ระบำอินเดีย ในเนปาล ใต้แสงไฟที่สาดส่อง สาวน้อยในตะเกียง การแสดงในการทานอาหาร Diner ในตอนกลางคืนที่ลานกลางแจ้ง

ความงดงามของสาวนักร่ายรำ  เสียงของกระดิ่งดังทั่วข้อเท้า

 ร่ายรำไปอย่างมีความสุขกาย กระโปรงใบหน้าทุกอย่างพร้อมวาดลวดลาย

สวยงามยิ่งใหญ่กว่าใจคน  เราทุกคนนั้นนั่งมองอย่างสุขใจ

สีสันของผ้าลึกไม้ที่ตัดเย็บนั้นสวยเข้าตาทุกคน

   การเดินทางของเราในวันนี้ก่อนที่จะเที่ยวเนปาลในตอนเช้านั้น เราเดินทางมามากกว่าสิบสองชั่วโมงตั้งแต่ตีสี่ มาถึงในโรงแรมคือประมาณหนึ่งทุ่มหรือหกโมงเย็น สิ่งที่ทำให้การเดินทางนั้นช้าคือในส่วนของเรื่องการจราจรและถนนในการที่เรานั้นไม่สามารถที่จะแซงได้ และยังในเรื่องของเจ้าวัวจอมกวน คนกวนต้องลงไปจัดการ 

   การเดินทางในอินเดียนั้นสิ่งสำคัญเราต้องรู้จักวรรณะที่มีชนชั้นสูงหน่อย  เวลาที่มีปัญหานั้นจะได้ให้เขานั้นเดินลงไปไม่ถึงสองนาที เกิดการสลายตัวอย่างแน่นอน เหมือนครั้งนี้หากว่าเรานั้นไม่มีคงจะต้องจ่ายเงินอย่างแน่นอน 

   หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วนั้นทางโรงแรมบอกเราว่า ให้เรานั้นเดินออกมาด้านนอกเพื่อที่จะรับชมในการโชว์พิเศษจากนักแสดงที่นี่ คงความสุขมากกว่าอย่างอื่นเลย ร่ายรำของหญิงสาวที่มีสีสันกระโปรงนั้นงดงามมาก เท้าของนางนั้นไม่มีการสัมผัสพื้นได้ทั้งหมด แตะเพียงนิดเดียวเท่านั้น 

   หญิงสาวแห่งความเร่าร้อน เพราะว่าบนหัวของนางผู้นี้นั้นมีในส่วนของตะเกียง ที่ค้างบนหัวกำลังลุกช่วงอยู่ หลากหลายอย่างนั้นส่งมาถึงเราว่า การร่ายรำนั้นเราไม่ต้องนำในส่วนของหญิงที่สวยหุ่นดี เพราะว่าที่นี่นั้นเน้นในเรื่องของความเจ้าเนื้อ ในการระบำหน้าท้อง  รำหลับตายังได้ ด้วยความคมของดวงตา และใบหน้านั้นมีปากแดง บนหัวนั้นมีทั้งไฟและน้ำมัน ที่ไม่ได้กังวลในความหนักหรืออย่างไร

    หญิงคนนี้นั้นมืออาชีพมาก ไม่มีไฟตกหรือว่าไม่มีควันที่ส่องผ่านมาทางท่านผู้ชมเลย มากกว่าร้อยคนเพราะตอนนี้เป็นช่วงของการทานอาหารดเย็น 

     ในส่วนของตรงนี้เหมือนการเล่นละครในการเชิดหุ่นบ้านเรา แต่ว่าหุ่นของเขานั้นในเรื่องของพระราชา ราชินี และเหล่าทหารที่นอนเรียงรายกันอยู่ การเล่านั้นจะมีจำนวนมากเหมือนกัน แต่ว่าการที่เรานั้นนั่งอยู่ด้านนอก เพื่อที่จะชดเชยในความหนาวเย็นได้คือเปลวไฟ  เรานั้นบอกกับเขาว่าหากว่าอากาศนั้นเย็นมากไปเราขอเดินเข้าไปในห้องอาหารได้ไหม หนาว

   ช่วงสุดท้ายก่อนที่เรานั้นจะพากันเดินเข้าไปด้านใน  เรามารำกันดีกว่าทุกคนที่นั่งชมนั้นต่างที่จะลุกขึ้นมาเพื่อที่จะเต้นในเพลงและท่าทางตามนักแสดง   ความสุขของนักแสดงคือการได้แสดงและมีผู้ชม เขานั้นบอกกับเราว่ายากมากที่คนนั้นจะขึ้นมาที่นี่ได้ เพราะว่าจะต้องนั่งในส่วนของรถไฟนั้นมา บินมาได้สนามบินแต่แพงหน่อยในราคา 

   ชุดการแสดงที่นี่ นั้นสีสันสดใสมาก บางครั้งมีความสงสัยเหมือนกันว่า คนที่ผิวคล้ำนั้นชอบใส่เสื้อผ้าที่หลากหลายในเรื่องของสีสันมากกว่าอย่างอื่น  สีมอง สีเหลือง สีแดง หรือสีชมพู ชายยังใส่ เขาอาจจะไม่ได้เยอะมากในการที่เรานั้นใส่เสื้อผ้า อยากใส่อะไรใส่ไปเลย 

   สุดท้ายก่อนที่เรานั้นจะจากกัน ทุกคนนั้นลุกขึ้นพวกเรานั้นมารำด้วยกัน  ถามว่าหน้าตาของคนที่นี่นั้นไม่ได้ตัวใหญ่มากแต่ว่าดวงตาหรือว่ารอยยิ้มของเขานั้นดูที่จะเป็นมิตรมากกว่าศัตรู  ไม่นานเรานั้นก็กลับไปทานข้าวเหมือนเดิม น่าจะเป็นที่แรกที่เรานั้นดื่มนมควายนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตของเรา  ถือว่าเป็นการแสดงที่ประทับใจมาก

   การเดินทางในหลายครั้งเราไม่เคยเห็นในส่วนของการแสดงเลย มีเพียงการศรัทธา หรือการเดินทางลงไปแม่น้ำคงคา การชมการแสดงจึงให้ความสนใจกับทุกคน แม้ว่าอากาศนั้นจะหนาวขนาดไหน ก็ไม่มีใครนั้นลุกไปเพราะว่ามันไกลกว่าที่จะเดินกลับมา