สามารถเข้าอ่านนิยายต่อได้ตามลิงค์นี้เลยนะคะ -  https://www.tunwalai.com/story/770962

เข้าโหลดซื้อนิยาย(แม่บ้านรสแซ่บ) ได้ตามลิงค์ที่แปะไว้ให้เลยนะคะ  -  https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI4MzY5NSI7fQ

ฝากเพจไว้ให้ติดตาม - https://www.facebook.com/ebook1980online.

อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1533197

 

(อะไรยังไง?ตรงที่หัวใจ)

 

เมื่อเจ้านายบอกว่าจะกลับดึกนั่นหมายความว่าเธอไม่ต้องอยู่รอเปิดประตูรั้วบ้านให้กับเขา ขวัญฤทัยจึงรีบเข้านอนแต่หัววัน  ด้วยร่างกายนั้นในอยู่ในสภาวะอ่อนเพลียจนอยากจะนอนหลับเต็มแก่ พอหัวถึงหมอนปุ๊บขวัญฤทัยจึงหลับเป็นตาย ไม่สนใจออสตินจะกลับเข้าบ้านกี่โมงกี่ยาม

 ยิ่งเขาบอกจะไปงานเลี้ยงสังสรรค์ ก็คงไม่แคล้วหลังเที่ยงคืน 

วันนี้ทั้งวันหญิงสาวยังต้องทนฝืนสังขารทำงานบ้าน ทั้งที่ตัวเองก็ไข้ขึ้น ทั้งหนาวสั่นทั้งปวดหัวตัวร้อน อาการทางกายค่อนข้างแย่ แต่ขวัญฤทัยยังกัดฟันทำงานทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อย ตอบแทนเงินเดือนที่เขาให้มา เธอไม่คิดจะเอาเปรียบทั้งที่ตัวเองต้องมามีสภาพร่อแร่ก็เพราะเจ้าของเงินเดือนแท้ๆ   

คืนนี้ขวัญฤทัยค่อนข้างระวังตัวมากเป็นพิเศษกว่าทุกคืน...ตรงที่หญิงสาวไม่คิดจะไว้ใจเจ้าของบ้าน เธอใส่กลอนประตูห้องนอนแน่นหนา ไม่ใช่แค่เพียงกดล็อกลูกบิดไว้เหมือนตอนก่อนเธอกับเขาจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน  ป้องกันไม่ให้เจ้านายบุกรุกเข้ามา ด้วยอาการเขียวเป็นจ้ำตามร่างกายยังทิ้งร่องรอยให้เจ้าของร่างเจ็บช้ำน้ำใจ บอกตามตรงว่าเธอรู้สึกเข็ดขยาดกับการมีเซ็กส์กับเจ้านาย ไม่อยากให้ออสตินล่วงล้ำเข้ามาข่มเหงรังแกเหมือนกับเมื่อคืนวานนี้

การที่เธอยอมตกเป็นของเขาหลายครั้งก็ใช่ว่าเขาจะมาเป็นเจ้านายชีวิตของเธอด้วยนี่นา ชีวิตมันยังเป็นของเธอ

 ยังโชคดีคืนนั้นออสติน โคลไม่ได้เข้าหาขวัญฤทัย เธอจึงได้นอนหลับยาวจนกระทั่งถึงเช้า

พอได้เวลาตื่นนอน ขวัญฤทัยที่ได้กินยานอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ร่างกายก็กลับมาฟื้นตัวได้เป็นปกติ สีหน้าหญิงสาวจึงดูสดชื่นแจ่มใส เธอจึงลุกขึ้นมาทำงานแต่เช้าตรู่ มีเวลาเหลือจึงเดินออกมาใส่บาตรพระ ยืนพูดคุยกับพี่แตงไทยที่รู้จักคุ้นเคยกันพอหอมปากหอมคอ ก็กลับเข้าบ้านมาเตรียมอาหารเช้าให้เจ้านาย

อาหารเช้าวันนี้เป็นไข่อบผักกับไส้กรอก วิธีทำไม่ยุ่งยากขวัญฤทัยจึงเตรียมอาหารเช้าให้เจ้านายหนุ่มได้รวดเร็ว เธอยกทุกอย่างออกมาจัดวางไว้บนโต๊ะอาหาร เพียงรอให้เขาลงมา อารมณ์ความรู้สึกหม่นวูบตอนสายตาสะดุดเข้ากับโต๊ะอาหารอีกฝั่ง แต่เพียงไม่นานเธอก็ปัดมันทิ้ง กำลังจะหมุนตัวกลับเข้าห้องครัวไปยกเหยือกน้ำมาวาง สายตาก็เห็นเจ้านายสุดหล่อเดินลงบันไดมาพร้อมกับสาวงามคนหนึ่ง

