นาอูรูประเทศที่เคยรวยที่สุดกลับมาเป็นประเทศที่ยากจนในที่สุดเป็นไปได้อย่างไร

นาอูรู เป็นเกาะเดี่ยว ๆ ตั้งอยู่ใกล้กับหมู่เกาะคิริบาส มีพื้นที่ 21 ตารางกิโลเมตร เขตเศรษฐกิจจำเพาะ 320,000 ตารางกิโลเมตร โดยไม่มีเมืองหลวงเป็นทางการ แต่ส่วนราชการอยู่ที่เมือง Yaren

ด้วยพื้นที่เพียง 21 ตารางกิโลเมตร ทำให้นาอูรูเป็นประเทศที่มีขนาดเล็กที่สุดเป็นอันดับ 3 ของโลก รองจากประเทศโมนาโกและนครรัฐวาติกัน และเป็นสาธารณรัฐที่มีขนาดเล็กที่สุด มากไปกว่านั้นด้วยจำนวนประชากรเพียง 10,670 คน จึงทำให้ประเทศนาอูรู เป็นประเทศที่มีจำนวนประชากรน้อยที่สุดเป็นอันดับ 2 ของโลก รองจากนครรัฐวาติกัน

นาอูรูมีลักษณะภูมิประเทศเป็นเกาะรูปวงรี เป็นหนึ่งในสามประเทศที่เป็นเกาะที่มีหินฟอสเฟต ล้อมรอบด้วยแนวประการัง พื้นที่สูงสุดของประเทศ มีความสูง 65 เมตรจากระดับน้ำทะเล ส่วนใหญ่พื้นที่อุดมสมบูรณ์ของนาอูรู อยู่บริเวณแนวชายฝั่ง ซึ่งสามารถพบ มะพร้าว ต้นเตย และไม้เนื้อแข็ง รวมถึงพื้นที่ล้อมรอบทะเลสาบน้ำจืด Buada ส่วนที่ราบสูงของภาคกลาง เป็นบริเวณที่เพาะปลูกพืช เช่น กล้วย และ สับปะรด และผักต่างๆ

รายได้ของนาอูรูที่ได้จากการทำเหมืองแร่ ส่งผลให้ประชาชนชาวนาอูรูมีรายได้มากกว่า 6 หมื่นสี่พันล้านบาทจากเหมือง เมื่อหารประชากร 7,000 คน ก็ได้คนละราว 9 ล้านบาท ทำให้พวกเขามีมาตรฐานการครองชีพสูงที่สุดในกลุ่มประเทศแถบแปซิฟิก

เมื่อแร่เริ่มหมด พวกเขาก็ขุดแร่หนักขึ้น และกว้างขึ้นเรื่อยๆ ทำลายธรรมชาติของเกาะ จนในที่สุดพื้นที่ 70% ของนาอูรูก็ถูกทำลายไม่อาจอยู่อาศัยหรือเพาะปลูกได้ ส่วนทรัพยากรฟอสเฟตที่เหลือ ไม่คุ้มค่าในการสกัด

สัดส่วนเป็นเพศชายร้อยละ 97 และเพศหญิงร้อยละ 93 ส่งผลให้ประเทศนาอูรูอยู่ในอันดับสูงสุดของโลก ที่ประชากรมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคเบาหวานชนิดที่สอง มีประชากรมากกว่าร้อยละ 40 ได้รับผลกระทบจากโรคดังกล่าวด้วย ส่วนปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวเนื่องกับการบริโภคของชาวนาอูรู คือ โรคไตและโรคหัวใจ อายุขัยโดยเฉลี่ยของชาวนาอูรู คือ 60.6 ปี สำหรับเพศชาย และ 68.0 ปี สำหรับเพศหญิง