เงาสะท้อนแห่งรัตติกาล

               ลินดาเดินผ่านประตูบ้านเก่าหลังหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงขอบหมู่บ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สองชั้นที่มีร่องรอยของกาลเวลา บานหน้าต่างบางบานปิดไม่สนิท เสียงลมพัดผ่านทำให้เกิดเสียงแผ่วเบาเหมือนเสียงครางของวิญญาณ แต่เธอไม่ใช่คนที่เชื่อเรื่องเหลวไหล เธอเป็นนักเขียนที่กำลังมองหาสถานที่เงียบสงบเพื่อพักอาศัยและสร้างสรรค์ผลงาน

ชาวบ้านเตือนเธอถึงเรื่องราวของอดีตเจ้าของบ้าน หญิงชราผู้ลึกลับที่ไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหน แต่ลินดาไม่สนใจนัก เธอเพียงต้องการที่พักราคาถูกและบรรยากาศที่เงียบสงบสำหรับการทำงา

คืนแรกของเธอผ่านไปอย่างเงียบสงบ จนกระทั่ง…

เธอตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ดังมาจากมุมห้อง ลินดาเปิดไฟ สำรวจไปรอบๆ ห้อง แต่ไม่พบอะไรเลย นอกจากกระจกบานเก่าที่แขวนอยู่ตรงผนังด้านหนึ่งของห้อง

เธอมองเข้าไปในกระจก เงาของเธอยืนอยู่ที่เดิม แต่แล้วจู่ๆ ก็เกิดบางสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น—เงาในกระจกขยับตัว แม้ว่าตัวเธอเองจะยังยืนนิ่ง

ลินดาขนลุกซู่ เธอก้าวถอยหลัง แต่มือของเงาในกระจกกลับยกขึ้นแตะที่ผิวกระจก ดวงตาของเงาสะท้อนนั้นดูเย็นชาและมืดดำกว่าที่ควรจะเป็น

“ฉันคือเธอ…ในอีกโลกหนึ่ง”

เสียงนั้นดังขึ้นในหัวของเธอเอง น้ำเสียงฟังดูแหบพร่าแต่กลับคุ้นเคยอย่างประหลาด

ลินดาสะดุ้งถอยหลังจนล้มลงบนพื้น เธอหายใจแรง หัวใจเต้นโครมคราม เงาในกระจกจ้องเธอ ก่อนจะเผยรอยยิ้มบางๆ ที่ไม่ได้ดูเป็นมิตรเลยสักนิด

คืนที่สอง

ลินดาตัดสินใจเอาผ้ามาคลุมกระจกไว้ เธอไม่ต้องการเห็นมันอีก แต่เมื่อกลางดึกมาถึง เธอได้ยินเสียงบางอย่าง—เสียงเหมือนเล็บขูดกับกระจก

เธอข่มใจไม่ให้สนใจมัน แต่เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ จนเธอทนไม่ไหว เธอเดินไปที่กระจกและกระชากผ้าออก

เงาสะท้อนในกระจกไม่ได้เลียนแบบเธออีกต่อไป มันกำลังเคาะกระจกจากอีกฝั่ง รอยยิ้มนั้นกว้างขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังสนุกกับความหวาดกลัวของเธอ

“ปล่อยฉันออกไปสิ…”

เสียงกระซิบดังขึ้นชัดเจนกว่าครั้งก่อน ลินดาตัวสั่น เธอรีบหันหลังให้กระจกและพยายามไม่คิดถึงมัน แต่ยิ่งเธอพยายามไม่คิด มันก็ยิ่งดังขึ้นในหัวของเธอ

คืนที่สาม

ลินดาตัดสินใจจะทุบกระจก เธอไม่สนใจว่ามันจะเป็นของเก่าหรือมีมูลค่าแค่ไหน เธอเพียงต้องการกำจัดมันออกไปให้พ้น

เธอหยิบค้อนที่เจอในห้องเก็บของ และยกมันขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนจะฟาดลงไปเต็มแรง

เพล้ง!!

เสียงกระจกแตกกระจายก้องไปทั่วห้อง แต่แทนที่มันจะพังเป็นเศษแก้ว… มันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น กระจกยังคงอยู่เหมือนเดิม ไม่มีรอยร้าวใดๆ

ลินดาหยุดนิ่ง เธอรู้สึกถึงบางอย่างอยู่ข้างหลัง

เธอค่อยๆ หันกลับไป และพบว่าเงาสะท้อนของเธอไม่ได้อยู่ในกระจกอีกแล้ว…

มันยืนอยู่ข้างหลังเธอ ในโลกแห่งความจริง

และเธอ… กลายเป็นเงาสะท้อนในกระจกแทน

……จบ……