ขวัญฤทัยหยุดชะงักเพียงครู่ เธอปรายตามองชายหญิงตรงหน้าด้วยความรู้สึกไม่คุ้นชิน ถ้าเป็นก่อนหน้านั้นเธอคงมองผู้หญิงของเขาได้อย่างชื่นชม แต่ตอนนี้ความรู้สึกเธอดันไม่เข้าท่า ทำไมเธอต้องไปรู้สึกหวงแหนเขาด้วย...

ตอนที่ยอมตกเป็นของเขาใช่ว่าเธอจะไม่รู้ชะตากรรม ยังไงผู้ชายสมบูรณ์แบบอย่างออสติน โคล เขาคงไม่ตาบอดถึงขั้นยอมยกย่องสาวรับใช้ไร้การศึกษาของตัวเองขึ้นมาเป็นภรรยาหรือแม้กระทั่งคนรัก ผู้ชายอย่างเขาต้องได้คู่ครองสมฐานะทั้งทางหน้าตาและสังคม ซึ่งเธอก็เคยเห็นหญิงสาวเหล่านั้นที่เข้ามาผัวพันกับออสติน โคลอยู่บ่อยๆ แต่จนป่านนี้เธอก็ยังไม่เห็นเจ้านายอยากจะหยุดกับใครสักที

ส่วนเธอน่ะเหรอ...คงเป็นได้แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งสำหรับเขา หยิบขึ้นมาเชยชมไม่กี่ครั้งก็คงวางกลับลงตามเดิม  การสูญเสียสิ่งอันเป็นที่รักให้กับเขาไปทั้งที่เป็นความจำยอมขวัญฤทัยจะถือว่ามันเป็นประสบการณ์ ถึงจะรู้สึกเสียดายแต่เธอก็ไม่หัวโบราณคร่ำครึเก็บเอามาคร่ำครวญเสียอกเสียใจ แต่ไอ้อารมณ์น้อยใจมันก็มีอยู่บ้างตามประสา

 ทั้งที่ก็คิดว่าตัวเองทำใจได้มากพอถ้าตัวเองจะเป็นแค่ของเล่นสำหรับเขา พอได้มาเจอความเฉยชากับสาวคู่ขาของเขาจังๆ หัวใจขวัญฤทัยก็เจ็บขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว 

 ออสติน โคลรั้งเอวคอดกิ่วของสาวงามคนนั้นมาแนบชิด เขาก้มหน้าเข้าหาพร้อมกับพูดคุยด้วยอย่างสนิทสนม  ทั้งคู่พากันเดินผ่านหน้าเธอไปราวกับเธอเป็นเพียงอากาศธาตุ ขวัญฤทัยแอบถอนหายใจก่อนจะเดินก้มหน้างุดกลับเข้าไปยังห้องครัว

มือที่กำเข้าหากันเย็นเฉียบ หัวใจปวดหนึบหนับทว่าก็ถูกปรามไว้ด้วยคำสั่งจากสมอง เขาหันไปควงผู้หญิงคนอื่นก็ดีแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องเป็นของเล่นให้กับเขาอีก...

กระบอกตาที่ชักเริ่มจะร้อนผ่าวกะพริบรัว กล้ำกลืนความรู้สึกปั่นป่วนนี้ให้จมหาย เธอไม่อยากตกอยู่ในสภาพนี้เลย เธออยากจะย้อนกลับไปเป็นสาวใช้ที่ได้รับความเมตตาจากเขาเหมือนเดิม ไม่มีความรู้สึกพิเศษในใจ มีเพียงความชื่นชมในตัวเขาเท่านั้น...

ขวัญฤทัยเดินกลับออกมาพร้อมเหยือกน้ำเย็น ก็เห็นคนทั้งสองกำลังป้อนอาหารเช้าให้กันอย่างน่าอิจฉา ขวัญฤทัยที่รู้งานเธอวางเหยือกน้ำแล้วรินใส่แก้วให้คนทั้งสอง ก่อนจะขอตัวแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องครัว ทำตัวเป็นสาวใช้ที่ดี ไม่ยุ่งวุ่นวายในเรื่องส่วนตัวของผู้เป็นนาย...

