สุขภาพดีก็พอแล้ว

: แค่ยังลุกขึ้นมาไหว…ก็ถือว่าชนะแล้ว

ตอนที่ 1

ไม่ต้องแข็งแรงที่สุด แค่ลุกขึ้นมาไหวทุกเช้า…ก็พอแล้ว

เคยไหม…

ตื่นเช้ามาพร้อมความรู้สึกว่าร่างกายมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว กระดูกลั่น ก้าวแรกช้ากว่าเดิม ต้องยืนปรับสมดุลสักพักก่อนจะเดินต่อไม่ใช่เพราะเราขี้เกียจ แต่เพราะ  “ร่างกายกำลังบอกอะไรบางอย่างกับเรา”

หรือเป็นไปตามวัยที่ทุกคนควรยอมรับก็เมื่ออายุมากขึ้นร่างกายก็ต้องไม่เหมือนเดิมเป็นธรรมดา หรือที่ว่ากันว่าอายุร่างกาย กับอายุตัวเลขจะไม่เหมือนกัน ซึ่งการมีตัวเลขอายุที่มากไม่ได้หมายความว่าร่างกายจะต้องมากตามไปด้วย ดังนั้นถ้าร่างกายแข็งแรงก็หมายความว่าอายุร่างกายจะน้อยกว่าอายุตัวเลข ซึ่งในปัจจุบันมีเทคโนโลยีที่สามารถตรวจวัดได้ เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่า

สุขภาพดี = แข็งแรงที่สุด เก่งที่สุด ทำได้เหมือนคนอื่น

คนที่กินคลีนทั้งอาทิตย์ออกกำลังกายวันละชั่วโมง วิ่งมาราธอน ฉันเคยมองพวกเขาแล้วแอบกดดันตัวเองเหมือนเราต้อง ทำให้ได้แบบนั้นก่อนถึงจะถือว่าดูแลตัวเองสำเร็จ แต่พอเวลาผ่านไปร่างกายค่อย ๆ เปลี่ยนความเหนื่อยมาไวขึ้น การพักต้องมากกว่าเดิม ความเจ็บเล็ก ๆ ตามข้อ ตามเข่า เริ่มทักทายเป็นระยะ ฉันเข้าใจมากขึ้นว่า…

สุขภาพดี ไม่ได้เริ่มจากการเป็นคนเก่งแต่เริ่มจากการ “ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว”

          จุดเปลี่ยนที่แท้จริงไม่ใช่รูปหุ่นในกระจกแต่คือความจริงในวิตประจำวัน วันที่เรารู้สึกแย่ไม่ใช่เพราะน้ำหนักแต่เพราะเจ็บจนเดินไม่ถนัดวันที่เรากังวลไม่ใช่เพราะกินเยอะแต่เพราะหัวใจเต้นแรงจนหายใจไม่อิ่มวันที่เราหมดแรงไม่ใช่เพราะงานแต่เพราะนอนไม่หลับลึกนานหลายวันติดกัน

          ครั้งหนึ่งฉันเคยฝืนออกกำลังกายหนักเพราะคิดว่า “ต้องทำได้” แต่ยิ่งฝืนร่างกายยิ่งประท้วงปวดจนต้องหยุดหลายวันสุดท้ายก็ท้อ แล้วก็ไม่กล้ากลับไปเริ่มใหม่เหมือนจิตใจมันสั่งว่า “ถ้าทำไม่ได้ดี ก็อย่าทำเลย” หรือมีเหตุผลหลายอย่างปะทะภายในจิตใจอย่างมากมาย เหตุผลเหล่านี้เป็นข้ออ้างทำให้เราถอยหลัง หรือหยุดได้เสมอ ซึ่งเหตุผลเหล่านี้อยู่ภายใต้จิตสำนึกที่ดึงรั้งชั้นดี โดยภายใต้จิตใจนำมาใช้เป็นข้ออ้างลมฟ้าอากาศ รถติด สารพัดปัญหาที่จะนำมาอ้างแต่วันนี้ ฉันเลือกอีกแบบฉันทำสิ่งเล็ก ๆ แทนสิ่งยิ่งใหญ่

- เดินรอบบ้านแทนการวิ่ง

- ยืดเหยียด 5 นาทีก่อนนอน

- ปั่นจักรยานช้า ๆ แบบไม่ต้องวัดผล

- กินข้าวแบบที่ใจไม่รู้สึกผิดแต่ไม่ทำร้ายร่างกาย

บางคนอาจมองว่ามันไม่ได้เรื่องแต่ร่างกายของฉันรู้ดีว่า ทุกนาทีที่ฉันทำ คือการคืนชีวิตให้มัน

และที่สำคัญมันทำให้ฉัน  “ลุกไหวในตอนเช้า”

- ทุกครั้งที่ฉันลุกขึ้นมาโดยไม่ต้องกุมเข่า

- ทุกครั้งที่ฉันเดินขึ้นลงบันไดโดยไม่ต้องหยุดพัก 

- ทุกครั้งที่ฉันเลือกอาหารแล้วไม่ต้องทนปวดท้อง 

สิ่งเหล่านี้คือชัยชนะที่ไม่มีใครเห็น  แต่ฉันรู้สึกได้ลึก ๆ  เพราะสุขภาพในวัยนี้ 

- ไม่ใช่การแข่งขัน 

- ไม่ใช่การเปรียบเทียบ

- ไม่ใช่การเอาตัวเองไปเทียบกับวัย 20 

มันคือการถามตัวเองว่า

วันนี้เรายังดูแลร่างกายที่พาเราใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตอยู่ไหม

ถ้าวันนี้คุณยังรู้สึกว่า

- วิ่งไม่ได้เหมือนคนอื่น

- ยกเวทไม่ไหว

- ลดน้ำหนักไม่ลง

- ไม่มีวินัยพอ

- ไม่เป็นไรเลยค่ะ

- คุณไม่ได้แย่

- คุณไม่ได้แพ้

คุณแค่ “กำลังเรียนรู้ร่างกายของตัวเองใหม่อีกครั้ง”

และถ้าวันนี้คุณยังลุกขึ้นมาใช้ชีวิตได้ ยังยิ้มไหว ยังเดินออกไปเจอแดด ยังดูแลตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังเดินไปตลาดเลือกซื้อผักซื้อปลา เดินชมนกชมไม้ ดูแลสวน หรือการทำงานบ้านให้ดูสะอาดในแบบของคุณได้ คุณก็ชนะแล้ว  แค่ยังลุกขึ้นมาไหว…ก็ถือว่าชนะแล้วจริง ๆ 🌱✨