นาคีลำโขงที่รักตอนที่.17 เตรียมการ สู้ยึดคืนอำนาจ

ตอนที่ 17 .

ชื่อตอน .เตรียมการ สู้ยึดคืนอำนาจ

   กรเขานำคลาบเลือดและเกล็ดแก้ว ที่มีลักษณะคล้ายเกล็ดงูมาให้น้ำดูที่บ้าน

ของเธอ น้ำเมื่อเธอจับสิ่งของเหล่านั้นและใช้พลังจิต

เพ่งดูสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เธอนั้นได้เห็นและรับรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อคืนนี้

   มันคืออะไรกันครับคุณน้ำ

สิ่งนี้คือเลือดของพญานาคลูกน้องของ

องค์ชายมธุราชและเกล็ดแก้วที่แตกหัก 2-3 ชิ้นก็คือเกร็ดของพญานาค หลังจากที่เขานั้นได้ขึ้นมาบนเมืองมนุษย์

และได้ลอบเข้าไปที่บ้านของคุณกรเพื่อหวัง

จะทำร้ายหมายเอาชีวิตของคุณกรยังไง

ล่ะคะ

แต่ว่าคุณกรนะโชคดี ที่มีกำไรข้อมือบ่วงนาคบาศน์ของท่านน้า

แก้วรัตนาคุ้มครองถึงได้รอดปลอดภัย และพลังอำนาจของกำไรข้อมือวิเศษนั้นได้สะท้อนกลับไปทำร้ายคนร้ายทำให้เขานั้นได้รับบาดเจ็บและล่าถอยกลับไปยังเมือง

บาดาลค่ะ

เป็นอย่างนี้เองหรือครับนี่พวกเขาทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้นะครับ

คิดจะฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งเชียวหรือจิตใจของพวกเขานั้นช่างโหดเหี้ยมน่ากลัว

เกินจะจินตนาการมากๆเลยนะครับ

ก็เพราะอย่างนี้ล่ะค่ะที่น้ำเคยบอกคุณกรว่าน้ำเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณกร

นะค่ะ

กรเขามองสีหน้าที่เป็นกังวลของน้ำเขาก็เลยเอื้อมมือไปจับมือของน้ำไว้และบีบเบาๆ คุณน้ำอย่าได้กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัย

ของผมไปเลยนะครับ

     ผมน่ะแค่มีโอกาสเกิดมาและได้เจอกับคุณน้ำแบบนี้ผมก็ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้นล่ะครับ ถึงแม้จะต้องตายผมก็ไม่เคยกลัว

ชีวิตนี้ได้เกิดมาเจอคุณน้ำถือว่าคุ้มค่ามากๆ

แล้วผมไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงต้องกังวลอีก

แล้วนะครับ

คุณกร !! น้ำมองดูใบหน้าจ้องสบสายตาของกร

หญิงสาวรู้สึกซาบซึ้งในสิ่งที่เขานั้นพูด

เอื้อนเอ่ยกับเธอ

แต่ว่าตอนนี้ผมหิวจังครับมีอะไรให้ผม

ทานบ้างหรือเปล่าครับคุณน้ำ

คุณกรน่ะ กำลังซึ้งอยู่เลยนะค่ะ พูดเรื่องหิวขึ้นมา หมดกันเลยความซึ้งกินใจ

    ฮ่าๆๆๆฮ่าๆๆ ไม่ต้องคิดมากนะครับทุกอย่างล้วนมีวิธีทางของมันเราต้องปรับตัวและยอมรับในทุก

สิ่งอย่างนะครับกังวลไปก็รังแต่สร้าง

ความทุกข์ใจเปล่าๆผมขอแค่ใช้ชีวิตทุกวัน

ให้มีความสุขก็พอแล้วครับ ผมไม่ต้องการอะไรเลยครับ

โอเคค่ะ..คุณกรถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเราเข้าครัวทำอาหารทานกันดีไหมคะ. ..เห็นคุณกร

คุยโม้นักหนาว่าตัวเองนะมีฝีมือในการ

ทำอาหาร มากยังไงล่ะค่ะ

ได้เลยครับไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ

ไปกันครับ

น้ำและกรทั้งสองพากันเข้าครัวทำอาหาร

ทาน ด้วยกันอย่างมีความสุข

    ในขณะนั้นองค์ชายพินรธรแอบยืนมองดูทั้งสองจากทางหน้าต่างของบ้าน

   ท่านพี่รมินธา ดูมีความสุขมากๆ เมื่ออยู่กับมนุษย์หนุ่มผู้นี้ข้าเองเมื่อเห็นท่านพี่มีความสุข… ข้าเองก็พลอยมีความสุขไปด้วย

   องค์ชายมธุราช เจ้ามันตัวร้ายข้าไม่มีทางยอมให้เจ้าสมหวัง

ในความรักกับพี่สาวที่แสนดีของข้าหรอก ท่าน พี่ควร มีความสุขกับผู้ชายที่นางรัก

ส่วนทางเมืองบาดาลนั้นช่วงนี้

องค์ชายมธุราชเขากำลังลุ่มหลงและสนุกกับสุรานารี อำนาจพลังที่เขานั้นได้รับ โดยไม่คิดว่าจะมีใครที่กล้าต่อต้านเขา

เพราะเขานั้นเก่งกล้าสามารถทั้งในเชิง

การรบและมีของวิเศษ อยู่ในครอบครองมากมาย หลายอย่าง      เขาคือผู้ที่แข็งแกร่งมากที่สุดในเมืองบาดาลในขณะนี้หาผู้ใดมาต่อกรกับเขานั้น