ออสตินกลืนไส้กรอกที่ถูกเจมิลี่ป้อน โดยสายตายังเหลือบมองไปยังร่างกลมกลึงที่ไม่พูดไม่จาด้วยอารมณ์หงุดหงิด บางทีออสติก็ไม่เข้าใจตัวเอง...เขาต้องการให้ขวัญฤทัยแสดงความรู้สึกเช่นใดออกมากันแน่  

 เมื่อคืนเขาเมาหนักมากไม่รู้ตัวด้วยซ้ำตอนลากเจมิลี่ขึ้นรถกลับบ้านมาด้วย เอาจริงๆเขาเมาจนจำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ รู้แต่ว่าพอตื่นขึ้นมาก็เห็นแม่สาวต่างชาติคนนี้มานอนคลอเคลียอยู่บนตัวเขา

จำได้ว่าเขาถึงกับร้องลั่น เกือบเผลอผลักร่างอวบอัดตกเตียงด้วยซ้ำ

‘เฮ้ย!’

‘คุณออสตินตื่นแล้วหรือคะ’

สาวนางแบบคนงามยื่นหน้าสวยๆของเจ้าหล่อนเข้ามาใกล้ กลีบปากอิ่มยื่นมาจูบปากเขาแรงๆ ออสตินที่สติยังเลื่อนลอย เขาจึงไม่ทันตั้งตัวปล่อยให้ตัวเองถูกสาวเจ้าจูบแทบกลืนกิน แต่ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดเปิดเปิง ออสติน โคลกับรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เขาจึงออกแรงผลักร่างอวบอิ่มถอยห่าง ดึงผ้านวมผืนหนาขึ้นมาบดบังเรือนกายของตัวเองราวกับหวงแหนหนักหนา

‘พอก่อน...’

‘ทำไมล่ะคะ?...’ นางแบบเอ่ยถามอย่างงวยงง ไม่คิดว่าจะถูกเขาห้าม

‘คุณมานอนบนเตียงนี้ได้ยังไง? อะไม่ใช่...ผมหมายถึง...เอ่อ...’

ออสตินไม่รู้จะพูดยังไง สติเขาสับสนไปหมด หากก็พอจะรู้จักสันดานตัวเองดีอยู่หรอกทำไมเจ้าหล่อนถึงได้มานอนบนเตียงเดียวกันกับเขาได้ อารมณ์เขาจึงกระตุกวูบ

แสดงว่าเมื่อคืนนี้เขากับเจมิลี่คงพากันไปไกลจนถึงไหนต่อไหน

ฉิบหาย!แล้วถ้าขวัญฤทัยรู้เรื่องนี้เข้าล่ะ เจ้าหล่อนจะรู้สึกยังไง  

ออสตินยังไม่ทันได้คำตอบให้กับตัวเอง เสียงสั่นเครือของนางแบบสาวก็ตัดพ้อต่อว่าขึ้นมาซะก่อน

 ‘คุณใจร้ายกับมิลี่มากเลยนะคะ...’

สาวเจ้าทำปากยื่นแล้วเริ่มพูดตัดพ้อต่อว่าด้วยเสียงอันสั่นเครือ ฝ่ามือเรียวยาวทำท่าจะลากไล้ไปทั่วผิวกายหนุ่มกำยำ เธอโชคดีเหลือเกินที่เขายอมหิ้วเธอกลับมาด้วย หากออสตินก็เมาหนักจนเธอตกใจ เขาเมาจนไม่ได้สติไม่แม้แต่จะแตะต้องเธอด้วยซ้ำ เธอปลุกปล้ำเขาจนหมดแรง เขาก็ไม่คิดจะสนองตอบเธอสักครั้ง ดีแต่พึมพำว่าขวัญๆอะไรก็ฟังไม่ชัด แล้วเขาก็หลับสนิทไม่กระดิกกระเดี้ย เจมิลี่ที่ตั้งใจจะมาระเริงสวาทกับเขาอย่างเต็มที่จึงได้แต่นอนเจ็บใจร้องไห้คร่ำครวญกระซิกจนผล็อยหลับไปอีกคน

ดังนั้นแล้วเจมิลี่จึงหมายมั่นปั้นมือว่าเช้านี้เธอจะให้เขาชดเชยให้เธอเต็มคราบ ดูรึ...เขาก็ยังจะมาเล่นองค์เอาอีก

