นิทานชีวิต เรื่อง ตะวันตามหาความฝัน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ บนเชิงเขา มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อ "ตะวัน" ตะวันเป็นเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ แต่เขามีปัญหาใหญ่ประการหนึ่ง นั่นคือเขาไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต เพื่อน ๆ ของเขาทุกคนต่างมีเป้าหมาย มีความฝัน ต่างมุ่งมั่นไปในเส้นทางของตัวเอง บางคนใฝ่ฝันอยากเป็นนักรบผู้กล้าหาญ บางคนอยากเป็นพ่อค้าผู้มั่งคั่ง บางคนอยากเป็นนักปราชญ์ผู้รอบรู้ แต่ตะวันกลับไม่มีความฝันใด ๆ เขาไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เก่งอะไร หรืออยากทำอะไร

วันหนึ่ง ตะวันตัดสินใจออกเดินทางเพื่อตามหาความฝัน เขาเดินลัดเลาะผ่านป่าใหญ่ ข้ามภูเขาสูง เผชิญกับอันตรายมากมาย ระหว่างทาง เขาได้พบกับผู้คนมากมาย แต่ละคนมีเรื่องราว มีประสบการณ์ มีบทเรียนชีวิตสอนเขา ตะวันเรียนรู้ที่จะต่อสู้ เรียนรู้ที่จะอดทน เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิต

อยู่มาวันหนึ่ง ตะวันได้พบกับปราชญ์ผู้มีภูมิปัญญาล้ำลึก ปราชญ์ถามตะวันว่า "เจ้าต้องการอะไรในชีวิต" ตะวันตอบว่า "ผมไม่รู้ ผมไม่มีความฝัน" ปราชญ์ยิ้มแล้วพูดว่า "ความฝันไม่ได้อยู่ที่ปลายทาง แต่ความฝันอยู่ที่ใจของเจ้า เจ้าต้องค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง"

ตะวันครุ่นคิดคำพูดของปราชญ์ เขาเริ่มมองย้อนกลับไปยังเรื่องราวที่ผ่านมา เขาคิดถึงเพื่อน ๆ ของเขา คิดถึงครอบครัวของเขา คิดถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ ของเขา เขารู้สึกตัวว่าสิ่งที่เขามีนั้นสำคัญแค่ไหน เขาเริ่มเข้าใจว่าความฝันของเขาไม่ได้อยู่ไกลตัว แต่ความฝันของเขาอยู่ที่นี่ อยู่กับคนที่เขารัก อยู่กับสิ่งที่เขามี

ตะวันตัดสินใจเดินทางกลับบ้าน เขากลับไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย กลับไปช่วยเหลือเพื่อน ๆ กลับไปดูแลครอบครัว กลับไปพัฒนาหมู่บ้านของเขา เขามีความสุขกับชีวิตที่เรียบง่าย มีความสุขกับสิ่งที่เขามี และที่สำคัญ เขามีความสุขกับ "ความฝัน" ของตัวเอง

แง่คิด: ความฝันไม่ได้อยู่ไกลตัว ความฝันอยู่ที่ใจของเรา เราทุกคนล้วนมีความฝัน เพียงแต่เราต้องค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง และความฝันที่แท้จริงนั้น ไม่ได้อยู่ที่ปลายทาง แต่ความฝันอยู่ที่ใจของเรานั่นเอง