ขนลุกยันหน้าสุดท้าย! หนังสือที่คนไทยไม่ควรพลาด “4 ปีนรกในเขมร” ผู้หญิงญี่ปุ่นทนอยู่ในนรกทั้งเป็น!
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังครับ
วันนี้ผมไม่ได้จะมาเล่าข่าว หรือดราม่าการเมืองอะไรทั้งนั้นครับ
แต่จะขอพาเพื่อน ๆ ไปทำความรู้จักกับหนังสือเล่มหนึ่ง...ที่บอกเลยว่า
ถ้าได้เปิดอ่านหน้าแรกแล้ว จะวางไม่ลงจริง ๆ
ชื่อหนังสือคือ “4 ปีนรกในเขมร”
บันทึกจริงของผู้หญิงญี่ปุ่นคนหนึ่งที่เคยใช้ชีวิตหรูหราที่พนมเปญ
แต่โชคชะตากลับพลิกผัน…
เพราะอยู่ดี ๆ ก็ถูกลากเข้าสู่ฝันร้ายที่แม้แต่ในหนังยังไม่กล้าทำให้ขนาดนี้!
จากภรรยานักการทูต สู่ผู้หญิงที่ต้องนอนข้างกองศพ
นางเอกของเรื่องนี้ชื่อว่า “ยาสึโกะ นะอิโตะ”
เธอเป็นภรรยาของ โศ ทันลัน อดีตทูตกัมพูชา
ทั้งคู่มีลูกชายด้วยกัน 2 คน ชื่อ โทโมริ กับ โทนี่
และยังมีลูกสาวติดสามีอีกหนึ่งคน ชื่อ ตีนี่
ช่วงแรก...ครอบครัวเธอใช้ชีวิตหรูหรามากครับ
มีบ้าน มีคนรับใช้ มีชีวิตสุขสบายอย่างเต็มรูปแบบ
แต่แล้วทุกอย่างก็พังทลายลงทันที...
เมื่อ “เขมรแดง” เข้าควบคุมพนมเปญ!
ปี พ.ศ. 2518 เขมรแดงยึดอำนาจ และเริ่มบังคับอพยพชาวเมืองทั้งหมด
ยาสึโกะและครอบครัวถูกสั่งให้ออกจากบ้าน พร้อมกับคนอีกนับแสน
เธอต้องอุ้มลูก เดินทางไร้จุดหมาย เข้าไปอยู่ใน “ค่ายแรงงานนรก”
คืนนึง เธอและครอบครัวต้องไปนอนในโรงงานปูนร้าง
ที่มีกลิ่นเหม็นประหลาดจนสามีต้องออกไปดู
แล้วพบว่าที่แท้มันคือ “กองศพ” ของทหารรัฐบาล
ที่โดนเผาทิ้งจนล้นออกมานอกเตาเผา!
หนีไม่ได้ ตายไม่ได้ ต้องอยู่ต่อเพื่อคนที่รัก
ตลอดระยะเวลา “1,500 วัน” หรือกว่า 4 ปีเต็ม
ยาสึโกะต้องเห็นทุกอย่างที่ไม่มีใครควรเห็น
เธอ…
-
สูญเสียสามี
-
สูญเสียลูกทั้งสองคน
-
ป่วยหนักจนเกือบตายหลายครั้ง
-
ต้องฝืนแกล้งโง่ ปิดบังตัวตนว่าเป็นคนญี่ปุ่น
-
เห็นคนถูกฆ่าแบบไร้เหตุผล เพียงเพราะ “ใส่แว่น” หรือ “รู้มากเกินไป”
แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เธอยังไม่เสียสติ ก็คือ
ความฝัน ที่เธอเห็นสามีและลูกมาปลอบอยู่บ่อยครั้ง
ว่า “อีกไม่นาน...เธอจะได้กลับบ้าน”
เขียนไว้...เพื่อไม่ให้โลกลืม
หนังสือเล่มนี้ ยาสึโกะเขียนขึ้นหลังจากรอดตายมาได้
เธอบอกว่า เธอเขียนไว้เพื่อให้โลกจำว่า
มนุษย์ด้วยกันเอง ก็ฆ่ากันได้ ถ้าอุดมการณ์มันบังตาจนไร้ความเป็นคน
ในยุคที่ “เขมรแดง” ปกครอง คนมีการศึกษา ครู หมอ นักข่าว
หรือแม้แต่คนต่างชาติ ถูก “กวาดล้าง” แบบไม่ต้องมีเหตุผล
ทำไมคนไทยควรอ่าน?
-
เพราะเราคือประเทศเพื่อนบ้าน
-
เพราะเหตุการณ์เหล่านี้อยู่ไม่ไกลจากเราเลย
-
เพราะมันคือบทเรียนว่า “อำนาจสุดโต่ง” นั้นอันตรายแค่ไหน
-
และเพราะมันทำให้เรา “เห็นคุณค่า” ของสันติภาพที่เรามีอยู่ทุกวันนี้
ความคิดเห็นจากคนที่อ่าน
“น้ำตาซึมตั้งแต่บทแรก…เหมือนเห็นแม่เราถูกลากไปอยู่ในนรกแบบนั้น”
“ไม่คิดว่าหนังสือจะเขียนได้จริงขนาดนี้… ไม่มีแต่ง ไม่มีมโน มันคือชีวิตจริงของคนที่ต้องอยู่กับความกลัวทุกวินาที”
“อ่านแล้วโกรธ...แต่ก็ทำให้เข้าใจความจริงของโลกมากขึ้น”
อย่าลืมว่า...เขมรแดงคือเรื่องจริง ไม่ใช่นิยาย
หลายคนอาจเคยดูหนัง “The Killing Fields” หรือ “First They Killed My Father”
แต่ “4 ปีนรกในเขมร” ไม่ใช่หนัง ไม่ใช่นิยาย
แต่มันคือเสียงจากผู้หญิงคนหนึ่งที่ “อยู่รอดมาได้” จากขุมนรกแห่งนั้นจริง ๆ
สรุปสั้น ๆ
-
ผู้หญิงญี่ปุ่นที่เคยอยู่หรูหราในพนมเปญ
-
ถูกลากเข้าสู่ค่ายแรงงาน หลังเขมรแดงยึดเมือง
-
ต้องเห็นลูกและสามีตายต่อหน้า
-
แกล้งโง่ ปิดบังตัวเองว่ามาจากต่างประเทศ
-
อยู่กับความอดอยาก ความตาย และความบ้าคลั่งถึง 4 ปี
-
ก่อนจะรอดมาได้ และเขียนเรื่องนี้ให้โลกได้รู้
แล้วเพื่อน ๆ ล่ะ คิดยังไง?
เคยอ่านหนังสือที่ “อ่านแล้วน้ำตาร่วง” บ้างไหม?
หรือมีหนังสือที่เปลี่ยนความคิดเราไปทั้งชีวิต?
มาแชร์กันหน่อยครับ
















