ตอนที่ 2: บางสิ่งที่ไม่ควรถูกปลุก

ตอนที่ 2: บางสิ่งที่ไม่ควรถูกปลุก

พีทและเมย์ยืนแข็งค้างอยู่หน้าประตู จ้องมองกระดาษที่มีตัวอักษรสีแดงเขียนไว้

"พวกแกไม่ควรมาอยู่ที่นี่"

หัวใจของเมย์เต้นแรงจนเธอรู้สึกเหมือนมันจะกระเด็นออกมาจากอก พีทเองก็กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มือของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่หยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาพิจารณาใกล้ ๆ

"นี่มันอะไรกัน... ใครเป็นคนเอามาติดไว้?" เมย์พูดเสียงเบา แต่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พีทหันไปมองรอบ ๆ บ้าน ถนนหน้าบ้านเงียบสนิท ไม่มีใครอยู่ในสายตา ไม่มีร่องรอยของคนเดินผ่านมา

"บางทีอาจเป็นพวกเด็กวัยรุ่นเล่นพิเรนทร์" พีทพยายามหาเหตุผลมาปลอบใจตัวเอง

"แต่เมื่อคืน...เสียงที่เราได้ยิน มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะพีท" เมย์เอ่ย น้ำเสียงของเธอสั่นน้อย ๆ

พีทถอนหายใจยาว เขาไม่ใช่คนที่เชื่อเรื่องผีสาง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันชัดเจนว่า บางอย่าง ไม่ปกติ

"เอาเถอะ ถ้าเกิดอะไรอีก เราจะออกจากที่นี่พรุ่งนี้" พีทตัดสินใจ "แต่คืนนี้ ลองดูอีกสักครั้ง ถ้ามีอะไรแปลก ๆ เราจะไปทันที"

เมย์กัดริมฝีปาก เธออยากจะออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ แต่เธอก็รู้ว่าพีทเป็นคนหัวแข็ง ถ้าไม่มีอะไรพิสูจน์ได้แน่ชัด เขาคงไม่ยอมเชื่อ

เธอพยักหน้าช้า ๆ "โอเค... แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีก เราจะไปเลยนะ"

พีทยิ้มบาง ๆ แล้วกอดเธอไว้แน่น "ฉันสัญญา"

ค่ำคืนที่สาม: เงาในมุมมืด

คืนนั้น เมย์นอนหลับไม่สนิท เธอฝันร้ายซ้ำไปซ้ำมา ในฝัน เธอเห็นตัวเองยืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น ขณะที่เงาดำสูงใหญ่อยู่ตรงมุมห้อง

มันไม่ขยับ มันแค่จ้องมองเธอ...

เธอพยายามขยับตัวหนี แต่ร่างกายของเธอกลับแข็งทื่อราวกับถูกตรึงไว้

ทันใดนั้นเอง...มันเคลื่อนตัวเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว

เมย์สะดุ้งตื่นขึ้นมา พร้อมกับเสียงหัวใจเต้นแรง

เธอหอบหายใจและหันไปมองพีท เขายังหลับอยู่ ข้างนอกเงียบสนิท มีเพียงแสงไฟถนนลอดเข้ามาทางหน้าต่าง

เธอพยายามสงบสติอารมณ์ และลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

แต่ทันทีที่เธอเดินผ่านกระจกเงาที่ติดอยู่บนผนังหน้าห้องน้ำ เธอก็ต้องหยุดนิ่ง

ในกระจก เธอเห็นตัวเอง...แต่ไม่ใช่เพียงแค่นั้น

ข้างหลังเธอ มีเงาดำสูงใหญ่อยู่ในมุมมืดของห้อง

เธอเบิกตากว้าง ร่างของเธอเย็นวาบไปทั้งตัว เธอไม่กล้าหันกลับไปมอง

แต่เธอรู้...ว่า มันอยู่ตรงนั้น

จังหวะที่เธอกำลังจะกรีดร้อง เงาดำก็ค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ เสียงกระซิบเย็นยะเยือกดังขึ้นข้างหูเธอ

"พวกแกปลุกฉันขึ้นมาเอง..."

ทันใดนั้น ประตูห้องน้ำก็ปิด ปัง!

เสียงกรีดร้องของเมย์ดังลั่นบ้าน

พีท...หายไป

พีทสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกรีดร้องของเมย์ เขารีบกระโดดลงจากเตียง วิ่งไปที่หน้าห้องน้ำ

"เมย์! เป็นอะไร!"

ไม่มีเสียงตอบรับ

เขาผลักประตูห้องน้ำออกไป แต่ข้างในกลับว่างเปล่า

เมย์หายไป!

หัวใจของพีทเต้นรัว เขาเดินถอยหลังออกมา ดวงตากวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง

"เมย์! เธออยู่ไหน!" เขาตะโกน

เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากชั้นล่าง

พีทหันไปทางบันได เขารู้สึกถึงความเย็นแปลก ๆ ที่กำลังคืบคลานเข้ามา

เขาค่อย ๆ เดินลงไปที่ชั้นล่าง ทุกอย่างเงียบสนิท ราวกับว่าบ้านหลังนี้กลืนกินทุกเสียงไปหมด

แต่เมื่อเขาก้าวลงบันไดขั้นสุดท้าย...

เขาเห็นเมย์ยืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น...

แต่เธอยืนนิ่งผิดปกติ...

"เมย์?" พีทเรียกเบา ๆ

เธอค่อย ๆ หันมามองเขา...

และในดวงตาของเธอ ไม่ใช่เมย์อีกต่อไป

มันเป็นบางสิ่งที่ไม่ควรถูกปลุกขึ้นมา

(โปรดติดตามตอนต่อไป...)