Chapter 1.1 : KILL เมื่อฉันต้องฆ่ๅสามีจอมอำมหิต
KILL เมื่อฉันต้องฆ่าสามีจอมอำมหิต
นามปากกา : Neptheduck
Chapter 1.1
คืนสู่เหย้า
6 เดือนก่อน
นายูกิหญิงสาวผมประบ่าสีดำไฮไลท์ปลายสีชมพูหวานแหว๋ว พอๆ กับใบหน้าหวานละมุนและบุคลิกภายนอก ได้เดินทางมาถึงสนามบินโตเกียว พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางและสมุดเล่มหนาหนึ่งเล่ม ที่เธอใช้เพื่อจดบันทึกเรื่องราวของตน ตั้งแต่เดินทางออกจากประเทศนี้เมื่อราวๆ สิบปีก่อน
จนกระทั่งตอนที่ได้กลับมาเยือนบ้านเกิดอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่อาจตัดจบไดอารี่ชีวิตของตนลงได้ ตราบใดที่ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเป็นครอบครัวอีกครั้ง
"นายูกิ พ่ออยู่ทางนี้!!"
สองมือที่โบกไสวพร้อมด้วยใบหน้าดีใจที่แสนคุ้นเคย ทำให้ความกลัวและความกังวลภายในใจของสาวน้อยไกลบ้าน ค่อยๆ สลายหายไป
"เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหมเรา?"
"ไม่เลยค่ะหนูหลับมาตลอดไฟลท์บิน พ่อต่างหากที่ขับรถมารับหนูตั้งไกล"
และสองพ่อลูกก็พากันเดินออกจากสนามบิน เพื่อกลับไปยังบ้านหลังเก่าที่เธอเกิดและเติบโตขึ้นมา
ตลอดระยะเวลาสี่วันที่ผ่านมา นายูกิได้เข้าไปช่วยพ่อดูแลร้านขายอะไหล่รถและอู่ซ่อมของท่าน พยายามเก็บเกี่ยวความสุขและความสงบที่หาไม่ได้จากลอสแอนเจลิส และได้แต่ภาวนาขอให้แม่จัดการสัญญาขายร้านอาหาร ในราคาดีๆ ให้ได้โดยเร็ว เพื่อที่ท่านจะได้กลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายที่ญี่ปุ่นเสียที
แต่เพียงไม่นานเธอก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง ในความสัมพันธ์ของผู้เป็นพ่อและแม่หม้ายลูกติดข้างบ้าน และยิ่งได้ยินคำยืนยันจากเพื่อนบ้านใกล้ชิด ถึงความสัมพันธ์เชิงชู้สาวที่ทั้งสองมีให้กันมานานกว่า 4 ปี ก็ทำให้นายูกิตัดสินใจออกมาจากบ้านหลังนั้นเงียบๆ โดยมีเพื่อนวัยเด็กของเธออย่าง 'นางิสะ' คอยเป็นสารถีให้
20:41 น.
"เธอจะกลับอเมริกาพรุ่งนี้จริงๆ เหรอ"
นายูกิทำเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ ขณะกำลังนั่งเหม่อมองไปยังถนนที่ว่างเปล่าเบื้องหน้า และรถเก๋งคันเก่านี้ก็ได้นำพาพวกเธอทั้งสองคนจากโอซาก้า เพื่อไปยังโตเกียวโดยใช้เวลาเดินทางร่วม 7 ชั่วโมง
โดยทุกกิโลเมตรที่รถคันนี้วิ่งผ่าน เธอก็ยังคงติดอยู่กับความสับสนและเสียใจ ในความจริงที่ว่าพ่อโกหกแม่กับเธอมาโดยตลอด
"เนี่ยแหละโลกของผู้ใหญ่"
"ฉันไม่เข้าใจเลย"
"..."
