บ้านทางสี่แยก

เรื่องเกิดขึ้นที่หมู่บ้านของพี่คนหนึ่งที่รู้จัก สมมุติพี่คนนี้ชื่อ เอม เรื่องที่พี่เอมเล่าให้ฟัง เกิดขึ้นเมื่อ20ปีที่แล้ว มีบ้านหลังหนึ่งที่อยู่กลางซอย พี่เอมจะต้องผ่านบ้านหลังนี้เป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว บ้านหลังที่เกิดเหตุนี้ก็มี พ่อ แม่ ลูก 2คน ลูกสาวทั้ง2 อายุ ตอนน้ันกำลังวัยรุ่น14 -15 อาศัยอยู่ด้วยกันปกติ พ่อแม่พี่ฝน(นามสมมุติ)จะค่อนข้างหวงลูกสาวมากและจะรักลูกคนเล็กมากกว่า มีอยู่วันหนึ่งพี่เอมไปชวนพี่ฝนไปเที่ยวบ้านเพื่อนแล้วมีผู้ชายรวมอยู่ด้วย แม่พี่ฝนเห็นว่ามันมืดแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน เลยไปตามเจอพี่ฝนอยู่กับเพื่อนๆทั้ง ญ. ช. แม่ไม่พอใจอย่างมากจึงด่่่าพี่ฝนต่อหน้าทุกคน ฝนถ้าจะมามั่วกันขนาดนี้อย่ามีมารหัวขนมาให้แม่เลี้ยงนะ อายุแค่นี้เนี้ยอยากจะมีผัวกัน ให้เรียนหนังสือดีๆไม่ชอบ บ้าผูัชายทำให้พ่อแม่ขายขี้หน้า ใครๆผ่านมาเห็นจะว่าพ่อแม่ไม่รู้จักสอน กลับบ้านเดี๋ยวนี้ไปอยู่กับน้องที่บ้าน สอนให้รักดีไม่ได้เลยไอ้ลูกคนนี้ พี่ฝนเดินหน้างอกลับบ้านกับแม่ไป เพื่อนก็ทำหน้าเซ็งทั้งที่ไม่ได้ทำไรเสียหายแค่มานั่งเล่นกันตามประสาเพื่อน พอพี่ฝนมาถึงบ้านพ่อก็บ่นอีกรอบ พี่ฝนเลยเดินหน้างอเข้าห้อง ส่วนน้องสาวพี่ฝนสมมุติว่าชื่อฟ้า ฟ้าจะดูขี้อายมาก แต่ก็ร้ายลึกๆ พี่น้อง2คนนี้ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้ากันสักเท่าไหร่ ทะเลาะกันบ่อยๆ พ่อกับแม่พี่ฝนกดดันทุกวันเรื่องการคบผู้ชาย ห้ามคบกับผู้ชายเด็ดขาด อยู่มาวันหนึ่งพี่ฝนได้แอบคบกับชายคนหนึ่งโดยที่ไม่มีใครรู้ แอบไปหากันบ่อยๆเมื่อมีโอกาสจนมีสัมพันธ์กันลึกซึ้ง พี่ฝนขาดความอบอุ่นเจอผู้ชายคนนี้เข้ามาเอาอกเอาใจเลยยอมเขาไปหมด จนกระทั่งวันหนึ่งพี่ฝนก็รู้สึกผิดปกติในร่างกาย เวียนศรีษะ และเหม็นอาหาร กินแล้วอ้วกแม่แต่น้ำที่กินก็อ้วกออกมา คือแพ้ทุกอย่างนั่นเอง โดยที่ไม่รู้ประสีประสาจึงไปแอบไปปรึกษาผู้ใหญ่คนหนึ่งที่เคารพ เขาให้คำแนะนำไปซื้อเครื่องตรวจครรภ์ หรือไปตรวจที่โรงพยาบาล พี่ฝนตัดสินใจซื้อเครื่องตรวจมา ปรากฏว่าท้องค่ะ พี่ฝนคงจะช๊อคและตกใจมากๆตอนนั้น กลัวพ่อแม่จะรู้เรื่องนี้ เธอต้องตายแน่ๆ แล้วจะทำยังไงดี พี่ฝนไปบอกกับแฟนเธอซึ่งอายุเท่ากันในตอนนั้นแค่15 ฝ่ายชายปฏิเสธจะรับเป็นพ่อค่ะ หาว่าพี่ฝนไปมั่วชายอื่นมาก่อนจะเจอเขาเสียอีก  พี่ฝนเสียใจมากวิ่งกลับบ้านไปร้องไห้ไป ครอบครัวพี่ฝนจึงถามว่าเป็นอะไร พี่ฝนเงียบไม่ตอบ วิ่งร้องไห้ไปไม่ตอบ แม่จึงวิ่งตามไปแล้วเค้นถาม พี่ฝนบอกว่าไม่มีอะไรหรอกแม่ แม่พี่ฝนไม่เชื่อจู่ๆจะร้องไห้ขนาดนี้แล้วไม่เป็นอะไรมันไม่มีใครเชื่อหรอก แม่พี่ฝนโมโหมาที่ไม่ยอมเล่าให้ฟัง ไปถามเพื่อนก็ไม่มีใครรู้สักคน พี่ฝนได้แต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องตลอดซึ่งมันผิดปกติของเขา พ่อกับแม่พี่ฝนก็ด่าเสียๆหายๆ ไม่ยอมทำงานบ้านช่วย ป่วยบ่อย สำออยบ้างละ สิ่งที่แม่พูดออกมามันบั่นทอนจิตใจพี่ฝนมากในตอนนั้น ไม่รู้จะคุยกับใครในเวลานั้น ออ พอดีช่วงนั้นปิดเทอมเลยไม่ได้ไปโรงเรียน พี่ฝนเก็บตัวจนซึมเศร้าไม่มีใครรัก ใีแต่คนฝจร้ายกับแก จนเวลาล่วงเลยมา1เดือนเต็ม แล้วเรื่องร้ายก็เกิดขึ้นจนได้ เช้าของวันหนึ่งพี่ฝนไม่ออกมากินข้าวมันผิดปกติกว่าทุกวัน จนสายๆพ่อก็มาเรียกอีกที ก็ไม่มีเสียงตอบจนต้องพังประตูเข้าไป ในห้องมืดๆ เดินไปในห้องจนมีอะไรมาสะกิดที่หัวของพ่อ จึงได้เงยหน้าขึ้นไปดูจนต้องร้องด้วยความตกใจ พี่ฝนผูกคอตายกับขื่อกลางห้อง พ่อพี่เสียใจพรางร้องไห้เรียกลูกสาว ฝนทำไมทำแบบนี้ มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกพ่อกับแม่ แล้วก็ปล่อยโฮออกมา ทุกคนมาเสียใจทีหลัง ขณะที่พี่ฝนอยู่ทำไมทุกคนถึงไม่รักและให้คำปรึกษาพี่ฝน จะเสียใจไปตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์ ที่เรื่องราวนี้ทุกคนรู้เพราะพี่ฝนเขียนความในใจในสมุดเขียนจนวันสุดท้ายของชีวิต เศร้าที่สุดคือ ข้อความสุดท้าย พี่ฝนเขียนไว้ว่า "ชาติหน้ามีจริงไม่ขอเกิดมาเป็นลูกพ่อกับแม่และมีน้องฟ้าอีก" ทุกคนยังสลดกับข้อความนี้มาก ต้องร้ายกับลูกขนาดไหนลูกถึงได้ไม่อยากเกิดมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีก