การกระทำของลูก

เด็กคนหนึ่งซึ่งดูจะเป็นเด็กที่ดูสดใสอารมณ์ดีในทุกๆวัน   ครอบครัวของเขาคงจะดูแลและมอบความสุขให้เขาอย่างเต็มที่  การเติบโตในครอบครัวใหญ่ที่มีคนเฒ่าคนแก่คนดูแลเลี้ยงดูอบรมบ่มนิสัยให้สมกับวัยในสมัยก่อน   ยิ่งเวลาผ่านนานไปความพักพรากจะลาก็พาท่านขึ้นไปบนสวรรค์คิดว่าเป็นเช่นนั้น    การดำเนินชีวิตต่อไปด้วยตัวเองจึงเริ่มขึ้น   โดยที่ไม่มีใครชี้ทางนำทางหรือบอกให้เด็กคนนั้นเดินไปในทางที่ดี   คำพูดที่หล่ายล้อมถ้าได้มากองรวมกันคงสูงเท่าภูเขาหลายลูก   แต่คำที่เป็นประโยชน์จากคนที่หวังดีก็ยังพอที่จะมีหลงเหลืออยู่บ้าง   จึงนำสิ่งเหล่านั้นมาฝึกตนเพื่อให้หลุดพ้นจากคำเสียๆหายๆ    หลายครั้งที่ล้มแล้วต้องลุกขึ้นเอง    ไม่ได้เป็นคนที่เก่ง  คนที่มีพร้อมในทุกๆด้าน   ทำทุกอย่างเพื่อจะได้ชนะใจตัวเอง  ท้าทายความสามารถในตัวเอง   การที่มีคนอยู่รอบข้างเต็มไปหมดแต่กับรู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว 

  ความไม่สงบเริ่มเกิดขึ้นหลังจากแม่เกิดความสงสารรับหลานมาเลี้ยงไว้อายุก็มากว่าลูกตัวเอง

การเรียนแม่เขาก็ส่งให้เรียนแต่กลับไม่เข้าเรียนจนต้องออก    การคบกับผชจนต้องออกจาก รร มีจริงคบจนกระทั่งเกิดการนอกใจอยากมีคนใหม่ ตบตีเตะต่อยกันเหมือนในละครมือข้างหนึ่งถือปืน  ทั้งที่เขาบอกว่าแค่คบกันแต่เหมือนคนอยู่กินกันมาหลายๆปีเหตุการณ์ที่ผชทุ่มเททุกอย่างแต่กลับถูก ผญ นอกใจ เสียทั้งเงินทั้งเวลาสร้างปัญหาแล้วให้คนอื่นช่วยดูแลคนๆนั้นคือเราไง   แม่ผู้มีน้ำใจพาหลานสาวเข้ามาอาศัยร่วมกับลูกตัว  ทำอาหารให้มันแดกจริงๆทำให้คนในบ้านซึ่งไม่ได้อยากให้มันกิน  อยู่ในห้องอยู่ราวกับเป็นลูกสาวของแม่อีกคน  ไม่ต้องทำงานบ้านใดๆอยู่ฟรีๆ  อยู่จนหายดีเก็บข้างของวิ่งออกไปหายไปกับคนที่พึ่งรู้จักกันสองเดือน

จัดงานที่ไม่ใช่งานแต่งแต่เขามาจัดที่ในบ้านเพียงเพราะแม่ให้มาอยู่กินรักษาตัว  ก็คงคิดที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่เป็นหลักเป็นฐานแน่เลย  อ้าวผิดคราดย้ายไปอยู่บ้านผช แบบไปหายไปนานๆจะกับมาบ้าน เดือนหรือสองเดือนค่อยมาที่ เป็นช่วงที่มีคุณตาป่วยเป็นมะเร็งพอดีคนที่ดูแลคือลูกของแม่ไงจำไม่ได้จริงๆหรอ   ลูกที่ต้องอยู่ดูแลคุณตา  ทั้งที่ไม่มีใครโผ่หัวเข้ามาช่วยดูแล  ทุกคนบอกว่ามีงานต้องทำไม่มีความเป็นห่วงพ่อของตัวเองกันบ้างเลย    สิ่งที่พาตัวพวกเขาเข้ามาดูแลพ่อเขาคือรู้ว่าพ่อเขาจะอยู่ได้อีกไม่นาน สิ่งที่เข้าพูดกันคือการแบ่งที่ทาง  ทำไมพ่อเขาถึงไม่แบ่งให้สักที ไม่รู้เก็บเอาไว้ทำไม  คำพูดของคนเป็นลูกชายที่เข้ามาเพื่อหวังจะเอาที่ทาง