‘ผมทำอะไรที่ทำให้มิลี่เข้าใจว่าอย่างนั้นล่ะ’ ออสตินใช้น้ำเย็นเข้าลูบ คิดว่าจะจัดการปัญหาเรื่องนี้อย่างไรที่จะไม่ทำให้บัวช้ำน้ำขุ่น

แต่พอคิดไปคิดมาแล้วทำไมเขาจะต้องกลัวขวัญฤทัยรู้ด้วยล่ะ เขายังไม่ได้วางสถานะเจ้าหล่อนให้เป็นอะไรกับเขาด้วยซ้ำ ยังไงตอนนี้หญิงสาวก็ยังเป็นเพียงสาวใช้ทำความสะอาดบ้านให้เขา แล้วเจ้าหล่อนมีสิทธิ์ตรงไหนที่เขาจะต้องเกรงใจ...

ถ้าดันมาเกรงใจด้วยเรื่องเพียงแค่นี้ ต่อไปเขาไม่ต้องยกขวัญฤทัยที่เป็นเพียงแค่แม่บ้านทำความสะอาดขี่อยู่บนหัวเขาเลยหรือไง...

ออสตินที่ยังมีนิสัยไว้ตัวจึงตัดสินใจไม่ให้ค่ากับอีแค่สาวใช้เพียงคนเดียว ทั้งที่ความรู้สึกอีกด้านกำลังโต้แย้งความคิดแรกอย่างดุเดือด

ขวัญฤทัยเป็นมากกว่าสาวใช้ ตัวนายเองก็น่าจะรู้ดีกว่าใคร ตอนที่รับเจ้าหล่อนเข้าทำงานก็เป็นเพราะว่าเขาสะดุดใจเจ้าหล่อนตั้งแต่แรกเห็นเอามากๆไม่ใช่หรือ ถึงได้รีบรับหญิงสาวเข้าทำงานโดยไม่สนใจประวัติเจ้าหล่อนจะเป็นยังไง เขากลัวเจ้าหล่อนจะไปทำงานกับคนอื่นถ้ายังคิดโลเล เลยรีบตะครุบเอาไว้ให้อยู่ใกล้ๆยกห้องในบ้านให้หญิงสาวอยู่อาศัยอย่างสบาย ๆ

  ถึงที่แล้วมาเขาจะไม่เคยแสดงความปรารถนาใดๆออกมาให้ขวัญฤทัยรับรู้ เขายังทำตัวเป็นเพียงเจ้านายที่แสนดี นั่นเป็นเพราะเขาไม่รู้จะวางขวัญฤทัยให้อยู่ในสถานะไหนถ้าเขายอมทำตามหัวใจ เขายังไม่พร้อมเพราะยังติดปัญหาอีกหลายด้าน จนเมื่อมารุตมาเอ่ยปากขอ ใจเขาก็ร้อนรนจนต้องรีบชิ่งลงมือทำตัดหน้าเสียก่อน เขามีความสุขมากกับการได้ร่วมรักกับขวัญฤทัย แต่ก็ยังเร็วไปนักถ้าเขาต้องมาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อจะมีขวัญฤทัยเพียงคนเดียว

ยังไงตอนนี้เขาก็ยังไม่คิดจะหยุดเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง

 ‘คุณไม่ทราบจริงๆหรือคะ...เมื่อคืนนี้คุณทำให้มิลี่เสียความมั่นใจแค่ไหน เช้านี้คุณยังจะกล้าหักหาญน้ำใจของมิลี่ได้ลงคออีก’

เสียงของเจมิลี่ดึงสติให้ออสตินกลับมาสนใจเจ้าหล่อน

เธอต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงแสดงออกถึงความเสียใจ มือที่ถูกปัดก็ขยับเข้าไปหาใหม่ ออสติน โคลหรี่ตามองใบหน้าสวยเฉี่ยว สงสัยเขาไปทำอะไรให้เจ้าหล่อนมาร่ำร้องเย้วๆว่าเขาเป็นตัวทำลายความมั่นใจ

‘ผมขอโทษถ้าสิ่งที่ผมเผลอ จะทำให้มิลี่เสียใจ...แต่ให้ตาย ผมไม่รู้จริงๆว่าผมทำอะไรลงไปบ้างเมื่อคืน...’

