นิยายเรื่อง:ความผูกพันของต้นและนำโชค

ณ หมู่บ้านแสนสุขที่อบอุ่น ต้น เด็กชายกำพร้าอาศัยอยู่กับคุณยายผู้เป็นที่รัก คุณยายเลี้ยงดูต้นมาด้วยความรักและความเอาใจใส่ ทำให้ต้นเป็นเด็กที่ร่าเริงและมีน้ำใจ

วันหนึ่ง ขณะที่ต้นเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน เขาได้ยินเสียงร้องไห้แผ่วเบา เมื่อเดินตามเสียงไป ต้นก็พบกับลูกแมวตัวน้อยที่ผอมโซและสกปรกมอมแมม มันดูอ่อนแอและน่าสงสารมาก ต้นรู้สึกสงสารลูกแมวตัวนี้จับใจ จึงอุ้มมันกลับบ้านมาดูแล

ต้นตั้งชื่อให้ลูกแมวตัวนี้ว่า "นำโชค" เพราะมันนำความสุขมาให้ต้น นำโชคเป็นแมวที่ฉลาดและขี้เล่น มันชอบคลอเคลียต้นและทำให้ต้นหัวเราะได้เสมอ ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างรวดเร็ว

แต่แล้ววันหนึ่ง นำโชคก็หายตัวไป ต้นออกตามหานำโชคเท่าไรก็ไม่เจอ เขาเสียใจมากและคิดถึงนำโชคมาก ทุกวันต้นจะนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าต่าง รอคอยการกลับมาของเพื่อนรัก

หลายวันต่อมา ขณะที่ต้นกำลังเดินกลับบ้าน เขาได้ยินเสียงร้องเบาๆ มาจากข้างถนน ต้นมองไปที่ข้างถนน ก็เห็นนำโชคนอนบาดเจ็บอยู่ที่นั่น ต้นรีบพานำโชคไปหาหมอ หมอรักษาจนนำโชคหายเป็นปกติ

ต้นดีใจมากที่ได้นำโชคกลับคืนมา เขารู้แล้วว่านำโชคคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา และเขาจะดูแลนำโชคให้ดีที่สุดตลอดไป

ข้อคิดจากนิยายเรื่องนี้:

ความเมตตา: การช่วยเหลือสัตว์ที่ตกทุกข์ได้ยาก เป็นการแสดงออกถึงความเมตตา ซึ่งเป็นคุณธรรมที่สำคัญ

มิตรภาพ: มิตรภาพที่แท้จริง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับรูปร่างหน้าตาหรือฐานะ แต่ขึ้นอยู่กับความรักและความเข้าใจ

ความรับผิดชอบ: การเลี้ยงสัตว์เลี้ยง ต้องมีความรับผิดชอบในการดูแลเอาใจใส่

หวังว่านิยายเรื่องนี้จะถูกใจและให้ข้อคิดแก่คุณนะคะ