น้ำแข็งก้อนกับเชือกฟาง – ความทรงจำในตัวเมืองนครพนม ปี 2509

ย้อนกลับไปเมื่อปี พ.ศ. 2509 ในตัวเมืองนครพนม ภาพชีวิตประจำวันของผู้คนยังคงเต็มไปด้วยความเรียบง่ายและความใกล้ชิดกับธรรมชาติ หนึ่งในภาพจำที่น่าประทับใจของยุคนั้นก็คือ “การซื้อน้ำแข็งก้อน” ซึ่งแตกต่างจากยุคปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง

ในยุคที่ถุงพลาสติกยังไม่เป็นที่แพร่หลายหรือยังไม่ถูกใช้อย่างฟุ่มเฟือยเหมือนทุกวันนี้ คนในชุมชนเมื่อต้องการซื้อน้ำแข็งจากร้านน้ำแข็งหรือตลาดท้องถิ่น ก็มักจะมัดน้ำแข็งด้วยเชือกฟางเป็นพวงๆ แล้วหิ้วกลับบ้านโดยตรง บางครั้งอาจใช้กระสอบหรือผ้าห่อไว้บ้างเพื่อป้องกันการละลายระหว่างทาง แต่โดยทั่วไปก็เป็นการหิ้วน้ำแข็งเปล่าๆ ด้วยเชือกเท่านั้น

ภาพของเด็กๆ และผู้ใหญ่เดินกลับบ้านด้วยน้ำแข็งก้อนใหญ่ในมือ ที่ถูกมัดแน่นหนาด้วยเชือกฟาง กลายเป็นภาพที่หลายคนในยุคนี้อาจไม่เคยเห็นหรือจินตนาการไม่ออก แต่ในอดีต มันคือหนึ่งในสัญลักษณ์ของวิถีชีวิตเรียบง่าย ที่ใช้ทรัพยากรอย่างรู้คุณค่า

ความทรงจำเหล่านี้ไม่เพียงบอกเล่าถึงวิธีการใช้ชีวิต แต่ยังสะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างคนกับธรรมชาติ ความอดทน และความสามารถในการประยุกต์ใช้สิ่งของรอบตัวได้อย่างชาญฉลาด ซึ่งเป็นรากฐานสำคัญของวิถีไทยในอดีต

ทุกครั้งที่เห็นก้อนน้ำแข็งในถุงพลาสติกในปัจจุบัน บางคนอาจหวนนึกถึงภาพน้ำแข็งที่ถูกมัดด้วยเชือกฟางในวันวาน และยิ้มให้กับความทรงจำอันอบอุ่นนั้นอีกครั้ง.