หน้าแรก ตรวจหวย เว็บบอร์ด ควิซ Pic Post แชร์ลิ้ง หาเพื่อน Chat หาเพื่อน Line หาเพื่อน Skype Page อัลบั้ม คำคม Glitter เกมถอดรหัสภาพ คำนวณ การเงิน
ติดต่อเว็บไซต์ลงโฆษณาลงข่าวประชาสัมพันธ์แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสมเงื่อนไขการให้บริการ
เว็บบอร์ด บอร์ดต่างๆค้นหาตั้งกระทู้

Chapter 1.1 : KILL เมื่อฉันต้องฆ่ๅสามีจอมอำมหิต

เนื้อหาโดย neptheduck

KILL เมื่อฉันต้องฆ่าสามีจอมอำมหิต

นามปากกา : Neptheduck
 


Chapter 1.1

คืนสู่เหย้า

 

        6 เดือนก่อน

        นายูกิหญิงสาวผมประบ่าสีดำไฮไลท์ปลายสีชมพูหวานแหว๋ว พอๆ กับใบหน้าหวานละมุนและบุคลิกภายนอก ได้เดินทางมาถึงสนามบินโตเกียว พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางและสมุดเล่มหนาหนึ่งเล่ม ที่เธอใช้เพื่อจดบันทึกเรื่องราวของตน ตั้งแต่เดินทางออกจากประเทศนี้เมื่อราวๆ สิบปีก่อน

        จนกระทั่งตอนที่ได้กลับมาเยือนบ้านเกิดอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่อาจตัดจบไดอารี่ชีวิตของตนลงได้ ตราบใดที่ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเป็นครอบครัวอีกครั้ง

        "นายูกิ พ่ออยู่ทางนี้!!"

        สองมือที่โบกไสวพร้อมด้วยใบหน้าดีใจที่แสนคุ้นเคย ทำให้ความกลัวและความกังวลภายในใจของสาวน้อยไกลบ้าน ค่อยๆ สลายหายไป

        "เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหมเรา?"

        "ไม่เลยค่ะหนูหลับมาตลอดไฟลท์บิน พ่อต่างหากที่ขับรถมารับหนูตั้งไกล"

        และสองพ่อลูกก็พากันเดินออกจากสนามบิน เพื่อกลับไปยังบ้านหลังเก่าที่เธอเกิดและเติบโตขึ้นมา

 

        ตลอดระยะเวลาสี่วันที่ผ่านมา นายูกิได้เข้าไปช่วยพ่อดูแลร้านขายอะไหล่รถและอู่ซ่อมของท่าน พยายามเก็บเกี่ยวความสุขและความสงบที่หาไม่ได้จากลอสแอนเจลิส และได้แต่ภาวนาขอให้แม่จัดการสัญญาขายร้านอาหาร ในราคาดีๆ ให้ได้โดยเร็ว เพื่อที่ท่านจะได้กลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายที่ญี่ปุ่นเสียที

 

        แต่เพียงไม่นานเธอก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง ในความสัมพันธ์ของผู้เป็นพ่อและแม่หม้ายลูกติดข้างบ้าน และยิ่งได้ยินคำยืนยันจากเพื่อนบ้านใกล้ชิด ถึงความสัมพันธ์เชิงชู้สาวที่ทั้งสองมีให้กันมานานกว่า 4 ปี ก็ทำให้นายูกิตัดสินใจออกมาจากบ้านหลังนั้นเงียบๆ โดยมีเพื่อนวัยเด็กของเธออย่าง 'นางิสะ' คอยเป็นสารถีให้

 

        20:41 น.

        "เธอจะกลับอเมริกาพรุ่งนี้จริงๆ เหรอ"

        นายูกิทำเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ ขณะกำลังนั่งเหม่อมองไปยังถนนที่ว่างเปล่าเบื้องหน้า และรถเก๋งคันเก่านี้ก็ได้นำพาพวกเธอทั้งสองคนจากโอซาก้า เพื่อไปยังโตเกียวโดยใช้เวลาเดินทางร่วม 7 ชั่วโมง

        โดยทุกกิโลเมตรที่รถคันนี้วิ่งผ่าน เธอก็ยังคงติดอยู่กับความสับสนและเสียใจ ในความจริงที่ว่าพ่อโกหกแม่กับเธอมาโดยตลอด

        "เนี่ยแหละโลกของผู้ใหญ่"

        "ฉันไม่เข้าใจเลย"

        "..."

