อาหารในพนมเปญที่พอที่จะประทังความอร่อยคล้ายบ้านเรานิดๆ อร่อยอยู่จินตนาการเอาเอง

อาหารนั้นคือตำนาน และความต้องการในการทานอาหารนั้นสำรอง

ครั้งแรกในการทานอาหารตามสั่งในพนมเปญ 

สั่งจากถาดให้เจ้าของร้านนั้นตักใส่ถ้วย 

ลองชิม ลองทาน ดีกว่ากินหมี่ชาสามจานเหมือนกันในหนึ่งวัน

   ครั้งแรกนะสำหรับการลองทานอาหารตามสั่งในร้านที่เดินมาจากที่ทำงานนั้นไม่ไกลมาก  ประมาณเกือบเก้าร้อยเมตร ตอนนั้นน่าจะประมาณเวลาคือบ่ายโมงเกือบบ่ายสอง เรานั้นหิวข้าวแต่ว่าการที่เรานั้นจะลงไปสั่งในร้านอาหารของทางมหาวิทยาลัยนั้นในตอนนี้เราจะได้กินกันเพียงก๋วยเตี๋ยวและในส่วนของขนมจีนแปลเป็นไทย  

  เรานั้นเลือกเดินออกจากทางด้านหน้าของมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะเดินทางไปหาอะไรกิน เพราะว่าหิวแล้วในตอนนี้ อย่างแรกที่เจอคือในส่วนของน้ำมะพร้าว ถือว่าทานในทุกวันเลย มีการเฉาะและทานได้เลย หรือว่าเรานั้นจะซื้อขวดเหมือนกันกับขวดน้ำในการที่จะนำมารับประทานกัน พอมาถึงร้านเรานั้นไม่ได้สั่งเลย เดินไปเจ้าของร้านนั้นตักมาให้ เพราะว่าเพื่อนนั้นโทรมาถามก่อนเลย ไม่ต้องรอมาพร้อมทาน 

   ในส่วนของข้าวนั้นร้านนี้นั้นดีมาก เพราะว่าหากเรานั้น สั่งกับข้าวที่มากว่าสามอย่างคือไม่ต้องสั่งข้าวเลย เพราะทางร้านนั้นบริการในส่วนของข้าวฟรีแบบไม่อั้นเลย  ทานเยอะเท่าไหร่ได้หมดเอาที่สบายใจ 

    อย่างแรกที่เรานั้นลองชิมคือไข่เจียวบ้านเรา เหมือนว่าเขานั้นจะใส่รสดีมากไปหน่อยกลมกล่อมมาก จากนั้นเราก็มาชิมในส่วนของอาหารต่อมา ไข่เจียวนั้นถือว่าทานได้ยากเหมือนกันนะ เพราะว่าเรานั้นมาในวันแรกนั้น ต้องการทานข้าวไข่เจียวนั้นเราจะถือไข่ไปให้ เพราะว่าในร้านนั้นเขาจะนิยมที่จะทานในส่วนของไข่เป็ดหรือว่าไข่ไก่ที่มีสีขาว จะไม่ค่อยชอบเราถือมาเอง 

   ในส่วนของหมี่ชาเหมือนกัน เวลาที่พ่อค้านั้นใส่ให้จะไม่ถึงฟอง เรานั้นจะถือเจ้าไข่นั้นมาเอง พร้อมให้ทางร้านทอดให้ แล้วพ่อค้านั้นจะเก็บแต่เพียงอาหารที่บอกว่าไม่ใส่ไข่ อร่อยมากแต่ว่าลำบาก เพราะว่าในการเดินทางไปนั้นไปด้วยรถจักรยาน 

   ต่อมาสิ่งนี้นั้นเราเองชอบมาก คือ ปลาดุกแต่ว่าที่ไม่ค่อยชอบเพราะว่าเขานั้นทอด แล้วไม่มีการปรุงรสชาติอะไรเลย ทางบ้านเรานั้นยังมีในส่วนของการปิ้งนั้นยังมีโรยเกลือเพื่อลดในความคาว แต่ที่นี่ไม่มี บียังขมวันนั้นที่เรานั้นทาน คือเนื้อของมันเหนียวมาก เลยบอกว่าวันหลังปิ้งให้หน่อยเอาขี้ออกแล้วจากนั้น นำเกลือมาโรย เรานั้นซื้อเกลือมาให้ด้วยเลย 

  แต่ที่นี่นั้นไม่ปรุงรส แต่เวลาทานนั้นจะมีในส่วนของน้ำจิ้มมาให้เพื่อที่จะกินประกอบกัน แล้วยังมีในส่วนของถาดผักตามมาด้วย

   น้ำจิ้มนี้นั้นตอนที่ชิมครั้งแรกนี้คือยังไม่รู้สึกอะไร เพราะว่ามันมาก เยิ้มเลย จากนั้นเราชิมไปอีกเหมือนว่ามีการใส่ในส่วนของมะขาม เพราะว่าเปรี้ยวเค็มแต่ว่าเผ็ดตามมา ทำให้อร่อยเหมือนกัน แต่ว่าในการกินนั้นเราจะตักมาไม่มาก เพื่อที่จะนำมาผสมกันกับข้าวสวยแล้วกินอย่างอร่อย 

     ในส่วนของตรงนี้นั้น เราเรียกเป็นภาษาไทยว่าผัดกะเพราหมู แต่ว่ามีการใส่ในส่วนของผักบุ้ง และหลากหลายมาก ตะไคร้นั้นคือฝานแบบเรานั้นจะทำในส่วนของตำตะไคร้เลย แต่ว่ารสชาตินั้นก็ถือว่าทดแทนกันได้ รสชาติของกะเพรายังอร่อยหอมเหมือนเดิม  จานนี้ที่เขานั้นมาในครั้งแรกเรานั้นนั่งมองคิดว่าจะไม่มีใครชิมกับเรา ชอบมากคือน้ำ แต่ว่าหลังมานั้นรู้สึกว่าเรานั้นทำทานเองได้แล้วอร่อยเหมือนกัน

     อาหารในการทานวันนี้ถือว่าอร่อยเหมือนกันว่าเป็นอาหารพื้นบ้าน  ในส่วนของราคาในการกินนั้นประมาณ หนึ่งหมื่นห้าพันเรียลประมาณ หนึ่งร้อยห้าสิบบาท เพราะว่ามีการจ่ายในส่วนของการทำอาหารบางอย่างนั้นที่มาคือในส่วนของน้ำพริกนั้นไม่มีการใช้จ่ายอะไรเลย 

   เมื่อเรานั้นลองทานในร้านนี้ คราวหลังจากที่มีการหยุดวันหยุดสำคัญเรานั้นก็ปั่นจักรยานมาทานที่นี่กันเพราะว่ามีความอร่อยมากกว่าเสมอ เส้นทางในการที่เรานั้นทานอาหาร ไม่ว่าจะอย่างไรแล้วความสุขนั้นยังคงอยู่เสมอไม่มีเปลี่ยนแปลง