ไข่เจียว นับวันเธอช่างเหมือนคนเข้าไปทุกวัน แล้ว

       ไข่เจียวเจ้าหมาน้อยจากฉะเชิงเทราในวันนั้น 

นั่งรถระยะทางห่างกันมากกว่าห้าร้อยกิโล 

มาอยู่ในดินแดนถิ่นภูไท ที่มีความสุขของหมา

จากสุนัขที่เร่ร่อน สู่ครอบครัวที่สมบูรณ์

     ชีวิตนั้นเริ่มต้นขึ้นเมื่อชีวิตหนึ่งเดินทางเปลี่ยนที่อยู่  ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตไหนก็เหมือนกันทั้งหมด วันนี้จะมาเล่า เรื่องราวชีวิตของสุนัขตัวหนึ่งมีชีวิตอยู่ตัวเดียว เพราะว่าตัวนี้นั้นเขาเหลือเพียงตัวเดียวที่มีชีวิตอยู่ แม่และเพื่อนๆ ทั้งหมดเสียชีวิตไปหมดแล้วเหลือเพียงตัวเดียว 

    ไข่เจียวนั้นเดินทางมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ พอมาถึงแม่เองไม่ค่อยอยากให้เลี้ยงไข่เจียวเพราะว่ามีตัวอื่นอยู่ เมื่อมาถึงตอนแรกก็หวาด แต่พอมาถึงกลับกลายเป็นขวัญใจของบ้าน ด้วยความที่ขนสวยแล้วก็หูตูบ 

     ตอนนี้เจียวโตแล้ว ชีวิตของเจียวนั้นคือตอนเช้าไปนา เย็นมากลับมาบ้าน จากถูกเลี้ยงปล่อยก็กลายเป็นเลี้ยงปิด เวลาจะไปไหนไปด้วยกันกับแม่ กลับมาพร้อมไม่เดิน ขี่รถด้านหน้าเลย 

   ตอนนี้คือตอนที่เจียวนั้นกลับมาจากบ้าน เมื่อกลับมาบ้านแล้ว เจียวจะเดินมาทักทายทุกคนก่อนที่จะเข้านอนในที่นอนของตัวเอง และสักพักหิวก็จะเดินไปกินข้าว แล้วก็กลับมานอนที่นอนของตนเอง หากว่าไม่มีที่นอนก็จะเดินไปเดินมา เดินมาเลียแขนขาของแม่เหมือนจะบอกว่าให้ไปหยิบ 

    พอมาถึงไข่เจียวมาจะทักทายและเล่นด้วย  แต่ว่าด้วยความกลัวเราจะว่า จึงมายืนแล้วก็นั่งลงขยับ้ข้ามาใกล้เรา และเอาเท้ามาเขี่ยให้เรานั้นคุยด้วย เล่นด้วย แต่ก็กลัว 

     แต่พอเรานั้นบอกว่าเจียวขอมือหน่อย  เจียวก็เอามือยกมาให้  พอเรานั้นบอกว่าขออีกข้างเจียวก็ยกให้ เหมือนว่าทำไมนะเหมือนฟังภาษาเข้าใจ  

     เหมือนเจียวนั้นจะเข้าใจแล้วบอกเราว่า ให้แล้วเล่นด้วยได้ไหม จากนั้นเราก็เล่นด้วยสักพัก เจียวก็นั่งคุยกันไม่นาน เล่นด้วยแล้วเจียวก็เดินไปนอนที่นอนของตนเองแล้ว 

   เราเองไม่สนใจ ปล่อยให้นั่งอยู่ตรงนั้นแล้วเราก็หันมาดูโทรทัศน์ต่อ ไม่ได้สนใจ หันมาอีกทีตอนนี้เจียวนอนลงแล้ว นอนหงายสบายใจ แล้วหันหน้ามามองเราเหมือนอยากให้เรานั้นเล่นด้วย นอนนิ่งพักใหญ่   หลับตาพริ้ม พอเรานั้นเรียกก็หันมามองแล้วก็หลับต่อ ไม่ได้สนใจแล้ว หันไปดู เจียวนั้นเอาหลังแนบกับพื้นเย็นสบาย

   ตอนนี้เจียวเดินมานอนที่นอนของตนเองแล้วแต่พอนอนแล้วก็มองหน้าเรา มาเล่นด้วยไหม แต่ว่าผ้าเจียวนั้นมีแต่ขนเจียวนี่ละ เพราะว่าไม่มีใครมานอนด้วยแน่นอน

   พอเราคุยด้วยก็หันหน้าแต่ว่ายังใช้สายตาในการมองอยู่ อากาศนั้นเย็นสบายเพราะว่าด้านนอกนั้นฝนตกทำให้อากาศนั้นเย็น 

   คุยด้วยหน่อยกลัว เราบอกว่าหากว่าเจียวจะนอนก็นอน อยากไปกินข้าวก็ไปไม่ต้องกลัวนางก็หลับตามอง แต่ว่าเจียวก็ยังมองข้างๆ กลัวว่าเราเรียกไม่สนใจแล้วเราจะใจร้าย ตลกหน้าตา

    สุนัขหากว่าเรานั้นหากว่าเราเลี้ยงเขาเหมือนกับการเลี้ยงคน เขาก็จะมีนิสัยเหมือนคนไม่ว่าจะเป็นการสื่อสารในสิ่งที่ต้องการ เขาส่งสารบอกได้เสมอว่าตอนนี้ต้องการจะออกไปฉี่นะ ปวดขี้นะ ต้องการนอนนะ ตอนนี้อยากไปนาแล้วทำไมไม่พาไปไหน 

    ยิ่งตอนที่อยู่บ้านทั้งวันนั้นเจียวจะเครียด แต่พอเรามานั้นก็จะร้อง แล้ววิ่งไปวิ่งมา แต่เขาจะรู้ว่าเมื่อไหร่นั้นเขาจะต้องเดินทางไปตรงนั้นตรงนี้ แล้วใส่เสื้อผ้าเตรียมที่จะไปนา เจียวจะดีใจมาก 

    หลังจากมีการเดินไปเดินมาตอนนี้จะได้ขึ้นรถไปนาแล้ว ชอบมาก ชอบในการนั่งรถไปนา 

   ความสุขของคนเรานั้นมีความสุขกับการเลี้ยงสัตว์เลี้ยงนั้นมีความสุข ได้เล่นได้หัวเราะ สุนัขนั้นโลกทั้งโลกของเขานั้นมีแต่เรา เขามีเราหากว่าเจอเพื่อนไล่ก็จะวิ่งมาหาเรา เพื่อให้เรานั้นช่วย เพราะว่าเขานั้นมีเราเท่านั้น เขาจะรักเราที่สุดและซื่อสัตย์ มาก