"ทั้งที่แบกคำโกหกไว้ขนาดนั้น แต่ทำไมถึงได้บอกว่ารักแม่กับฉันได้อย่างหน้าไม่อาย..."
นางิสะที่ได้ยินข่าวลือเรื่องนี้มาสักพัก และได้แต่เก็บเงียบไว้เพราะไม่อยากให้ครอบครัวของเพื่อนสนิท ที่เธอเคารพรักต้องแตกแยกกัน จึงทำได้เพียงตบบ่าปลอบใจนายูกิเบาๆ
"ความรักเนี่ย มันซับซ้อนจังเลยนะว่าไหม?"
นายูกิพยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนรัก และปาดน้ำตาแห่งความขมขื่นระคนทุกข์ใจออกอย่างลวกๆ เธอเองก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่ไม่ประสีประสา แต่เมื่อความรักมาถึงทางตันก็ควรออกมาแสดงความรับผิดชอบ เพื่อจบความสัมพันธ์กับคนเก่าลงเสียก่อน หญิงสาวไม่เคยเห็นแก่ตัวและคบทีละหลายๆ คน เพราะเธอเองก็ไม่ชอบถูกกระทำแบบนั้น
แต่ไม่นึกเลยว่าเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นกับตัวเองในตอนนี้...
"อย่าเก็บไปคิดให้รกสมองเลย เดี๋ยวเธอก็ต้องกลับไปเป็นเด็กนอกอยู่แล้วนี่"
"อืม"
"งั้นก่อนกลับ เราไปหาอะไรทำสนุกๆ กันดีกว่า"
"สนุก...เธอหมายถึงอะไร?"
"ถ้าไปเห็นกับตา เดี๋ยวก็รู้เอง~"
หลังจากประโยคทิ้งท้ายของนางิสะ เพียงชั่วโมงต่อมาเบื้องหน้าของพวกเธอทั้งสองก็คือถนนปูน 2 เลนที่ดูเปลี่ยวร้าง ด้านหลังหมู่บ้านจัดสรรนอกมหานครโตเกียว
"นี่เธอ...คงไม่ได้พาฉันมาให้ไอ้พวกขี้ยาข่มขืนใช่ไหม?"
"เพิ่งรู้ตัวเหรอนังโง่"
"นางิสะ เธอพูดจริงเหรอ!!!?"
เมื่อเห็นใบหน้าแสยะยิ้มของเพื่อนสนิท ที่เธอคิดว่าไว้ใจได้มากที่สุดก็ทำให้นายูกิรีบปลดสายรัดนิรภัย เตรียมเปิดประตูกระโจนออกไปจากรถคันนี้
"ว้ายยยย!! ทำอะไรน่ะยัยบ้า ฉันแค่พูดเล่น!!!"
"ฮะ!!?"
"ล็อกรถดีๆ แล้วก็คาดเข็มขัดซะ"
เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนพูดเล่นจริงๆ นายูกิก็ผลักศีรษะเพื่อนไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ แต่กลับได้เพียงเสียงหัวเราะขบขันดังกลับมาเท่านั้น
"อย่าเล่นบ้าๆ แบบนี้อีกนะ!!"
"จ้าๆๆ นั่นไงเห็นแสงไฟข้างหน้าไหม พวกเรามาถึงแล้วล่ะ"
เธอชะเง้อคอมองกลุ่มดวงไฟขนาดใหญ่ ที่ดูก็รู้ว่าส่องมาจากหน้ารถยนต์หลากหลายยี่ห้อนับสิบคัน
แต่ที่สงสัยก็คือ...
พวกเขามาชุมนุมอะไรในที่น่ากลัวแบบนี้ และนางิสะพาเธอมาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่?
"ฉันได้ข่าวมาจากกลุ่มในเว็บเพจ พวกเขาจะมีการประลองทุกสุดสัปดาห์"
"ประลองอะไร?"
