นิยายแนวยูริ

ตอนที่3

จะเปลี่ยนเป็นภาษากลาง+อีสานนิดหน่อยนะคะทุกคน

............

หลังออกจากกลางหมู่บ้านข้าวจ้าวกับใบตองก็ซิ่งรถมอเตอร์ไซค์คันโก้มาคุ้มเหนือ หน้าบ้านปูนชั้นเดียวที่มีรั้วไม้ไผ่ฉบับง่ายๆของยายสี สาว(เเก่)โสดประจำคุ้มเหนือ 

"ยายสีๆๆๆๆๆๆๆ ปี๊บๆๆๆๆๆ" ทั้งเสียงตะโกนเสียงบีบแตรดังสนั่นพร้อมกับร่างหนึ่งเล็กหนึ่งใหญ่เปิดประตูไม้ไผ่หน้าบ้านเข้ามาร้องเรียกหายายสีลูกหนี้วัยชรา

"โอ้วๆๆว่าแนวใดบักสองโตนิ" ยายสีขานรับพร้อมกับเดินเคี้ยวหมากปากแดงออกมาหา

"มาทวงหนี้ๆๆๆๆ" ข้าวจ้าวพูดข้างหูยายสีเสียงดังแล้วมือก็ยกปิ่นโตให้แกดูเหมือนจะสื่อว่า เอากับข้าวมาให้จ้า 

"ไปหยิบเอาเลยหลังตู้เย็นเด้อ"

"ตองไปเอาเงินหลังตู้เย็นเสร็จแล้วเอาปิ่นโตไปไว้ในครัวนะ"

จากนั้นข้าวจ้าวก็นั้งถามทุกข์สุกดิบกับยายดีจนเพื่อนบ้านข้างๆพากันหัวเราะจนน้ำหมากกระเด็นด้วยความที่คนหนึ่งตะโกนเสียงดังแต่อีกคนได้แต่พูดว่า

"พูดดังๆหน่อยโว้ยย"

"จะไปหายายมีที่คุ้มวัดไหมยายฉันจะไปส่งงง" คิดภาพที่เรากำลังคุยกับคุณยายที่หูหนวกดูนะ ฮ่าฮ่าฮ่าๆ

"เอ๊อออไปๆๆๆเดี๋ยวตอนกลับให้หลานยายมีมาส่งเอง"

"โอเค๊ มาๆๆยายขึ้นรถเลย ส่วนใบตองมานั่งที่เดิมเดี๋ยวพี่พาซิ่ง ฮ่าฮ่าาาา"

จากนั้นข้าวจ้าวก็พายายสีขี่รถแบบแรงๆ 40 ตามความรู้สึกของยายสีพร้อมกับตบหัวข้าวจ้าวเสียดังโป๊ก! 

"ขี่ดีๆแหน่บักข้าวจ้าวบักห่ามึ๊งงงง"

แง๊นๆๆๆๆๆๆๆ

พร้อมกับเสียงท่อไอเสียสีดำคุ้งตามหลังจะสงสารก็แต่เด็กน้อยที่พากันออกมาหาปั่นจักรยานเล่นแล้วมาเจอรถข้าวจ้าวจนทำให้สำลักควัน

"มาๆๆยายสีลูกฉันมันซื้อหมากมาฝากสดๆใหม่ๆว่าซ่าน"

"จอดๆๆๆโอเค๊ แต๊งกิ๊วซิกกะแลตบักข้าวจ้าว"

พอส่งยายสีเสร็จสองอาหลานก็ขับรถกลับบ้านทันทีเพราะตั้งแต่ออกมาจนถึงตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้วเกว่าจะคุยกับคนนั้นคนนี้เสร็จก็จะเลยเวลาอาหารเที่ยงซะแล้ว

จากนั้นสองอาหลานก็ไปกินข้าวที่เสี่ยกำชัยให้แม่บ้านทำเมนูบ้านๆอย่าง ก้อน ต้ม ไว้รออย่างรู้ใจส่วนของใบตองต้องมีไก่ทอดไว้ด้วยถึงไม่กินแต่ถ้าเห็นก็จะทำให้กินข้าวอร่อยเพิ่มขึ้น

อีสานวันละคำสองคำ

ว่าซ่าน = แบบนั้น แบบนี้ (ไม่รู้ที่อื่นเป็นแบบนี้มั้ยนะ)

หมาก = ลูกหมากที่คนแก่ชอบเอามาเคี้ยวแล้วปากจะแดงๆอะ