คดีฆาตกรรมข้างถนน

หลังจากฮิโรชิเข้ามัธยมไม่นาน ที่บ้านก็มีข่าวดีครั้งใหญ่ พ่อและแม่โชคดีได้เงินมรดกก้อนโต ตอนนั้นชีวิตเขาสุขสบายจริง ๆ อยากได้อะไรก็ได้ อยากไปไหนพ่อแม่ก็พาไป พอมีเงินมากจนเหลือกินเหลือใช้ พ่อและแม่เริ่มไม่ทำงาน ทั้งสองคนใช้เวลาหาความสุขกับเงินก้อนโตนั่นไม่หยุด ทั้งไปเที่ยว ซื้อบ้านใหม่ ซื้อของที่อยากได้สารพัด ฯลฯ และสุดท้ายก็จบลงที่การพนัน 

พอพ่อกับแม่ติดการพนัน เงินมรดกที่ได้มาก็ค่อย ๆ หมดไป ไม่ทันเขาจะขึ้น ม. 2 พ่อกับแม่ที่เคยเป็นเศรษฐีเพราะมรดกก็เต็มไปด้วยหนี้ที่มาจากการพนัน ของที่เคยซื้อเข้าบ้านถูกทยอยขายไปจนหมด แต่ก็ยังไม่พอใช้หนี้ พวกปล่อยเงินกู้ที่บ่อนตามมาทวงเงินไม่เว้นแต่ละวัน พอไม่ได้พวกมันก็ทำร้ายพ่อและแม่ รวมทั้งทำลายข้าวของในบ้าน พ่อกับแม่หนีไปในที่สุด

ในตอนนั้น ฮิโรชิอยู่ ม.2 พ่อกับแม่หนีหนี้ไปโดยไม่บอกเขา ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน ไม่มีแม้แต่จดหมายสั่งลา แต่หนี้ 50 ล้านมันก็มากจนเจ้าของบ่อนไม่อาจปล่อยไว้ได้ พอพ่อแม่ไม่อยู่ คนที่ถูกทวงก็คือเขา เขาต้องออกจากโรงเรียนและหนีไปหาพี่ชายที่ฮิโรชิม่า พี่ชายอายุมากกว่า ฮิโรชิ 4 ปี พี่เองในตอนนั้นก็ลำบาก ก็เลยพาเขาไปฝากเข้าทำงาน เพราะอายุน้อย งานที่ทำจึงเป็นงานแบบที่ถูกลักลอบจ้าง แถมยังถูกกดค่าแรง

ไม่นานพี่ก็ทิ้งฮิโรชิและหนีไปอีกคน" พี่ขอโทษ ดูแลตัวเองด้วย " เป็นข้อความสั้น ๆ ที่ฮิโรชิเก็บติดตัวไว้ตลอด ใช่ เขาใช้มันเพื่อเตือนใจ ว่าแม้แต่คนในครอบครัวก็จงอย่าไว้ใจ เพราะอยู่คนเดียว จึงต้องทำงานหนักขึ้น แต่ถึงจะทำงานตั้งแต่เช้าจนค่ำ ค่าจ้างก็ยังแทบไม่พอใช้ เขาต้องย้ายไปเช่าห้องเล็ก ๆ แคบ ๆ อยู่ สมบัติติดตัวก็มีแค่เสื้อผ้าสองสามชุด กับเครื่องเล่นซีดีที่ได้ตอนเข้ามัธยม

ทั้งลำบาก ทั้งถูกเอาเปรียบ จะหันหน้าไปหาใครก็ไม่ได้ จากเด็กชายที่เคยสดใส ฮิโรชิเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขาเป็น " คนตัวเล็กสกปรกที่ถูกรังแก " นั่นคือนามแฝงที่ฮิโรชิใช้เวลาที่ส่งจดหมายไปตามที่ต่าง ๆ เดี๋ยวนี้ฮิโรชิเปลี่ยนไปหลายอย่างและหมกมุ่นอยู่กับความอิจฉาเกลียดชัง

เขามักเขียนจดหมายไปยังสำนักงานต่าง ๆ ของรัฐเพื่อบ่นด่าระบายความรู้สึก คับแค้นในใจมากมาย แต่เพราะเขาเป็น " คนตัวเล็กแสนสกปรกที่ถูกรังแก " ก็เลยไม่มีใครสนใจ จดหมายกว่าร้อยฉบับที่ส่งไปยังที่ทำการของรัฐถูกเมินและโยนทิ้งลงตะกร้า

" ฉันจะฆ่าพวกแก ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด " เขาตะโกนและวิ่งเข้าใส่ผู้คน เหยื่อรายแรกเป็นหญิงอายุ 66 เขาวิ่งไปด้านหลังของเธอและส่งเสียงคำรามจนหญิงชราหันมา เขาแทงเข้าที่อกซ้ายของเธอ หญิงชราโซซัดโซเซไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนทรุดตัวลงกับพื้น มือเธอกุมหน้าอกที่มีเลือดไหลทะลักไม่หยุด พื้นกระเบื้องสีขาวสวยงาม ตัดกับสีแดงฉานดูน่ากลัวจนบรรยายไม่ถูก ฮิโรชิแสยะยิ้มทำหน้าพอใจ ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของผู้คนแถวนั้น สามีของหญิงชรารีบเข้ามาประคองหัวดูอาการภรรยาและร้องไห้ขอความช่วยเหลือ ฮิโรชิตรงดิ่งไปหาเขา พร้อมทั้งเอาค้อนกระหน่ำใส่ชายชราซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาฟุบลงไปอีกคน

พอเห็นว่าฮิโรชิกำลังจะทำร้ายเด็ก ผู้คนที่อยู่แถวนั้นก็ช่วยกันจับฮิโรชิไว้ไม่ให้ก่อเหตุ ในที่สุด ฮิโรชิ ก็ถูกหยุดโดยผู้ชายกลุ่มใหญ่ เขาถูกรุมประชาทัณฑ์ก่อนส่งตัวให้ตำรวจ ขณะที่ถูกตำรวจหิ้วปีกไป เขาหันไปแสยะยิ้มให้ฝูงชนรอบๆ ที่มุงดูอยู่พร้อมทั้งหัวเราะอย่างคนที่เสียสติ

" เรามาแก้แค้นสังคมที่ไม่รู้จักคุณค่าของเรากันเถอะ " เขาตะโกนไม่หยุดเหมือนคนบ้า

เหตุการณ์สะเทือนขวัญครั้งนั้น มีผู้ได้รับบาดเจ็บมากมาย 6 รายมีอาการสาหัส หญิงชราเหยื่อรายแรก และหญิงวัย 29 เสียชีวิตที่โรงพยาบาล

เขาถูกระบุว่าป่วยด้วยอาการจิตเภท แต่กระนั้นศาลก็ยังยืนยันที่จะสั่งประหารชีวิตฮิโรชิ .... ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะโทษเป็นความผิดใครได้บ้าง จากคนที่ควรได้เติบโตและได้ใช้ชีวิตอย่างปกติ แต่หลายๆ อย่างพุ่งเข้าฉีกกระชากจนชีวิตเขาพังยับ พอถึงจุดนึงที่โกรธแค้นโลกและโชคชะตาจนทนต่อไปไม่ไหว สุดท้ายจึงได้เลือกก่อคดีสะเทือนขวัญเช่นนี้ แต่ว่า ... เหยื่อทุกคนผิดอะไรในชีวิตเขา ?