"คดีปราบผีที่โหดที่สุดของเยอรมัน" จากบันทึกของศิษยาภิบาล

เรื่องราวสุดหลอนนี้เกิดขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆ  ของเยอรมนีในศตวรรษที่  19  โดยบาทหลวงโยฮัน  คริสตอฟ บุมฮาร์ท (Johann Christoph Blumhardt)  ต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่เหนือธรรมชาติเมื่อ  ดิสซัส  (Gottliebin Dittus) หญิงสาวผู้ที่ศรัทธาต้องทนทุกข์ทรมานจากปรากฏการณ์ประหลาดที่เชื่อกันว่าเป็นฝีมือของปีศาจเข้าสิงร่าง  เรื่องราวนี้ถูกบันทึกไว้ในรายงานของบุมฮาร์ท  ซึ่งในตอนแรกเขาไม่อยากที่จะเปิดเผย  แต่ถูกหัวหน้าทางศาสนาบังคับให้เขียนเรื่องราวทั้งหมด

จุดเริ่มต้นของความวิปลาส

ครอบครัวดิสซัส ซึ่งประกอบด้วยพี่น้อง 5 คน ย้ายมาอยู่ชั้นล่างของอาคารในหมู่บ้านมอร์แกนเมื่อเดือนกุมภาพันธ์  ค.ศ. 1840  พวกเขาเป็นครอบครัวที่ยากจน  และแกทบินน์เป็นน้องคนสุดท้องที่มีปัญหาด้านสุขภาพมาตั้งแต่เด็ก  แม้ว่าเธอจะเป็นคนขยันและมีศรัทธาในศาสนาอย่างแรงกล้า  แต่ชีวิตของเธอกลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ

คืนแรกที่ย้ายเข้าบ้านใหม่  ขณะที่พี่ชายของ  แกทบินน์  กำลังสวดภาวนาว่า "จงเสด็จมาเถิด  ข้าแต่พระเยซูเจ้า  โปรดเป็นแขกของพวกเรา" แกทบินน์ก็เริ่มแสดงอาการประหลาด  เธอตัวแข็งทื่อ ตาเหลือก และล้มลง พร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยว ดวงตาเบิกโพลงลอยไร้ทิศทาง ซึ่งในตอนแรกดูเหมือนอาการชัก แต่หลังจากนั้นเสียงเคาะปริศนาเริ่มดังขึ้นในบ้าน และขยายจากผนังไปทั่วทุกตารางนิ้ว แม้แต่เทียนบนโต๊ะก็สั่นไหวอย่างรุนแรง เงาที่เกิดจากแสงเทียนดูคล้ายรูปร่างบางอย่างที่เคลื่อนไหวได้เอง และพื้นบ้านก็เริ่มสั่นสะเทือน แกทบินน์ฟื้นขึ้นมาและกล่าวว่า "มีบางสิ่งอยู่ที่นี่ และสิ่งนั้นไม่ต้องการให้พวกเราสวดมนต์"

ความทุกข์ทรมานที่ทวีความรุนแรง

อาการของแกทบินน์ยังคงดำเนินต่อไป เธอมีไข้สลับหนาวสั่น และบางครั้งก็นอนนิ่งเป็นชั่วโมง นอกจากนี้ เหตุการณ์เหนือธรรมชาติยังคงเกิดขึ้นในบ้าน เมื่อพวกเขาเริ่มสวดมนต์ อุณหภูมิในห้องจะลดลงอย่างรวดเร็ว เสียงประหลาดดังจากผนังเหมือนมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ภายใน แม้จะพยายามหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาอ้างอิง แต่สถานการณ์ก็เลวร้ายลงเรื่อยๆ เสียงเคาะรุนแรงขึ้นจนบ้านทั้งหลังสั่นสะเทือน และแกทบินน์ก็เริ่มส่งเสียงครวญคราง สำรอกของเหลวเป็นฟองออกมาจากปาก และบางครั้งก็นอนไขว้มือบนหน้าอกราวกับถูกบังคับ บุมฮาร์ทสังเกตว่าเมื่อเขามาเยี่ยม อาการของเธอกลับแย่ลง เธอจะดื้อรั้นและเอาแต่ใจมากขึ้น

ในฤดูใบไม้ร่วงปี  1841  แกทบินน์ยอมรับความช่วยเหลือจากบุมฮาร์ท  แต่ไม่ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้น จนกระทั่งเดือนเมษายน  1842  พี่น้องของแกทบินน์จึงมาขอคำปรึกษาและเล่าเรื่องทั้งหมด รวมถึงเรื่องที่แกทบินน์เห็น  "ผู้หญิงที่ไม่รู้จัก"  เดินอยู่ในบ้าน และผู้หญิงคนนั้นอุ้ม  "เด็กที่ตายไปแล้ว"  บุมฮาร์ทตกใจมากและเตือนไม่ให้แกทบินน์พยายามติดต่อสื่อสารกับดวงวิญญาณเหล่านั้น

