หวานใจพี่รหัส ตอนที่ 2 ยัยตัวดีเธอโดนแน่

“ปะ...เปล่า...แดดร้อน” นภาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ตอบไปพลางเอามือบังแดดปิดหน้าปิดตาตัวเอง

“เดี๋ยวเรียกพี่เขาให้ พี่เขากำลังแจกหมวกพอดีเลย” ปารยกมือโบกเรียกรุ่นพี่ที่กำลังแจกหมวกกระดาษสีสวย

“ปาร ! ไม่ต้อง ! เราทนได้” รีบคว้ามือเพื่อนลงมา

นรินทร์เดินตรงใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เกือบจะถึงแล้ว แต่มีรุ่นน้องที่อยู่ใกล้กว่าเรียกไว้เสียก่อน

นภาหายใจออกอย่างโล่งอกที่เขาหยุดอยู่แค่นั้น

“ไปเข้าซุ้มลงทะเบียนเถอะ” เธอรีบลากเพื่อนสาวไปทันที

หลังจากลงทะเบียน รับป้ายชื่อเรียบร้อยแล้ว ต้องเดินมุดซุ้มที่ทำจากทางมะพร้าว พอออกมาก็เจอกับรุ่นพี่ต้อนรับด้วยการทาแป้ง เขียนสีบนใบหน้า นภาและปารมองหน้ากันแล้วหัวเราะใส่กันอย่างขำ ๆ

“น้อง ๆ ที่ลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว ขอให้มาจับฉลากว่าจะได้ใครเป็นพี่รหัสด้วยนะจ๊ะ” เสียงหวานของธารน้ำประกาศเรียกรุ่นน้องปีหนึ่งหน้าใส

“ปารไปจับฉลากพี่รหัสกันเถอะ” นภาคว้ามือเพื่อนเดินไปให้ห่างจากหนุ่มหล่อคู่อริ

หลังจากจับฉลากเสร็จเรียบร้อย นภาคอยหันไปมองหนุ่มหล่อว่า ตอนนี้เขาอยู่ตรงไหนปรากฏว่าเขากำลังเดินมาหาอีกแล้วเพราะเห็นน้อง ๆ บริเวณนั้นยังไม่มีหมวก

“ปาร! เราไปห้องน้ำแป๊บนะ เดี๋ยวมา !” นภาบอกเพื่อนก่อนจะรีบเดินหนีหายไปในกลุ่มคน

ปารหันมามองตามเพื่อนอย่างงุนงง เพิ่งไปเข้านี่นา ?

หมวกกระดาษแข็งสีชมพูสะท้อนแสงถูกยื่นมาตรงหน้าเด็กสาว

“หมวกครับ” นรินทร์เดินมาถึงจึงยื่นหมวกให้รุ่นน้อง

“ขอบคุณค่ะ” ปารยิ้มยื่นมือไปรับหมวกกระดาษสีสวย

นรินทร์ตะลึงเล็กน้อย เมื่อได้เห็นรอยยิ้มสดใสของเธอ เหมือนดอกไม้บานยามเช้า

“ขออีกใบนะคะ เพื่อนไปห้องน้ำค่ะ”

“ได้ครับ” หนุ่มหล่อสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนยื่นหมวกอีกใบส่งให้

“พี่คะ จับฉลากพี่รหัสแล้วไปตรงไหนต่อคะ”

“ตรงโน้นครับ พี่พาไปนะครับ” นรินทร์เดินนำสาวน้อยไปยังซุ้มเฉลยพี่รหัส ซึ่งจะเป็นบอร์ดติดรูปการ์ตูน หรือผลไม้ต่าง ๆ เพียงนำฉลากที่จับได้ไปดูว่ารูปอะไร หมายเลขเท่าไร เมื่อเปิดดูจะเจอรูปพี่รหัสอยู่ในนั้น

หนุ่มแว่นสีชากำลังยืนแนะนำน้อง ๆ ที่มาดูเฉลยพี่รหัสของตัวเองอยู่

“เบอร์อะไรครับ” ชายหนุ่มหันมาถามรุ่นน้องที่นรินทร์เดินพามาส่ง

“อ้าว ! เจอกันอีกแล้ว อยู่คณะเดียวกันเลย” ยนตร์ส่งยิ้มให้เมื่อได้เจอสาวน้อยที่คว้ามือเขาลากขึ้นรถไฟเมื่อเช้านี้อีกครั้ง หลังจากลงรถไฟทีมงานรับน้องก็โทรเรียกทันที ยังไม่มีโอกาสถามชื่อของเธอเลย

