เสียงระฆังในความมืด

ในเมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองใหญ่ มีโบสถ์เก่าแก่แห่งหนึ่งตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน โบสถ์นี้เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และความศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวบ้านเคารพนับถือกันมาเป็นเวลานาน แต่หลังจากที่มีเหตุการณ์ประหลาดหลายครั้งในโบสถ์นี้ ชื่อเสียงของมันเริ่มกลายเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากกว่าศักดิ์สิทธิ์

หลายคนในหมู่บ้านเล่าว่าบรรยากาศในโบสถ์ยามค่ำคืนเต็มไปด้วยความเงียบสงัด จนถึงขั้นว่าหากใครเข้าไปในช่วงกลางคืน มักจะได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา หรือเสียงประตูไม้ดังเอี๊ยดอ๊าดราวกับมีใครบางคนเดินอยู่ในนั้น แม้ว่าจะไม่มีใครอยู่เลยก็ตาม

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อ "อร" นักศึกษาฝึกงานจากมหาวิทยาลัยในเมืองใหญ่ เดินทางมาทำการศึกษาเกี่ยวกับโบสถ์แห่งนี้ เธอได้ยินเรื่องราวแปลกๆ เกี่ยวกับโบสถ์แห่งนี้มาจากอาจารย์ของเธอ และตั้งใจจะเข้ามาสำรวจเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม เธอไม่เชื่อเรื่องผีหรือสิ่งลึกลับและคิดว่าเป็นเพียงเรื่องเล่าที่ไม่มีมูลความจริง

อรเดินเข้ามาที่โบสถ์ในช่วงเย็น ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า และแสงสีทองสาดส่องผ่านกระจกสีของหน้าต่างโบสถ์ที่ดูเก่าแก่ ภายในโบสถ์เงียบสงัด เพียงแต่เสียงฝีเท้าที่ดังไปตามพื้นหินที่เก่าและชำรุดเมื่อเธอเดินไปทั่ว

เธอเริ่มสำรวจบริเวณแท่นบูชาและผนังโบสถ์ที่เต็มไปด้วยภาพเขียนเก่าแก่ซึ่งบ่งบอกถึงประวัติศาสตร์อันยาวนาน แต่เมื่ออรเดินไปที่มุมหนึ่งของโบสถ์ เธอได้ยินเสียงแปลกๆ ที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง เสียงเหมือนการขยับกระดูกหรือการลากเท้าอย่างช้าๆ

อรหันไปมอง แต่ไม่พบใครที่ยืนอยู่ที่นั่น เธอพยายามเก็บอาการและคิดว่าเป็นแค่เสียงที่มาจากการสั่นสะเทือนของโบสถ์หรือฝีเท้าของเธอเองที่สะท้อนในอากาศ เธอกลับมาสำรวจต่อที่แท่นบูชา แต่ในขณะที่เธอก้มลงไปดูแท่นบูชา ก็ได้ยินเสียงกระซิบดังขึ้นใกล้หูของเธอ

"ช่วย...ฉัน..." เสียงนั้นเบาและแหบแห้งจนทำให้อรสะดุ้งตกใจ

เมื่อเธอหันกลับไปก็พบว่าไม่มีใครยืนอยู่ที่นั่น แต่นั่นไม่ทำให้ความกลัวของเธอลดลงเลย เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงความเย็นที่แผ่เข้ามาทุกทิศทางในโบสถ์ ที่ๆ ควรจะอบอุ่นจากแสงไฟที่รำไร กลับกลายเป็นเย็นยะเยือกจนรู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ในความมืด

อรเดินออกจากห้องแท่นบูชาและเดินไปที่ประตูด้านข้างของโบสถ์ ซึ่งในขณะที่เธอผลักประตูนั้น เสียงระฆังดังขึ้นทันทีอย่างไม่คาดคิด เสียงระฆังที่ดังสนั่นไปทั่วทั้งโบสถ์ แม้ว่าผู้ตีระฆังจะไม่มีอยู่เลย

เธอหันไปมองและเห็นเงาร่างบางๆ ในมุมมืดของโบสถ์ เงานั้นดูคล้ายหญิงสาวในชุดขาวยืนอยู่ ท่าทางของเธอเงียบสงัดและไม่เคลื่อนไหว จึงทำให้อรยิ่งรู้สึกหวาดกลัว

"ช่วย...ฉัน..." เสียงกระซิบบอกออกมาอีกครั้งจากเงานั้น

ร่างของหญิงสาวเริ่มขยับตัวช้าๆ และเดินมาหาอรทีละก้าว เสียงกระซิบและเสียงฝีเท้าของเธอดังขึ้นรอบตัวจนทำให้อรไม่สามารถขยับตัวได้ เธอรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่แผ่เข้ามารอบตัวและไม่สามารถหาทางหนีได้

"ช่วย...ฉัน..." หญิงสาวในชุดขาวพูดซ้ำอีกครั้ง ขณะที่ใบหน้าของเธอยิ้มอย่างเศร้าๆ และดวงตาที่ว่างเปล่าไม่มีชีวิต

ในที่สุด อรสามารถขยับขาและวิ่งออกจากโบสถ์จนถึงประตูใหญ่ได้ แต่เมื่อเธอหันกลับไปมอง เธอเห็นหญิงสาวในชุดขาวยืนอยู่ที่หน้าประตูโบสถ์ มองมาอย่างนิ่งเงียบก่อนที่จะหายไปในความมืด

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อรไม่เคยกลับไปที่โบสถ์แห่งนั้นอีกเลย ทุกครั้งที่เธอเดินผ่านโบสถ์ในตอนกลางคืน เธอก็จะได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาในหูของเธอ “ช่วย...ฉัน...”

บางครั้งชาวบ้านเล่ากันว่าในโบสถ์นั้นยังคงมีวิญญาณของหญิงสาวที่ถูกทิ้งให้ตายอยู่ที่นั่น และในทุกๆ คืน เสียงระฆังจะดังขึ้นเพื่อเรียกหาผู้ที่จะช่วยเธอออกจากสถานที่ที่เธอตายอย่างเจ็บปวด