ต่างกันสุดขั้ว แต่มาเจอกันได้
ส่วนใหญ่แล้วคนที่จะเป็นเพื่อนกัน เป็นแฟนกัน ก็จะต้องมีอะไรที่เหมือนกัน ทำอะไรเหมือนกัน แล้วคิดว่าเข้ากันได้ ถึงจะคบกันยืดยาว ถ้าคนที่ต่างกัน ความคิดเห็นไม่สอดคล้องกันไม่คล้อยตามกัน จะเกิดการทะเลอะเบาะแว้ง มีเรื่องกันจนได้สิน่า และ ยังอึดอัดใจต่อกัน เกิดความสงบสุขในใจ ยิ่งทำตามก็ไม่ใช่ตัวของตัวเองจะรู้สึดอึดอัด ลำบากใจมากๆ
เรื่องที่คนที่ต่างกันสุดขั้วเค้าอยู่ด้วยกันได้ คือการเข้าใจอีกฝ่าย ไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ความคิดที่ว่าตัวเองคิดถูกเสมอ ลดละปล่อยวาง ใครๆก็มีความคิดเป็นของตัวเอง สิ่งที่เค้าชอบกับเราชอบไม่เหมือนกัน ก็ปล่อยให้เค้าทำสิ่งที่เค้าชอบซะ ไม่พูดว่ามันไม่ดีนั่นนี่ ตัวเองก็ไปทำสิ่งที่ตัวเองชอบซะแค่นั้นเลย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน หันหน้าคุยกันให้เข้าใจ คุยตรงๆไปเลย บ้างพูดน้อยไปอาจดูไม่ใส่ใจ บ้างพูดเยอะไปน่าลำคาญ ไม่มีใครทำอะไรไม่ถูกต้อง มีแต่ต้องเข้าใจมากๆ
ช่วยสนับสนุนในเรื่องที่เค้าชอบ ถ้าช่วยได้ก็ช่วยเลย ไม่ใช่ไปพูดมันไม่ดีนั่นนี่ไง เราก็ไม่ใช่เจ้าของชีวิตของใคร จะมาตัดสินให้แต่เค้าทำตามตัวเองนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ นอกจากเรื่องนั้นมันอาจจะดูไม่ดีจริงๆ ก็บอกเค้าได้นะ บอกเหตุผลว่าทำไมไม่ควรทำเช่นนั้นจะเกิดผลเสียอะไรตามมา
เรื่องนี้จะพูดถึงเพื่อนก็ได้ หรือจะพูดถึงแฟนก็ได้ คนที่ต่างกันมากๆ ทำไมอยู่ด้วยกันได้ แค่ความรักไม่พอ ต้องเข้าใจลึกลงไปภายใต้จิตใจผู้อื่น ต้องเข้าใจว่าคนเราก็ชอบอะไรไม่เหมือนกัน มีสิทธิ์คิดมีสิทธิ์ฝัน มีสิทธิ์ทำอะไรตามใจตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง การเป็นตัวของตัวเองมีความสุขมาก เช่นการแต่งตัวแนวของตัวเอง หรือของกิน แต่ว่าบางทีใกล้ชิดกันนานๆอาจจะทำอะไรในแบบที่ไม่เคยทำโดยไม่รู้ตัว จากไม่ชอบสิ่งนี้อาจชอบขึ้นมาเฉยๆก็เป็นได้ และคนเราอาจมีอะไรที่คลายกันแอบแผงอยู่ก็ได้เช่นกัน