ปารอึ้งไปชั่วขณะ ได้เจอเขาอีกแล้ว ยังรู้สึกอายไม่หายกับเหตุการณ์เมื่อเช้านี้

“พี่ดูให้เองครับ” นรินทร์แบมือขอฉลากจากรุ่นน้องมาดู แล้วไล่ตามบอร์ดที่เป็นรูปแอปเปิลสีแดงตามหมายเลข ในใจคิด ขอให้เธอเป็นน้องรหัสของเขาเถิด

ปารเซถลาเข้าไปหาหนุ่มแว่นเมื่อถูกชนอย่างแรงจากเพื่อนนิสิตที่กำลังวิ่งไล่จับกันไปทั่วอย่างไม่ดูตาม้าตาเรือ ยนตร์จึงช่วยประคองตัวรุ่นน้องเอาไว้

“เจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ” ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าสาวน้อยในระยะใกล้ เธอเหมือนใครคนหนึ่งที่เขาเคยรู้จักเมื่อนานมาแล้ว แต่ยังนึกไม่ออก ครู่หนึ่งจึงปล่อยมือเมื่ออีกฝ่ายยืนได้เองอย่างมั่นคงแล้ว

“มะ...ไม่...เป็นไรค่ะ” คนถูกชนตอบตะกุกตะกัก พลางหลบตาลงต่ำ เมื่อเขาสบตากับเธอตรง ๆ

“เจอแล้วครับ พี่รหัสของน้อง” นรินทร์เปิดกระดาษรูปแอปเปิลสีแดงหงายขึ้นด้านบน

ปารรีบเดินไปดูใกล้ ๆ เมื่อมองเห็นรูปแล้ว ต้องขมวดคิ้ว เพ่งดูอีกครั้ง หันกลับไปมองหนุ่มแว่นที่ยืนอยู่ข้างตนเป็นคนเดียวกันกับในรูป

“บังเอิญจังเลยนะครับ” ยนตร์ยิ้มต้อนรับน้องรหัสของเขา

เด็กสาวยิ้มอย่างไม่อยากเชื่อเช่นกันว่าจะได้เขาเป็นพี่รหัส

“หืม...อดเล่นเกมตามหาพี่รหัสเลย” นรินทร์พูดต่อถึงความโชคดีของรุ่นน้อง ซึ่งปกติแล้ว รุ่นน้องต้องเล่นเกมตามหาพี่รหัสต่อไป

 

เสียงนกหวีดยาวดังขึ้นเพื่อเรียกรุ่นน้องให้ไปเข้าแถวรวมตัวอีกด้านหนึ่ง

“ไปก่อนนะคะ”

ยนตร์กำลังจะอ้าปากถามน้องรหัสของเขาว่า ชื่ออะไร แต่ถามไม่ทัน เธอวิ่งไปรวมตัวซะแล้ว

“แลกกับน้องรหัสข้าไหม” นรินทร์แอบเสียดาย

“ไม่ ! เรื่องแบบนี้มันแล้วแต่ดวงเฟ้ย !” ยนตร์ปฏิเสธ

“ฝากหนังสือให้น้องรหัสข้าด้วยนะ ข้าต้องไปประชุมต่อตอนบ่าย นี่แอบแวบมาดูว่าเป็นยังไงกันบ้าง” หนุ่มแว่นมองเวลาที่ข้อมือ ได้เวลาที่เขาต้องไปร่วมประชุมกับสภามหาวิทยาลัยในฐานะหัวหน้ากิจกรรมนักศึกษา

“ขอบใจมาก” พลางตบไหล่เพื่อนเบา ๆ

นรินทร์พยักหน้ารับอย่างเสียดาย ทำไมคนน่ารักแบบเธอ ไม่มาเป็นน้องรหัสของเขาน้า....แล้วเดินไปรวมตัวกับรุ่นพี่ เตรียมกิจกรรมรับน้องต่อไป แต่ขณะที่เดินไปนั้นสายตาหันไปเจอกับเด็กสาวกำลังวิ่งไปหยุดอยู่ข้างหลังปาร เขาจำเธอได้ ยัยตัวแสบก็อยู่คณะนี้ด้วยหรือ? โลกกลมจริง ๆ เลย สายตาคมนั้นจับจ้องมาที่นภาไม่วางตา มุมปากเหยียดยิ้มน้อย ๆ แววตานั้นนึกสนุก ยัยตัวแสบ ! เจอกันแน่ !

