ตราสถาบัน
ปิยะพงษ์ เป็นลูกชาย ของยายแก้ว
ขายลูกชิ้น อยู่แถว แนวถนน
พ่อเขาเสีย แต่น้อย คอยเติบตน
แม่จึงทน หาเลี้ยงดู อยู่เรื่อยมา
ปิยะพงษ์ มีความฝัน อันยิ่งใหญ่
อยากเรียนใน สถาบัน อันทรงค่า
ใส่เสื้อช็อป ถือไม้ที มีราคา
หน้าอกเสื้อ มีตรา สถาบัน
ปิยะพงษ์ เขาสอบได้ ดั่งใจเฝ้า
จึงได้เข้า มาเล่าเรียน ดั่งเพียรฝัน
เขาบอกแม่ ว่าเรียนจบ คงครบครัน
จะสานฝัน เปิดร้านซ่อม พร้อมสบาย
เช้าวันหนึ่ง ก่อนไปเรียน เพื่อเขียนอ่าน
เขาเตรียมร้าน เหมือนดั่งเคย มิเลยหาย
แล้วลาแม่ ขึ้นรถเมล์ นั่งเบาะปลาย
สู่จุดหมาย สถาบัน ปั้นวิชา
ถึงโรงเรียน ก็เขียนอ่าน เพื่อฝันใฝ่
อนาคต ที่สดใส ภายภาคหน้า
จะหาเงิน เลี้ยงแม่ เมื่อแก่มา
อันบุหรี่ เหล้าสุรา หาใส่ใจ
หลังเลิกเรียน รอกลับบ้าน ชานป้ายรถ
ต้องกำสรด เพราะตราสถาบัน อันยิ่งใหญ่
นักเรียนต่าง สถาบัน อันต่างไป
พิพากษา ...ต้องตาย เพราะใส่ต่างสถาบัน
โอ้อกตรา สถาบัน ชั้นปกเสื้อ
เลือดหลั่งเจือ เพราะคมดาบ ลงปราบปั้น
หนึ่งชีวิต บริสุทธิ์ ต้องหลุดพลัน
สังเวยมัน นักเรียนบาป คราบนักเลง
แม่ทราบข่าว ราวชีวิต จะปลิดบ้าง
มาเห็นร่าง ลูกชาย ใจร้อนเร่ง
ประคองกอด น้ำตาไหล ไห้ตะเบ็ง
น้ำตาเอ๋ย แทบจะเบ่ง เป็นเลือดริน
เขาทำผิด อันใด ถึงได้ฆ่า หรือหยาบช้า ถึงกลับ ต้องดับดิ้น
เสียงร่ำไห้ สะอื้นอ้าง อยู่กลางดิน
แทบจะดิ้น ดับตาย ไปตามกัน
ดั่งถูกเชือด หัวใจ ให้โศกศัลย์
น้ำตาไหล แทบกระเซ็น เป็นสายเลือด
ดั่งถูกเชือด หัวใจ ให้โสกศัลย์
มันคือใคร คือใคร คือใครกัน
มาฆ่าลูก ของฉัน นั้นทำไม
ปิยะพงษ์ เป็นลูกชาย ของยายแก้ว
ไม่มีแล้ว คนเตรียมร้าน การขายให้
ไม่มีลูก แม่จะสู้ อยู่ทำไม
เสร็จงานเจ้า แม่จะไป ตายตามกัน
บทกลอนของวิจิตรวาทะลักษณ์ ชุด "กำสรวลแห่งแผ่นดิน"