"ก็การแข่งรถทางราบไง โชคดีชะมัดเลยที่เป็นวันนี้!~"
คำพูดของนางิสะที่หลงรักในความเร็วเช่นเดียวกับเธอ ทำให้นายูกิที่หัวใจห่อเหี่ยวพลันเต้นแรงขึ้นมาในทันที และเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ชมการแข่งขันรถใต้ดิน อย่างใกล้ชิดที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก
"เจ๋งไปเลย!!"
"ว่าแล้วว่าเธอต้องชอบ!!!"
นายูกิผู้ได้รับการถ่ายทอดความรู้เรื่องรถจากพ่อมา ทำให้เธอหลงใหลสิ่งเหล่านี้รวมไปถึงความเร็ว จนในที่สุดเธอก็ได้เข้าสู่วงการนี้เป็นเด็กเกาะขอบสนามบ้าง ลงแข่งสนามเถื่อนแลกเงินค่าขนม หรือไม่ก็คอยเป็นทีมประสานงานให้กับเพื่อนนักแข่งหน้าใหม่ แต่สนามแข่งที่อเมริกาค่อนข้างเข้มงวดและมักถูกกวาดล้างโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจเสมอ จึงทำให้เธอไม่ค่อยได้ลงสนามแข่งอย่างจริงจัง
"นางิสะ!!"
แต่เมื่อลงจากรถชายร่างสูงผอมที่ดูเหมือนพี้ยามาหนักเอาเรื่อง ก็เดินตรงดิ่งมาหาเพื่อนรักของเธอด้วยรอยยิ้มอย่างคุ้นเคย
"รุ่นพี่คาซึมะ"
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ วันนี้ฮิโรชิจะมาลงแข่งกับเขาหรือเปล่า?"
"ไม่ค่ะ วันนี้เขาไม่ได้มาด้วย"
"อ้าว"
"แต่ฉันพาเพื่อนสนิทมาแทน นี่คือนายูกิเพิ่งกลับมาจากอเมริกาค่ะ"
นางิสะแนะนำนายูกิให้กับคาซึมะรู้จัก และนั่นก็ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากนายูกิได้อีกเลย แถมยังยื่นมือมาเช็คแฮนด์กับเธอพร้อมทั้งเอ่ยปากชมไม่หยุด
"เพื่อนของนางิสะเนี่ยน่ารักจังเลยนะ~ เด็กนอกนี่มีสไตล์กันทุกคนเลยโดยเฉพาะผมสีชมพูแบบนี้ เหมาะกับนายูกิจังที่สุดเลยครับ~"
แต่นายูกิที่ไม่อยากเล่นด้วย ก็ทำเพียงค้อมศีรษะขอบคุณและค่อยๆ ดึงมือของตนคืนกลับมาอย่างมีมารยาท
"ช่วยหารถให้สักคันสิคะรุ่นพี่"
"เธอจะลงแข่งเหรอนางิสะ!?"
นายูกิเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจระคนตื่นเต้น แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือรอยยิ้มจางๆ เท่านั้น
"ให้เธอต่างหากล่ะ"
นางิสะที่เห็นดวงตาเป็นประกายของนายูกิตั้งแต่ลงมาจากรถ ก็อยากจะมอบประสบการณ์ที่หาจากไหนไม่ได้ ให้กับเพื่อนรักของตนก่อนที่ทั้งสองจะต้องจากกันไกล
โปรดติดตามตอนต่อไป...
หากชื่นชอบโปรดคอมเม้น กดแชร์ให้เพื่อนๆ มาอ่านเรื่องนี้กันเยอะๆ นะคะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
E-BOOK มาแล้วค่า
สื่งที่ได้รับใน E-BOOK
- เนื้อหาที่ผ่านการรีไรท์แล้ว
- เนื้อหาตอนปกติ +1 ตอน และตอนพิเศษบทสรุปความรัก +7 ตอน จบบริบูรณ์ค่ะ
|