จนคุณตาเสียที่ทางนั้นก็ไม่ได้แบ่งไว้ให้ใครรู้อยู่แค่เพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่รู้เรื่องราวที่ท่านบอกไว้บ้านที่เคยมีคนอาศัยด้วยกันอยู่แค่หกคนเรื่องราวที่รู้ดีกว่าคนนอกแน่นอน    จนรู้แล้วว่าทั้งหมดเป็นของใครพาคนไปทำร้ายต่อยแม่ที่อยู่แค่คนเดียวแต่พวกมันไปกันห้าคน   คนที่ปลุกปั่นให้พี่ชายต่อยน้องสาว   ก็เป็นแม่ของคนที่มันมาอาศัยอยู่ในบ้าน    ซึ่งมันเป็นคนเดียวที่เราดูแล้วมันเกลียดแม่เราที่สุดเพราะไม่ไม่ได้อะไรเลยในตอนที่มันออกไปตั้งตัว    มันได้ที่ทำกินที่เขาให้ไว้มันก็เอามาขายให้น้องแล้วเอาเงินไปใช้หนี้  หลายครั้งที่มาขอยืมเงินแม่แต่ไม่เคยให้คืน   นำที่ทางไปจำนำ  เพราะทำกินแล้วไม่ได้กำไร  ในที่ทางน้องมีอะไรก็เข้ามาเก็บขายเข้ามายุ่งในหลายๆเรื่องหวังที่จะให้ครอบครัวน้องมีปัญหาเหมือนกับที่เขาเป็น

ทุกวันนี้ทำได้ด้วยนะในปัจบันที่ลูกเขาทำคือทำให้แม่เกลียดเราทำให้แม่ไม่พูดกับเราจริงๆเขาทำมานานแล้วที่ถูกตีถูกด่าถูกว่าเพราะคนพวกนี้เลย

แม่เกลียดเราแบบไม่พูดด้วยเลยคือสงสัยอยู่ว่าก่อนหน้านี้คือแค่ไปไหนมาไหนแบบแปลกๆ  กลับมาก็ดูผิดปกติเหมือนคนละคน     เกลียดลูกตัวเองขนาดนี้ไม่พูดกับลูกนานขนาดนี้   เป็นเพราะลูกรู้ทุกสิ่งที่ไปแอบกระทำกันไว้ลับหลังก็เลยเกลียด  ไม่ยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองกระทำไว้   เพราะทุกครั้งก็ปัดเรื่องร้ายๆให้คนอื่นรับผิดอยู่เสมอ  จนมีคนต้องตายเพราะคำพูดที่ไม่จริงของพวกเขา   เวลาที่รวมตัวกันได้ก็ดูจะดีต่อกัน  ลับหลังคำพูดดูต่างกันมากอยู่นะ     

   ในวันที่ลูกตนทนไม่ไหวพูดอย่างกับเหมือนเป็นคนละคนพูดจาด่าว่าในสิ่งที่พวกเขาทำไว้จนเด็กคนหนึ่งต้องกลายมามีวาจาที่จะว่าบาปก็คงไม่ใช่เพราะคำแต่ละคำที่พูดไปให้รับรู้ไว้ถึงสิ่งต่างๆที่เขาทำแล้วมันกระทบส่งผลต่อลูกตน  พูดให้ฉุดดึงความคิดของคนเป็นแม่ที่ควรจะทำ  ไม่ใช่ก่อนำเอาปัญหามาให้ลูก    อาจจะดูเป็นลูกที่บาปแต่จำไว้ว่าคนที่เป็นลูกก็มีจิตใจไม่ใช่จะมาทำร้ายอยู่ได้ตลอดเวลา  นำพาลูกไปหาจิตแพทย์ทั้งที่ลูกไม่ได้เป็นอะไรเพราะรับไม่ได้ที่ลูกคนที่เคยเงียบๆขึ้นเสียงใส่

ช่วยกันรักษาหวังว่าให้ลูกนับถึงบุญคุณ  ทั้งที่ไม่ได้เต็มใจไปแต่ถูกหลอกลวงไปโดยที่ไม่ได้บอกว่าไปหาจิตเวช      เราก็คงเป็นโรคจิตแล้วละมั้งตอนนี้เพราะมีชื่อรักษาอยู่ในจิตเวชแล้วนิ    คนเป็นบ้าอย่างเรากว่าจะบ้าได้ขนาดนี้อดทนมาไม่รู้กี่พันครั้งกับเรื่องราวอีกมากมายที่ยังไม่ลืมในความทรงจำที่ต้องถูกสะสมทับถมกับมาเป็นเวลานาน    ไหนๆก็บ้าแล้วคงต้องมาเขียนเรื่องบ้าๆแบบนี้เอาไว้   วันหนึ่งถ้าคนที่ทำให้เราบ้าได้มาอ่านคงจะได้ชื่นใจที่พวกเขาได้ทำนั้นสำเร็จเกินคลาดขบวนการหมาหมู่ที่ทำให้คนๆหนึ่งต้องตกเป็นที่น่ารังเกลียดของคนในสังคมมันมีอยู่ใกล้ๆตัวเรา    คนสร้างความเท็จแต่คนเชื่อ  คนที่พูดความจริงแต่ไม่มีใครเชื่อ

การอยู่รอดในสังคมที่มีแต่คนที่ชิงดีชิงเด่น อวด  อวย  รวยปลอมๆ    #ฝึกเขียน   #ฝึกพิมพ์