ช่วยแผ่นดินไหวเนปาล13:เขียนรูปและลงครัว
หากเป็นไปตามแผนแล้ว วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะใช้ชีวิตแสนสะดวกสบายอยู่ที่บ้านฮารี่แห่งนี้ ไทยบาบูเลยวางแผนกันไว้ว่าจะวาดรูปให้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ และยังอยากจะวาดมุมประทับใจอีกหลายมุมที่ Balaju นี้ ยังไม่พอ คืนนี้พวกเราจะประกาศศักดาความเป็นไทย ด้วยแกงเขียวหวานและผัดผักน้ำมันหอยกับน้ำพริกปลาร้า! โปรแกรมเยอะเหลือเกิน...แต่ตอนนี้บ่ายสามกว่าๆแล้ว ยังไม่มีใครตื่นเลย...
เป็นหน้าที่เราละ “ตื่นนนนนนนน!! ไปวาดรูปปปปปป!!!” ไม่นานท่านๆศิลปินก็จับจองมุมส่วนตัว องค์ลงติสแตกกันใหญ่รวมทั้งเราด้วย น้องตั้งใจจะวาดภาพสีอะครีลิคบ้านหลังนี้ให้ เลยต้องไปเก็บมุมที่ถนนหน้าบ้านที่มองเห็นตัวบ้านทั้งหลังและภูเขาเป็นฉากหลัง น้องอีกคนขึ้นไปวาดสีน้ำบนดาดฟ้า ส่วนน้องคนสุดท้ายตั้งใจวาดพระพิฆเนศให้ เลยย้ายที่วาดไปได้หลายที่ เรานั่งวาดสีน้ำวิวภูเขาและทุ่งนาข้างหน้าสบายใจดี...แล้วพวกเราก็อยู่ในโลกของกระดาษ สี พู่กัน ความรู้สึก และความสุขกับงานศิลปะแห่งความประทับใจของเย็นนี้
สิ่งที่ดีมีค่าสิ่งหนึ่ง ก็คือการได้ทำงานศิลปะกับพวกเค้า เรารักศิลปะเหมือนกัน นั่นคือภาษาใจที่ตรงกันที่ดีที่สุดแล้ว.....เมื่อกี๊ทุ่งนายังเป็นสีเขียวอยู่เลย แป๊บเดียวเป็นสีทองละ! พระอาทิตย์อย่างเพิ่งตกจ้า...ยังวาดไม่เสร็จเลยยย...”วาดทุ่งนายังไงครับ” รีบหอบภาพพร้อมจานสีขึ้นไปหาน้อง “ให้เพื่อนวาดให้ละกันครับ”…ก็ได้..วิ่งขึ้นไปอีกชั้นนึงถึงดาดฟ้า “น้องงงงงงงงง....” ไม่มีสัญญาณตอบรับ ท่านเป็นอย่างนี้บ่อยมาก เวลาวาดรูปอินๆ แล้วเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ได้ยิน......!!!! ไม่มีใครสนใจเราเลย งั้นก็พอแค่นี้ละกัน ให้เดากันเอาเองว่าเป็นภาพทุ่งนา!
จัดแจงแอบเก็บภาพของขวัญเหล่านั้นไม่ให้ฮารี่เห็น เพื่อจะทำเซอร์ไพซ์หลังอาหารเย็น เย็นนี้ฮารี่เป็นผู้นั่งชมชาวไทยละเลงครัวอย่างงงๆ สิ่งวิเศษสุดๆของอาหารไทยคือกลิ่น ทำให้ทุกคนมีความสุขกันตั้งแต่ยังไม่ทันตั้งโต๊ะ เรานั่งคุมอยู่ข้างๆฮารี่ เสียงเอะอะเถียงกันไม่ขาด “ใส่ลงไปอีก” “ยังๆ ยังไม่เค็ม” “หวานอีก” “เบาๆเดี๋ยวเผ็ดไป เค้าจะกินไม่ได้” “ผักสุกยัง? ถั่วยังเขียวอยู่เลย” “....” “.....” “.....” เพิ่งรู้ว่าศิลปินทำกับข้าวอร่อยไม่น้อยนะเออ..ชื่นใจ ชื่นลิ้นจังเลย ได้ลิ้มรสอาหารไทยในรอบเกือบห้าวัน ฮารี่ไม่น่าจะแกล้งชมเอาใจว่าอาหารไทยอร่อย เพราะหมดเกลี้ยงทุกครั้งที่เติมให้
แล้วนาทีทำเซอร์ไพซ์เจ้าของภาพก็เกิดขึ้น แต่ละท่านมอบผลงานของตัวเองเป็นของขวัญ ฮารี่ดีใจปลื้มใจเอามากๆ สังเกตเห็นได้ชัดเจนจากสายตาจริงใจที่ซ่อนความรู้สึกไว้ไม่มิด พาพวกเราทุกคนอิ่มใจไปด้วย... “Hari’s Sweet Home. We love you.” เสียงฮารี่อ่านถ้อยคำด้านล่างภาพ และบอกว่าจะเอาไปเข้ากรอบ น้องๆ เครื่องเริ่มติดขอสเก็ตภาพใบหน้าสตรีท่านหนึ่ง ที่มาเยี่ยมภรรยาและเด็กๆ เครื่องติดต่อไปยังใบหน้าของฮารี่ และก็มาดับตรงที่ใบหน้านานี เพราะน้องเค้าทั้งยังไม่คุ้นและไม่ยอมอยู่นิ่งให้สเก็ต น้องศิลปินเลยต้องเอามือถือมาถ่ายรูปหน้าคมๆนั้นไว้ก่อน....เป็นค่ำคืนที่ให้ความรู้สึกถึงการเป็นครอบครัว การเป็นเพื่อนที่เต็มไปด้วยมิตรภาพที่น่าจดจำมาก ทุกคนยิ้ม หัวเราะ วิ่งเข้าออกทั้งสามห้องกันสนุกสนาน..........ก่อนที่จะแยกย้ายกันแพ็คของ นัดหมายครั้งสุดท้ายเรื่องพรุ่งนี้ และบอกตัวเองว่าเป็นคืนสุดท้ายที่ Balaju แล้ว...
**ข้อความทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียน
*ติดตามเรื่องราวทริปและงานเขียนอื่นได้ที่ https://tenlavenders.blogspot.com/
และเว็บไซต์ส่วนตัว https://tenlavenders.softr.app/