นภารีบดึงปีกหมวกลงมาปิดหน้าตัวเอง เมื่อปะทะกับสายตาที่มองตรงมาของนรินทร์ เขาเห็นเธอรึเปล่าเนี่ย ! ให้ตายเถอะ ! เธอคงหนีไม่พ้น ต้องโดนเขาเล่นงานแน่นอนเลย พลางถอนหายใจเบา ๆ

เมื่อรุ่นน้องมารวมตัวและนั่งเป็นแถวเป็นแนวเรียบร้อยแล้ว จึงเริ่มเกมแรก เกมเทน้ำใส่ถัง โดยแต่ละแถวจะต้องแข่งกันเทน้ำใส่ถัง โดยคนแรกถือถังที่มีน้ำ แล้วยกข้ามศีรษะตัวเองไปเทน้ำใส่ถังให้คนที่อยู่ข้างหลังต่อ ๆ กันไปจนถึงคนสุดท้าย เล่นเอาเปียกไปตาม ๆ กัน แล้วเพิ่มความสนุกสนานครึกครื้นด้วยเพลงแจวเรือที่เรียกรอยยิ้มเสียงหัวเราะกันอย่างถ้วนหน้า เมื่อโทรโข่งไปจ่อที่รุ่นน้องคนหนึ่งให้ร้องต่อเพลงแจว

“แจวเรือจะไปซื้อสี ๆ ขอเชิญรุ่นพี่ลุกขึ้นช่วยแจว”

เมื่อยักย้ายส่ายเอวกันแล้ว ต่อไปเป็นเกมล่ารายชื่อ ทุกคนต้องจดจำชื่อเพื่อนและรุ่นพี่ให้ได้มากที่สุดภายในเวลาที่กำหนด เรียกแล้วต้องตอบได้ว่าใครชื่ออะไร สิ้นเสียงนกหวีด ทุกคนต่างวิ่งวุ่นทำความรู้จักกันยกใหญ่ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องเสียงดังเซ็งแซ่ไปหมด

ธารน้ำเป่านกหวีดยาวอีกครั้งเพื่อเตือนว่าหมดเวลาการล่ารายชื่อแล้ว

“จำได้กันหมดรึยังเอ่ย?” หญิงสาวกวาดสายตาไปทั่ว ครู่หนึ่งต้องหันไปมองนรินทร์เมื่อเขาสะกิดแขนเบา ๆ

“น้ำ เราขอเป็นคนเรียกชื่อน้อง ๆ เอง”

เพื่อนสาวหยักหน้ารับ ส่งโทรโข่งให้เพื่อนหนุ่มสุดหล่อ สาว ๆ ต่างพากันกรี๊ดเมื่อเขามาเป็นพิธีกร

“อุ๊ย ! หล่อจังเลย อยากเป็นคนถูกเรียก” เสียงพูดหยอกล้อกันของสาว ๆ พลางทำท่ายิ้มเขินอาย

นภาเบะปากอย่างรำคาญ

“หมั่นไส้ !” เธอแอบบ่นเบา ๆ

นรินทร์ชี้ไปหาใคร คนนั้นต้องแนะนำตัวเองก่อน หลังจากนั้นชี้ไปที่คนไหนต้องตอบได้ว่า คนนั้นชื่ออะไร ?

นภาหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อนรินทร์แกล้งเรียกเฉียดเธอไปมาหลายครั้ง ในที่สุดก็ชี้มาที่เธอจนได้

นภาสะดุ้งสุดตัว ! เมื่อถูกชายหนุ่มเรียก

‘เป็นไงเป็นกันวะ !’ ปลอบใจตัวเองพลางก้าวเท้าออกไป
 

 

 *******************  

 

มีอีบุ๊ค meb แล้วนะคะ  3 เล่มจบ 

จัดโปรอีบุ๊ค 2-11 พฤษภาคมนี้

ซื้อ 1 เล่มแถมเล่ม2 ซื้อเล่ม 2 แถมเล่ม 3