ประสบการณ์หลอนครั้งแรกในชีวิต
สวัสดีครับ ผมชื่อบาส อายุ 20 ปี ทำงานอยู่รับจ้างทั่วไป วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องประสบการณ์หลอนๆในวัยเด็กของผม
เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นตอนสมัยผมเรียนโรงเรียนวัดแห่งหนึ่งในภาคใต้ ตอนนั้นผมอายุประมาณ 10 ขวบ ถือว่าเด็กมากๆในตอนนั้นผมเป็นคนที่ซนมากชอบเล่นพิเลนๆผมเป็นคนที่ติดเพื่อนมากชอบอยู่แต่กับเพื่อน เสาร์-อาทิตย์ ก็ไม่ค่อยจะอยู่บ้านชอบออกไปหาอะไรทำตามประสาเด็กบ้านนอก มีอยู่วันหนึ่งโรงเรียนหยุด ผมกับเพื่อนๆก็นัดกันไปหาอะไรเล่น พวกผมนัดกันไปเล่นที่โรงเรียนเพราะมีกิจกรรมให้เล่นเยอะ เริ่มจากเล่นไล่จับ เสร็จก็ไปเตะบอลกันตามประสาเด็กผู้ชาย จนเริ่มจะเย็นพระอาทิตย์เริ่มตกดินบรรยากาศก็จะหลอนๆหน่อยเพราะบ้านนอกมันจะมืดเร็วผมกับเพื่อนๆก็เลิกเตะบอลแล้วเเยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมเดินกลับบ้านกับเพื่อนคนนึงมันชื่อภูมิ ผมจะสนิทกับไอภูมิที่สุดในกลุ่มเพื่อนทั้งหมดเพราะบ้านเราสองคนติดกัน เราสองคนก็เดินกลับบ้านปกติเหมือนทุกๆวัน แต่วันนี้บรรยากาศมันไม่เหมือนทุกวันทุกอย่างดูเงียบผิดสังเกต แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร บ้านผมจะอยู่ติดกับวัดซึ่งถ้ากลับจากโรงเรียนเดินผ่านวัดก็จะถึงบ้านทันที ระหว่างทางผมกับไอภูมิก็เดินคุยกันเรื่อยเปื่อย จนสายตาผมเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง เเว๊บเข้าไปในเมรุ ผมจำได้ว่ามันเป็นเหมือนคนใส่ชุดขาวๆแต่ผมก็ไม่ได้แน่ใจว่าใช่รึเปล่า เพราะมันหายเข้าไปเร็วมาก ผมสะกิตไอภูมิว่าเห็นเหมือนกันรึเปล่า มันตอบกลับมาว่าเห็นไรว่ะ ผมก็ด้วยความที่ไม่อยากให้เพื่อนคิดมากเลยบอกไปว่าไม่มีอะไรกลับกันเถอะ พอสิ้นคำพูดเราสองคนเดินต่อ ผมหันกลับไปดูอีกครั้ง ปรากฏว่าผมเห็นคนแก่ๆคนนึงยืนอยู่บนเมรุ เป็นผู้ชายใส่ชุดสีขาวหลังค่อมๆยืนจ้องหน้าผมอยู่ผมรีบหันกลับแล้วบอกเพื่อนรีบเดิน เพื่อนผมก็ทำสีหน้าตกใจแต่ไม่พูดอะไรมันคงรู้ว่าผมเจออะไร พอกลับถึงบ้านผมรีบอาบน้ำเข้าห้องนอนทันที แล้วมานั่งคิดว่าสิ่งที่เจอมันคืออะไร ใจนึงก็คิดว่าใช่แน่ๆ แต่อีกใจก็ยังคิดว่าเป็นคน แต่ลักษณะท่าทางลุงคนนั้นน่ากลัวมากๆ ผมพยายามไม่คิดอะไรแล้วข่มตานอน ด้วยความเพลียที่เล่นมาทั้งวันเลยหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนดึกผมไม่แน่ใจว่ากี่โมงแต่คิดว่าน่าจะตี1ตี2 ตื่นมาพร้อมเสียงอะไรสักอย่างเหมือนเสียงคนเดินอยู่ข้างบ้าน บอกตรงๆว่าตอนนั้นไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลยมั่นใจ100%เลยว่า ผีแน่ๆ จู่เรื่องที่เจอเมื่อตอนเย็นมันก็เเล่นมาในหัว เลยคิดว่าเขาคงจะตามมาแต่คงเข้ามาไม่ได้ใจนึงก็กลัวมากๆ แต่อีกใจก็โล่งที่เขาเข้ามาไม่ได้ ผมนอนฟังเสียงนั้นทั้งคืนจนเผลอหลับไปอีกรอบ
ตื่นเช้ามาก็รีบแต่งตัวไปบ้านไอภูมิทันที พอถึงบ้านมันก็รีบ เล่าเรื่องที่เจอให้ฟัง ไอภูมิเพื่อนผมมีสีหน้าที่ไม่ตกใจพร้อมกับตอบผมกลับมาว่ากูก็ได้ยิน มันเลยบอกความจริงว่า จริงๆกูเห็นเขาตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว กูเห็นเขายืนอยู่ใต้ต้นไม้ตอนเราเล่นบอลอยู่แต่กูก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนั้นก็มีคนเยอะ ผมเลยรู้ทันทีว่าเขาคงตามมาตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้วแหละ
หลังจากนั้นผมกับเพื่อนก็ไปทำบุญให้ลุงคนนั้น หลังจากนั้นเราสคนก็ไม่เคยเจอลุงเขาอีกเลย จบ
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอาจจะไม่เจออะไรมากแต่เป็นครั้งแรกที่เคยเจอเลยอยากมาเล่าให้ฟังครับ ขอบคุณที่เข้ามารับชมน่ะครับ อาจจะไม่หลอนมากสำหรับเรื่องนี้ แต่บอกตรงๆ วันนั้นมันน่ากลัวมากจริง ผมเลยจำมาถึงทุกวันนี้ ขอบคุณครับ