เจมิลี่ค้อนเขาพลางโถมร่างอวบอัดเข้าสวมกอด ซุกศีรษะซบอยู่ตรงซอกคอหมายใช้ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดกระตุ้นอารมณ์เขาให้กระพือ

‘คุณเมาหนักมาก แล้วก็หลับสนิทน่ะสิค่ะ...’ เธอบอกเขาอ้อมๆ คิดว่าพูดแค่นี้นักธุรกิจสมองฉลาดปราดเปรื่องอย่างเขาน่าจะเข้าใจ

ใช่...ออสตินเข้าใจ เขาถึงกับพ่นลมหายใจทิ้ง ยังไม่ได้ทำอะไรนี่เอง

ว่าแต่เช้านี้ล่ะ เขาจะเอาอย่างไรกับเจ้าหล่อนดี...

สานต่อ หรือ จะบ่ายเบี่ยง แล้วค่อยชดเชยให้เจ้าหล่อนด้วยงาน

‘ยังไงคะ...คุณจะชดใช้ให้มิลี่ยังไงเอ่ย...” เธอช้อนแววตาพราวระยับอย่างสื่อความต้องการ มือนุ่มนิ่มลูบลงด้านล่าง ผ่านลอนหน้าท้องที่เป็นซิกแพคหลายลูก สัมผัสได้ถึงขนอ่อนละมุนฝ่ามือกำลังจะถึงหลักชักอยู่แล้วเชียวถ้าจะไม่ถูกจับข้อมือเอาไว้เสียก่อน

‘เช้านี้ผมมีงานเร่งด่วนน่ะสิครับ ยังไงก็ต้องขอโทษที...วันนี้คงชดเชยให้มิลี่มีความสุขไม่ได้ แต่คืนนี้ผมว่าง ผมจะมาชดเชยพร้อมแก้ตัวให้มิลี่อย่างทบต้นทบดอกดีไหมครับ’

‘จิรงๆหรือคะ...คืนนี้คุณจะนัดมิลี่อีกครั้งอย่างนั้นจริงๆแน่นะคะ...’

‘ครับ...หรือว่ามิลี่ไม่ว่าง’

‘ว่างสิค่ะ...โธ่!ถ้าเป็นคุณออสตินต่อให้มิลี่ติดธุระอยู่ที่ไหน มิลี่จะต้องรีบเคลียร์ธุระนั้นเพื่อมาหาคุณให้ได้อยู่แล้วล่ะค่ะ มิลี่ไม่ยอมเสียโอกาสดีๆอย่างนี้เด็ดขาด’ เจมิลี่จูบปลายคางเขาอย่างขอบคุณ

‘ถ้างั้น...คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะแวะไปส่งมิลี่ที่คอนโดก่อนเข้าออฟฟิศ’

ออสติน โคล รีบตัดบทกลัวจะครองสติตัวเองเอาไว้ไม่ไหว ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายมีเลือดเนื้อ มานอนแก้ผ้าอยู่สองต่อสองบนเตียงกับหญิงสาวที่ทั้งสวยแล้วก็เซ็กซี่มันจะหักห้ามใจไม่ไหว เมื่อคืนรอดพ้นมาแล้วหนหนึ่งอาการโล่งใจมีเหนือกว่าความรู้สึกเสียดาย จะมาล้มปากอ่าวตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด

ดังนั้นเขาเองก็ปรี่ออกมาจากห้องนอนของตัวเองผลุบเข้าไปอาบน้ำยังห้องนอนรับแขกก่อนจะเข้าไปหาเจมิลี่แล้วพาเจ้าหล่อนลงมาด้านล่าง

ตอนเห็นขวัญฤทัยที่โต๊ะอาหาร ยอมรับว่าใจเขาแอบหวิวๆ กลัวเจ้าหล่อนจะแห้วใส่เขาแล้วพานจะโกรธ หากหญิงสาวกับทำสีหน้าเรียบเฉยไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับกับในสิ่งที่เขาทำ เลยเกิดอาการหมั่นไส้ เขาจึงแกล้งทำเป็นสวีตหวานกับเจมิลี่ต่อหน้าเจ้าหล่อน ทำเป็นไม่สนใจ ดูสิยังจะนิ่งเฉยทำเป็นทองไม่รู้ร้อนได้อีกหรือไม่...

แล้วเขาก็ได้คำตอบ จากท่าทีไม่ทุกข์ร้อนอีกครั้ง เจ้าหล่อนเลื่อนแก้วน้ำให้เขากับเจมิลี่พร้อมกับคลี่ยิ้มตรงมุมปาก

อาหารที่กลืนลงคอทำไมมันถึงได้ฝืดเฝื่อนนักก็ไม่รู้...

 

-----------------------