การเผชิญหน้ากับปีศาจ

เพื่อนบ้านที่มาค้างคืนดูแลแกทบินน์ได้พบกระดาษที่มีเขม่าควันปกคลุมและเหรียญที่ถูกห่อด้วยกระดาษใต้เตียง  เชื่อกันว่าอาจเป็นบทสวดหรือพิธีกรรมบางอย่าง  หลังจากนั้นก็พบกระดูกเล็กๆ  และผงปริศนาถูกฝังอยู่ใต้พื้นบ้าน  ซึ่งเมื่อตรวจสอบโดยผู้ดูแลสุสานในตอนแรกเชื่อว่าเป็นกระดูกของเด็ก แต่ภายหลังแพทย์ยืนยันว่าเป็นกระดูกนก  บุมฮาร์ทเชื่อว่าอาจเคยมีการทำพิธีไสยศาสตร์ในบริเวณนั้น  ทำให้วิญญาณถูกกักขัง

แม้จะย้ายแกทบินน์ไปอยู่ที่อื่นชั่วคราว  เหตุการณ์ประหลาดก็ยังคงเกิดขึ้น 

เสียงเคาะดังขึ้นทั่วบ้านใหม่  และแกทบินน์ก็มีอาการชักเกร็งผิดธรรมชาติ  ร่างกายบิดโค้ง  สำรอกฟองออกมา  บุมฮาร์ทพยายามช่วยเธอด้วยการจับมือเธอแล้วตะโกนให้เธอสวดมนต์  และเธอก็สงบลงชั่วคราว

เหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดเกิดขึ้นเมื่อบุมฮาร์ทได้ยินเสียงจากร่างของแกทบินน์ที่ไม่ใช่เสียงของเธอเอง  เสียงนั้นบอกว่า  "มันทนไม่ได้ มันทนที่จะฟังการกล่าวถึงพระเจ้าไม่ได้"  และสารภาพว่าได้ฆ่าเด็ก  2  คนและฝังไว้ในทุ่ง  และถูกผูกมัดไว้กับปีศาจ  บุมฮาร์ทเริ่มเชื่อว่าแกทบินน์ถูกปีศาจหลายตนเข้าสิง  ร่างของแกทบินน์มีการแสดงออกที่ก้าวร้าว ทำร้ายตัวเองและผู้อื่น  และพยายามฆ่าตัวตาย

เมื่อ  บุมฮาร์ท  พยายามขับไล่ปีศาจออกจากร่างของแกทบินน์ เสียงที่ออกมาจากปากของเธอตะโกนว่า "จบแล้ว ทุกอย่างถูกเปิดเผย เจ้าได้ทำลายพวกเราจนย่อยยับ ทั้งฝูงกำลังล่มสลาย  มีแต่ความสับสนและวุ่นวาย และทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดของเจ้าด้วยการอธิษฐานที่ไม่หยุดหย่อนของเจ้า  เจ้ากำลังขับไล่พวกเราออกไปจนหมดสิ้น  เรามีกันถึง  1067  ตน  แต่ก็ยังมีอีกมากมายที่ยังคงอยู่"   และกล่าวว่า  "พระเจ้าทรยศเราแล้ว  เราถูกทอดทิ้งไปชั่วนิรันดร์  ไม่มีใครเคยขับไล่พวกเราได้  แต่เจ้า  เจ้ากลับทำสำเร็จ  เจ้ากับคำอธิษฐานที่ไม่รู้จบของเจ้า"

สิ่งของประหลาดและการถูกขับไล่

ในช่วงปี  1843  แกทบินน์  เริ่มมีอาการอาเจียนเป็นสิ่งแปลกประหลาดที่ไม่น่าะเป็นไปได้ออกมา  เช่น  เศษแก้ว  เศษเหล็ก  ตะปู  หัวเข็มขัดรองเท้า  เข็มหมุด  และเข็มถักนิตติ้ง  ซึ่งบางครั้งมีขนาดใหญ่จนไม่น่าเชื่อว่าจะผ่านลำคอของมนุษย์ได้ และบางครั้งเข็มก็หลุดออกมาจากหูของเธอด้วย สิ่งเหล่านี้ทำให้ผู้ที่เห็นต่างตกตะลึง

แม้จะเผชิญความยากลำบากและข้อสงสัยในศรัทธา  แต่บุมฮาร์ทก็ยังคงพยายามขับไล่ปีศาจออกจากร่างของแกทบินน์อย่างไม่ลดละ  จนในที่สุดเสียงเหล่านั้นก็เงียบลงและแกทบินน์ก็กลับมาเป็นปกติในที่สุด  เรื่องราวของแกทบินน์  ดิสซัส กลายเป็นตำนานของการขับไล่ปีศาจที่โด่งดังในศาสนาคริสต์ยุคใหม่  และเป็นข้อพิสูจน์ถึงพลังแห่งศรัทธาและอำนาจที่มองไม่เห็น