ศึกรักจอมใจ ตอนที่ 5
ฮองเฮาปี่เหยาได้อยู่ในห้องบรรทมตามลำพังกับลูกน้อยฝาแฝดทั้งสองคน ซ่งหลิงได้แอบเข้ามาหาลูกน้อยของตนเองทันที ฮองเฮาปี่เหยาได้ไล่ซ่งหลิงออกไปทันทีแต่เค้าไม่ยอมไปไหนเลย เข้ามาเล่นกับลูกน้อยทันทีอย่างสนิทใจและคิดว่าเด็กสองคนนี้ต้องเป็นลูกของตนเองแน่นอน
"เด็กทั้งสองคนนี้ไม่ใช่ลูกท่านหรอกนะซ่งหลิง ทั้งคู่เป็นลูกของฮ่องเต้ทั้งสองคน ท่านอย่ามาเหมาหน่อยเลยว่าเป็นลูกท่านนะ"
"งั้นข้าจะมีลูกกับเจ้าแน่นอนคราวนี้หยางปี่เหยา" แล้วซ่งหลิงจึงได้ข่มขื่นหยางปี่เหยาอีกครั้ง ปี่เหยาดิ้นรนแต่หนีไม่ได้จะร้องก็ถูกปิดปากเอาไว้นั้นเองแล้วนางก็มีอะไรกับซ่งหลิงอีกครั้งอย่างไม่เต็มใจ
ฮ่องเต้ทรงเสด็จกลับมาเห็นฮองเฮาทรงไม่ร่าเริงเหมือนดังก่อนจึงได้คอยเอาใจใส่และทั้งคู่ก็มีอะไรกันอีกครั้งหนึ่งทันที และนอนกอดกันมองดูลูกน้อยนอนหลับที่เปลอย่างมีความสุข ในใจฮองเฮานั้นอยากร้องไห้มากที่สุดเพราะกลัวว่าจะท้องลูกของซ่งหลิงนั้นเอง
ด้านซ่งหลิงได้กลับมาพรรคมารนอกรีตและถูกเพ่งเล้งทันทีว่าทำไมไม่ฆ่าฮ่องเต้สักทีหนึ่ง ซ่งหลิงขอถอนตัวออกจากการเป็นนักฆ่าไปอยู่ตามลำพังคนเดียวที่ริมทะเลสาป เพื่อทำใจให้สงบลงนั้นเอง เลิกวุ่นวายกับโลกภายนอกทันที ใช้ชีวิตอย่างสงบเรียบง่ายนั้นเอง
และแล้วไม่นานฮองเฮาหยางปี่เหยาก็ทรงตั้งครรถ์อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้คลอดมาได้ลูกสาวนั้นเองแล้วตั้งชื่อให้ว่าเวยหลินนั้นเอง
กาลเวลาผ่านไปเด็กๆ ได้เติบโตกันและเล่นด้วยกันที่สวนอุทยานหลวงทันทีอย่างสนุกสนาน องค์ฮ่องเต้ได้ทรงยิ้มร่าเบิกบานดีใจเป็นอย่างมากที่ได้เห็นเด็กลูกตนเองได้วิ่งเล่นไปทั่วสวนแห่งนี้
ซ่งหลิงแอบมาดูลูกน้อยโดยปลอมตัวเป็นทหารมาดูองค์ชายน้อยองค์หญิงน้อยวิ่งเล่นอย่างมีความสุขเช่นเดียวกัน เค้าอยากบอกความจริงทุกคนเหมือนกันว่าตนเองก็อาจจะเป็นพ่อของทั้งหมดก็ได้ใครจะไปทราบได้ ฮองเฮาหยางปี่เหยาได้แอบเห็นซ่งหลิงอยู่ในคราบทหารก็ตกใจทันที กลัวใครจับได้เป็นอย่างมาก แต่ซ่งหลิงไม่กลัวและได้อยู่นิ่งๆ เค้าแค่อยากมองดูลูกน้อยอย่างสงบๆ ไม่ก่อปัญหาให้กับหยางปี่เหยาต้องเดือดร้อนใดๆ ทั้งสิ้น
"ท่านมาที่นี้ไม่กลัวคนเห็นหรือยังไงกันนะซ่งหลิง" หยางปี่เหยากล่าว
"ทำไมข้าต้องกลัวด้วย ข้ามาโดยสุจริตใจ ไม่ได้มาฆ่าใครอีกแล้ว ข้าลาออกจากการเป็นนักฆ่าแล้ว และข้าจะมาเป็นทหารที่นี้ เพื่อดูแลลูกๆ ที่นี้ตลอดไป"
"ไม่ได้นะท่านออกไปซะ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะไม่ดีนะ" นางประท้วงทันที
"ไม่ดียังไง ข้าจะมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้ากับลูกมันแปลกตรงไหน"
"ผิดตรงที่ข้าเป็นฮองเฮานะสิ ท่านกลับไปซะ"
"ไม่ข้าไม่กลับ เจ้าอย่ามาห้ามข้าซะให้ยากเลย"
แล้วซ่งหลิงก็เข้าไปเล่นกับลูกน้อยทั้งสามคนด้วยกันอย่างมีความสุขและสอนวรยุทธให้กับทั้งสามคนด้วย จนฮ่องเต้ทรงเห็นว่าเค้ามีความสามารถจึงได้ให้เป็นอาจารย์สอนวรยุทธให้กับทั้งสามคน โดยไม่เฉลียวใจเลยสักนิดว่าซ่งหลิงเป็นคนที่ลักลอบมีอะไรกับฮองเฮาตัวเองนั้นเอง