั้งแต่วัยก่อนมีประจำเดือน โดยเหล่าบรรดาขันทีและนางในสูงอายุ ซึ่งเป็นนางสนมของฮ่องเต้เองก่อน เครื่องทรมานชนิดนี้ใช้ในการบีบนิ้วมีและนิ้วเท้า แค่นี้นางสนมแค่เห็นก็ไม่อาจจะปฏิเสธแล้ว

ของชิ้นนี้ทำมาจากหินขาว ซึ่งจะเป็นเครื่องในการนำล่องหญิงสาวต่างๆให้ชินกับการสอดใส่ นั้นเรากำลังจะหมายถึงว่า ฮ่องเต้ในยุคเก่าคือ หากจะฉึกคือไม่ฉึก จะมาทำเป็นเจ็บทำแสบไม่ได้ จะมาทำให้กัดนิ้ว จิกหนังนั้นไม่ได้ ท่าไหน ไม้ไหนก็ต้องได้ ดังนั้นเหล่าบรรดาขันทีจะมีการนำเครื่องมือชนิดนี้ ทำการนำล่องสาวที่จะเข้ารับใช้ยามกลางคืนก่อน