แทบจะไม่มี

ที่ตำหนักของพระนางแก้วฤดีนางนั้นได้หยิบสิ่งของชิ้นหนึ่งขึ้นมาดูสิ่งของชิ้นนี้มีชื่อว่าว่านนิทราที่สมุนาเธอหยิบมาจากบ้านของหมอผีมงคลมีคาถากำกับนิดหน่อยจะทำให้

คนที่โดนคาถานี้เป่าเสกเข้าไปจะนอนหลับ

ในทันที

นางนั้นได้ทดสอบลองใช้ว่านและมนต์

นี้กับสมุนาหลายรอบจึงมั่นใจได้ในอานุภาพของว่านชนิดนี้ว่าสามารถใช้ได้ผลดีแท้

แน่นอน

พระนางแก้วฤดีนางได้นำดวงแก้ว

มณีนาคราชของปลอมที่มงคลเขานั้นทำขึ้นมาไปสับเปลี่ยนกับดวงแก้วมณีนาคราชของจริงและนำดวงแก้วมณีนาคราชไปมอบให้

พระเจ้านาคเสนเพื่อนำไปมอบให้องค์หญิง

รมินธา

ในคืนนั้นทหารในวังบาดาลที่โดนมนต์

ของว่านนิทราต่างก็พากันหลับไหลไป

ซะส่วนมากพระเจ้านาคเสนนั้นถูกปล่อยตัว

ออกมาและหนีขึ้นไปบนเมืองมนุษย์เดินทาง

มาหาพระราชธิดาของพระองค์องค์หญิง

รมินธาทั้งสองนั้นต่างวางแผนร่วมกันที่จะต่อสู้แย่งชิงเมืองเอกตนาครคืนมาจากองค์ชายมธุราช

เช้าวันต่อมาองค์ชายมธุราชเขาได้

รับข่าวร้ายว่าพระเจ้านาคเสนและพวก

นายทหารของเขาได้ถูกปล่อยตัวออกไปจากที่คุมขังของเมืองบาดาลเรียบร้อย

เจ็บใจนักนะ…. ใครกันที่มันกล้ากระทำเรื่องที่เหิมเกริมเช่นนี้

หาตัวคนกระทำไม่ได้พะยะค่ะ

เพราะทั่วทั้งวังบาดาลเมื่อคืนนั้นจู่ๆพวกเหล่าทหารนางสนมนางกำนัลต่างก็พากันสลบไสลไม่ได้สติสัมปชัญญะกันหมดเลยพะยะค่ะ

      อังคารเขารายงานต่อองค์ชายมธุราชเจ้านายของเขา

   อาจจะเป็นเจ้าชายพินรธรหรือไม่ก็คน

ขององค์หญิงรมินธาที่ปลอมตัวเข้ามาช่วย

คนของพวกเขาออกไปเพื่อที่ต่อไปพวก เราจะได้ไม่มีอะไรไปใช้ต่อรองกับพวกเขา

ได้อีก

  ช่างเถอะข้าคิดว่าอีกไม่นานเขาจะต้องเดินทางมาที่นี่เพื่อทวงคืนบ้านเมืองของพวกเขา

คืนเป็นแน่แท้… อาจจะเกิดศึกสงครามในอีกไม่ช้ามีเรื่องน่าสนุกให้ทำแล้วสินะ… ยิ่งรู้สึกคันไม้คันมือไม่ได้ต่อสู้มาเสียนาน

   องค์ชายมธุราชเขาอมยิ้มเมื่อเขานึกถึง การสู้รบเพราะเขานั้นมีความทะนงตัวว่า

ทั่วทั้งเมืองบาดาลพิภพนี้หาได้มีใครที่

สามารถต่อกรและมีฝีมือการต่อสู้ทัดเทียม

เขาได้นั้นหายากมากๆ

อังคารเจ้าไปเตรียมกำลังไพร่พลของ

เราไว้ให้พร้อมรบอยู่เสมอนะข้าเชื่ออีก

ไม่นานจะต้องมีการสู้รบเกิดขึ้นแน่ๆ

พะยะค่ะ… องค์ชายมธุราชกระหม่อมจะทำการ

ตระเตรียมไพร่พลไว้ให้พร้อม เมื่อพระองค์นั้นประสงค์ต้องการใช้งาน

เมื่อใดก็สามารถใช้งานได้ทันที ทั่วทั้งเมืองบาดาลนี้ไม่มีใครที่เก่งกล้า

สามารถทัดเทียมพระองค์ได้อีกแล้ว ถ้าพวกเขากล้ามาก็เหมือนเอาชีวิตมา

ทิ้งเสียเปล่าๆช่างโง่เขลาเสียจริงๆ

ใช่แล้วแหละอังคารเมื่อพวกเขานั้นกล้าที่จะมา ท้าทายข้า… .ข้าก็จะสอนบทเรียน ที่เจ็บปวดให้กับพวกเขาเองในเมื่อข้า

อุตส่าห์ยื่นข้อเสนอที่เป็นมิตรไปให้แล้วแต่

พวกเขาไม่ยอมรับมันไว้พวกเขาเป็นคน

ทำลายโอกาสนั้นเสียเองจะโทษว่าข้าใจร้าย

ใจดำก็ไม่ได้

หัวใจที่เต็มไปด้วย ความอิจฉาริษยา.. ความโลภมักใหญ่ใฝ่สูงของเขานั้น

ทำให้เขานั้นหาได้เข้าใจและนึกถึงจิตใจของผู้อื่นไม่เขานั้นรู้สึกว่าความต้องการและ

สิ่งที่เขาปรารถนานั้นคือสิ่งที่ถูกต้องอยู่เสมอ จบตอนที่ 17. ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะค่ะ