        "ทั้งที่แบกคำโกหกไว้ขนาดนั้น แต่ทำไมถึงได้บอกว่ารักแม่กับฉันได้อย่างหน้าไม่อาย..."

        นางิสะที่ได้ยินข่าวลือเรื่องนี้มาสักพัก และได้แต่เก็บเงียบไว้เพราะไม่อยากให้ครอบครัวของเพื่อนสนิท ที่เธอเคารพรักต้องแตกแยกกัน จึงทำได้เพียงตบบ่าปลอบใจนายูกิเบาๆ

        "ความรักเนี่ย มันซับซ้อนจังเลยนะว่าไหม?"

        นายูกิพยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนรัก และปาดน้ำตาแห่งความขมขื่นระคนทุกข์ใจออกอย่างลวกๆ เธอเองก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่ไม่ประสีประสา แต่เมื่อความรักมาถึงทางตันก็ควรออกมาแสดงความรับผิดชอบ เพื่อจบความสัมพันธ์กับคนเก่าลงเสียก่อน หญิงสาวไม่เคยเห็นแก่ตัวและคบทีละหลายๆ คน เพราะเธอเองก็ไม่ชอบถูกกระทำแบบนั้น

        แต่ไม่นึกเลยว่าเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นกับตัวเองในตอนนี้...

 

        "อย่าเก็บไปคิดให้รกสมองเลย เดี๋ยวเธอก็ต้องกลับไปเป็นเด็กนอกอยู่แล้วนี่"

        "อืม"

        "งั้นก่อนกลับ เราไปหาอะไรทำสนุกๆ กันดีกว่า"

        "สนุก...เธอหมายถึงอะไร?"

        "ถ้าไปเห็นกับตา เดี๋ยวก็รู้เอง~"

        หลังจากประโยคทิ้งท้ายของนางิสะ เพียงชั่วโมงต่อมาเบื้องหน้าของพวกเธอทั้งสองก็คือถนนปูน 2 เลนที่ดูเปลี่ยวร้าง ด้านหลังหมู่บ้านจัดสรรนอกมหานครโตเกียว

        "นี่เธอ...คงไม่ได้พาฉันมาให้ไอ้พวกขี้ยาข่มขืนใช่ไหม?"

        "เพิ่งรู้ตัวเหรอนังโง่"

        "นางิสะ เธอพูดจริงเหรอ!!!?"

        เมื่อเห็นใบหน้าแสยะยิ้มของเพื่อนสนิท ที่เธอคิดว่าไว้ใจได้มากที่สุดก็ทำให้นายูกิรีบปลดสายรัดนิรภัย เตรียมเปิดประตูกระโจนออกไปจากรถคันนี้

        "ว้ายยยย!! ทำอะไรน่ะยัยบ้า ฉันแค่พูดเล่น!!!"

        "ฮะ!!?"

        "ล็อกรถดีๆ แล้วก็คาดเข็มขัดซะ"

        เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนพูดเล่นจริงๆ นายูกิก็ผลักศีรษะเพื่อนไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ แต่กลับได้เพียงเสียงหัวเราะขบขันดังกลับมาเท่านั้น

        "อย่าเล่นบ้าๆ แบบนี้อีกนะ!!"

        "จ้าๆๆ นั่นไงเห็นแสงไฟข้างหน้าไหม พวกเรามาถึงแล้วล่ะ"

        เธอชะเง้อคอมองกลุ่มดวงไฟขนาดใหญ่ ที่ดูก็รู้ว่าส่องมาจากหน้ารถยนต์หลากหลายยี่ห้อนับสิบคัน

 

        แต่ที่สงสัยก็คือ...

