เรื่องย่อ นางฟ้าไร้นาม

เรื่องย่อ นางฟ้าไร้นาม

        เพียร เวชบุล แม่พระของโสเภณี เด็กและผู้หญิงชีวิตของผู้หญิงคนนี้เริ่มต้นจากการที่เธอสอบเข้าเรียนแพทย์ได้ที่โรงแพทย์ยาลัยศิริราชพยาบาลแต่ทางโรงเรียนไม่รับเธอเข้าเรียนเพียงเพราะสมัยนั้นยังไม่มีผู้หญิงคนใดเรียนแพทย์ได้ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น หลังจากที่เธอไม่ได้เข้าเรียนที่โรงแพทย์ยาลัยหลังจากนั้นได้เดินทางไปศึกษาวิชาฝรั่งเศสที่โรงเรียนเซนต์ปอลคอนแวนต์ในกรุงไซง่อนที่ประเทศเวียดนามแล้วด้มาเป็นครูที่โรงเรียนอัสสัมชันคอนแวนต์และโรงเรียรเซนต์โยเชฟคอนเวนต์อีกสองปีหลังจากนั้นไปศึกษาต่อทั้โรงเรียนลีเชบูมาเฟมองต์ประเทศฝรั่งเศสโดยตามเสด็ดจพระองค์เจ้าประภาวสิทธ์นฤมล พระชายาในกรมพระกำแพงอัครโยธินและได้เข้าไปเรียนเตรียมวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์และศึกษาต่อที่โรงเรียนแพทย์ได้รับปริญญาทางการแพทย์มหาวิทยาลัยปารีส

        เพียรเดินทางกลับประเทศในปีพ.ศ. 2480 กลับมารับราชการเป็นแพทย์โท กรมสาธารณสุข เธอเป็นผู้หญิงที่บุกเบิกการรักษากามโรคและโรคซิฟิลิสให้กับผู้หญิงและแอบเข้าไปรักษาให้กับโสเภณีในซ่องที่ทุกคนรู้จักในนาม  บ้านสีฟ้า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะเข้าไปรักษาโสเภณีในบ้านสีฟ้าเพราะเธอถูกพวกแมงดาข่มขู่ ถูกจับโยนออกมาจากซ่องแต่เธอก็ไม่เคยย่อท้อต่อความยากลำบากอีกทั้งยังขัดแย้งกับผู้มีอำนาจจนได้ชื่อว่า เป็นแม่พระของโสเภณี

        หลังจากนั้นเพียรได้ก่อตั้ง มาตาภาวสถานเอาไว้ช่วยเหลือผู้หญิงที่ไม่พร้อมจะมีลูกและเด็กกำพร้า หลังจากที่สงครามเอเชียบูรพาผ่านพ้นไป เพียรได้กู้เงินจากธนาคารออมสินมากกว่าสามล้านบาทมาเป็นทุนสร้างพีระยานุเคราะห์มูลนิธิเอาไว้ช่วยเหลือเด็ก ผู้หญิงและผู้หญิงนอกสมรส พร้อมทั้งได้ก่อตั้งบ้านเตร็ดตระการเพื่อใช้เป็นสถานทีฝึกทักษะอาชีพให้กับโสเภณีไม่ให้กลับไปทำอาชีพเดิม

        สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีได้พระราชทาน นามสกุล เวชบุลให้กับเพียร สกุลเดิมของเธอคือ ฮุนตระกูลพร้อมทั้งรับพีระยานุเคราะห์ไว้ในอุปถัมภ์และยังพระราชทานคำนำหน้าของเธอว่า แพทย์หญิง ดร.เพียร เวชบุล

        มูลนิธิพีระยานุเคราะห์ให้การอุปการะผู้หญิงที่มีปัญหาครอบครัว รับเลี้ยงเด็กกำพร้า ในตอนแรกเด็กเหล่านี้จะใช้นามสกุลเดิมของเพียรแต่ญาติของเพียรไม่ยินยอมให้ใช้นามสกุลอื่นทำให้ในเวลาเด็กกำพร้าเหล่านี้ได้ใช้ นามสกุลเวชบุญกว่าสี่พันคน เด็กเหล่านี้มีมีแม่เป็นดร.แพทย์หญิง เพียร เวชบุลเป็นมารดา พลโทปุ่น วงศ์วิเศษเป็นบิดา ด้วยความรักและความเอาใจใส่ที่เธอมีให้กับเด็กกำพร้าเหล่านี้ทำให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีและได้รับการศึกษาได้อย่างทั่วถึงทำให้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ

        ด้วยการอุทิศชีวิตของของดร.แพทย์หญิง เพียร เวชบุลอย่างจริงจังเพื่อช่วยแก้ปัญหาของสังคมละต่อเนื่องจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตทำให้ชีวิตของเธอในนิยสารรเดอร์ไดเจสในฐานะผู้หญิงอัศจรรย์และได้รับการยกย่องจากสถาบันต่าง  ทั้งไทยและต่างประเทศมากมายดร.แพทย์หญิง เพียร เวชบุลถึงอนิจกรรมเมื่อวันที่ 20 เมษายน 2547 สิริอายุรวมแปดสิบหกปี