โรคกลัวทะเล หรือ โรคกลัวทะเลลึก ธาลัสโซโฟเบีย (Thalassophobia) มารู้จักโรคนี้กันเถอะ

 

Thalassophobia มีรากศัพท์มาจากภาษากรีก Thalasso แปลว่า ทะเล ห้วงมหาสมุทร น้ำลึก แหล่งน้ำขนาดใหญ่ ส่วน phobia แปลว่า ความกลัว 

 

โรคกลัวทะเล (Thalassophobia) คือ โรคที่จัดอยู่ในประเภทของความหวาดกลัวเฉพาะเมื่อมองดู หรือสัมผัสกับแหล่งน้ำที่มีบริเวณกว้างใหญ่ ลึก และมืด ทำให้การทำงานด้านจิตใจ รวมถึงสมองเกิดอาการวิตกกังวลทันที

 

สถาบันสุขภาพจิตแห่งชาติ (NIMH) เผยว่าโรคนี้เป็นกลุ่มอาการผิดปกติทางจิตไม่มีอันตรายร้ายแรง ซึ่งพบได้ในหมู่ประชากรทั่วไปที่กลัวสภาพแวดล้อมต่าง ๆ ยกตัวอย่างเช่น โรคกลัวชุมชน โรคกลัวที่แคบ โรคกลัวรู 

 

 

สาเหตุที่ทำให้กลัวทะเล อย่างไม่มีเหตุผล

• ปัจจัยทางพันธุกรรม การที่คนรอบข้าง หรือคนในครอบครัวเป็นโรคกลัวทะเล จนนำมาสู่การถ่ายทอด อาจเป็นในรูปแบบบอกเล่า การเลี้ยงดูของคนในครอบครัว การปลูกฝังก็มีผลด้วยเช่นกัน อย่างเช่น มีคนใกล้ตัว คนในครอบครัวเป็น หรือมีประสบการณ์ส่วนตัวกับทะเล รวมถึงการฟังเรื่องราวที่น่ากลัวเกี่ยวกับทะเลมา

 

• ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม คือสิ่งที่เคยประสบกับเหตุการณ์ที่ไม่ดีมาก่อนไม่ว่าในรูปแบบที่พบเจอด้วยตัวเอง หรือตามแหล่งข่าว อย่างเช่น เหตุการณ์เกือบจมน้ำ เห็นคนจมน้ำทุรนทุราย ดูสารคดีเกี่ยวกับสัตว์ใต้ทะเลมากเกินไป เมื่อพบเห็นสถานที่นั้นจึงไปกระตุ้นด้านความคิด และจิตใจ ทำให้เกิดอาการสั่นกลัว

 

• ปัจจัยการพัฒนาของสมอง เมื่อไม่ได้รับการบำบัดช่วยเหลือ การพัฒนาของสมองอาจตอบสนองต่อความกลัวโดยอัตโนมัติ และการทำงานของระบบประสาทวนอยู่ที่เดิมทำให้ไม่สามารถควบคุมต่อความกลัวนี้ได้

 

 

อาการของธาลัสโซโฟเบีย 

ทางกายภาพ

• เวียนหัว มึนหัว คลื่นไส้

 

• หัวใจเต้นเร็ว

 

• หายใจเร็ว หายใจถี่

 

• เหงื่อออกทั่วร่างกาย

 

• ท้องไส้ปั่นป่วน

 

• กระสับกระส่าย

 

• เสียขวัญจนทำให้การนอนหลับผิดปกติ (นอนไม่หลับ)

 

 

ทางอารมณ์และจิตใจ

• รู้สึกวิตกกังวลมากกว่าปกติ

 

• เกิดอารมณ์เกลียดชัง หงุดหงิด

 

• รู้สึกกลัว อยากหนี

 

• ความรู้สึกท่วมท้น ทำอะไรไม่ถูก

 

 

การรักษาโรคกลัวทะเล

การรักษาด้วยการบำบัดจิตใจที่ผิดปกติ (CBT) ตามโปรแกรมการบำบัด นักจิตวิทยาจะสอนให้ควบคุมอารมณ์ความรู้สึก พฤติกรรมบางอย่าง และเปลี่ยนวิธีการคิดให้จากลบเป็นบวกอย่างมีระบบ

 

ในแหล่งข้อมูลการศึกษาที่น่าเชื่อถือแห่งหนึ่ง ปี 2013 นักวิจัยใช้เทคนิค การสร้างภาพประสาท (neuroimaging) เพื่อตรวจสอบผลกระทบของ (CBT) ต่อความผิดปกติบางประการของอาการกลัว นักวิจัย พบว่า การบำบัดด้วยวิธีนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเส้นทางประสาทของสมอง มีผลในเชิงบวกด้านความคิด และการไตร่ตรองเหตุผล

 

สำหรับผู้ที่ได้รับผลกระทบภายในจิตใจ นักบำบัดอาจให้คุณเผชิญกับสิ่งที่คุณกลัวโดยตรง อย่างเช่น การดูวิดิโอเกี่ยวกับข้องกับมหาสมุทร หรือพาคุณไปชายหาดนั่งจุ่มเท้า โดยมีนักบำบัดอยู่ใกล้ ๆ เมื่อเวลาผ่านไปร่างกายคุณอาจคุ้นชิน และสามารถสลายความกลัวของโรคนี้เองได้