        พวกเขามาชุมนุมอะไรในที่น่ากลัวแบบนี้ และนางิสะพาเธอมาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่?

 

        "ฉันได้ข่าวมาจากกลุ่มในเว็บเพจ พวกเขาจะมีการประลองทุกสุดสัปดาห์"

        "ประลองอะไร?"

        "ก็การแข่งรถทางราบไง โชคดีชะมัดเลยที่เป็นวันนี้!~"

        คำพูดของนางิสะที่หลงรักในความเร็วเช่นเดียวกับเธอ ทำให้นายูกิที่หัวใจห่อเหี่ยวพลันเต้นแรงขึ้นมาในทันที และเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ชมการแข่งขันรถใต้ดิน อย่างใกล้ชิดที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก

        "เจ๋งไปเลย!!"

        "ว่าแล้วว่าเธอต้องชอบ!!!"

        นายูกิผู้ได้รับการถ่ายทอดความรู้เรื่องรถจากพ่อมา ทำให้เธอหลงใหลสิ่งเหล่านี้รวมไปถึงความเร็ว จนในที่สุดเธอก็ได้เข้าสู่วงการนี้เป็นเด็กเกาะขอบสนามบ้าง ลงแข่งสนามเถื่อนแลกเงินค่าขนม หรือไม่ก็คอยเป็นทีมประสานงานให้กับเพื่อนนักแข่งหน้าใหม่ แต่สนามแข่งที่อเมริกาค่อนข้างเข้มงวดและมักถูกกวาดล้างโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจเสมอ จึงทำให้เธอไม่ค่อยได้ลงสนามแข่งอย่างจริงจัง

        "นางิสะ!!"

        แต่เมื่อลงจากรถชายร่างสูงผอมที่ดูเหมือนพี้ยามาหนักเอาเรื่อง ก็เดินตรงดิ่งมาหาเพื่อนรักของเธอด้วยรอยยิ้มอย่างคุ้นเคย

        "รุ่นพี่คาซึมะ"

        "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ วันนี้ฮิโรชิจะมาลงแข่งกับเขาหรือเปล่า?"

        "ไม่ค่ะ วันนี้เขาไม่ได้มาด้วย"

        "อ้าว"

        "แต่ฉันพาเพื่อนสนิทมาแทน นี่คือนายูกิเพิ่งกลับมาจากอเมริกาค่ะ"

        นางิสะแนะนำนายูกิให้กับคาซึมะรู้จัก และนั่นก็ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากนายูกิได้อีกเลย แถมยังยื่นมือมาเช็คแฮนด์กับเธอพร้อมทั้งเอ่ยปากชมไม่หยุด

        "เพื่อนของนางิสะเนี่ยน่ารักจังเลยนะ~ เด็กนอกนี่มีสไตล์กันทุกคนเลยโดยเฉพาะผมสีชมพูแบบนี้ เหมาะกับนายูกิจังที่สุดเลยครับ~"

        แต่นายูกิที่ไม่อยากเล่นด้วย ก็ทำเพียงค้อมศีรษะขอบคุณและค่อยๆ ดึงมือของตนคืนกลับมาอย่างมีมารยาท

        "ช่วยหารถให้สักคันสิคะรุ่นพี่"

        "เธอจะลงแข่งเหรอนางิสะ!?"

        นายูกิเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจระคนตื่นเต้น แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือรอยยิ้มจางๆ เท่านั้น

        "ให้เธอต่างหากล่ะ"

        นางิสะที่เห็นดวงตาเป็นประกายของนายูกิตั้งแต่ลงมาจากรถ ก็อยากจะมอบประสบการณ์ที่หาจากไหนไม่ได้ ให้กับเพื่อนรักของตนก่อนที่ทั้งสองจะต้องจากกันไกล

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...

 
หากชื่นชอบโปรดคอมเม้น กดแชร์ให้เพื่อนๆ มาอ่านเรื่องนี้กันเยอะๆ นะคะ 

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

 

E-BOOK มาแล้วค่า

สื่งที่ได้รับใน E-BOOK

- เนื้อหาที่ผ่านการรีไรท์แล้ว

- เนื้อหาตอนปกติ +1 ตอน และตอนพิเศษบทสรุปความรัก +7 ตอน จบบริบูรณ์ค่ะ

 

KILL เมื่อฉันต้องฆ่าสามีจอมอำมหิต
Neptheduck
www.mebmarket.com
นิยายซีรีส์ชุด : ตำนานรักสองชาติสองภพ ซึ่งมี 2 เรื่องได้แก่ KILL เมื่อฉันต้องฆ่าสามีจอมอำมหิต (เล่ม 1) ด้ายแดงแห่งรัก ท่านจอมทัพลวงใจ (เล่ม 2) เร็...

Get it now

เนื้อหาโดย: neptheduck
⚠ แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสม 
neptheduck's profile


โพสท์โดย: neptheduck
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้โดยการ VOTE และ SHARE
5 VOTES (5/5 จาก 1 คน)
VOTED: linglan
Hot Topic ที่น่าสนใจอื่นๆ
ซื้อหวยทุกงวด แต่ทำไมไม่เคยถูก?ตำรวจญี่ปุ่นออกหมายจับชายฮ่องกง หลังพ่นสีสเปรย์ใส่ศาลเจ้ายาสุกุนิเปิดตัวแฟชั่นทนายสายหยุด ที่มาพร้อมกับเครื่องประดับสุดหรู ราคาต่อชิ้นไม่ธรรมดานักท่องเที่ยวดับ5! พิษ'เหล้ามรณะ'จากลาว!กรี๊สสสส!! พี่จี๋ สุทธิรักษ์ กับการเป็นพระเอกซีรีส์ญี่ปุ่นครั้งแรก กำหนดฉายมกราคมปีหน้า😊ชายที่มีรอยสักรูปงู ถูกจับได้ว่าขโมยของเลยเอาหัวโขกพนักงานพอรู้ที่มาของน้ำตกในภูสอยดาว..เล่นเอาแทบลมจับเลยทันทีหนุ่มขับรถกู้ภัยอ้างไม่ทราบ ปิดถนนขบวนรถซิ่งสิงคโปร์llขวนคอ ผู้ค้ายาเสwติด 3 ราย ใน 1 สัปดาห์ทำความรู้จัก "โรคลมหลับ" กำลังทำกิจกรรมอื่นอยู่เพลิน ๆ แล้วเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว !บทเรียนจากอดีตของบริษัทผลิตบุหรี่ : เมื่อความต้องการ "ปกป้องผู้บริโภค" กลายเป็นภัยร้ายที่ซ่อนอยู่...สรุปไอ้สิ่งที่ทำให้ "อันตราย" กว่าเดิมไปอี๊กกก พ่อเอ๊ยย....สิงคโปร์แขวนคอนักโทษค้ายาเสwติด 3 ราย ภายใน 1 อาทิตย์
Hot Topic ที่มีผู้ตอบล่าสุด
"จากเช้าจรดค่ำ! ตารางชีวิต"เศรษฐีน้อย" 4 งานต่อวัน เก็บ"ครึ่งล้าน"ในปีเดียว"ซื้อหวยทุกงวด แต่ทำไมไม่เคยถูก?นักสะสมความเสียใจ ผู้เสพติดความทุกข์ ความเศร้าเรื้อรัง Chronically Unhappyแจ้งความ ผู้กำกับแม่หยัว วางยาสลบแมวดำคนไข้ฟันแทงไม่เข้า แม้แต่เข็มยังเอาไม่อยู่..ทำเอาหมออยากรู้ขึ้นมาทันที
กระทู้อื่นๆในบอร์ด นิยาย เรื่องเล่า
ผีป่าอาถรรพ์:"ผีป่าทมิฬ"ล่าแม่มดทริบูร์: ความกลัวที่ทำให้ชีวิตกลายเป็นเพียงเงาในประวัติศาสตร์"นิยายวาย : เดิมพันรักนักพนันแจ็คเดอะริปเปอร์: ฆาตกรที่โหดที่สุดในประวัติศาสตร์
ตั้งกระทู้ใหม่