เรื่องสั้นสยองขวัญ

ใคร...บนแป้นบาสเกตบอล

  สวัสดีครับ เรื่องเล่าที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมในตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ซึ่งในขณะนั้น ผมและเพื่อนๆชื่นชอบกีฬาบาสเกตบอลเป็นพิเศษ ทุกๆเย็นหลังจากกลับจากโรงเรียน พวกเราก็จะไปเล่นบาสเกตบอลกันทุกวัน โดยที่สนามบาสเกตบอลที่พวกเราไปเล่นนั้น อยู่ห่างจากหมู่บ้านที่พวกเราอาศัยอยู่ประมาณ 2 กิโลเมตร 

  สนามบาสเกตบอลที่พวกเราไปเล่นกันเป็นประจำนี้ ตั้งอยู่ในศูนย์พัฒนาอนามัยชาวเขา พวกเราจะเล่นบาสเกตบอลกันถึงประมาณ 20:00 น ทุกวัน และในทุกๆวันจะมีคนที่ไปเล่นบาสเกตบอลในสนามนี้ ไม่น้อยกว่า 10 คนเป็นอย่างต่ำ

  วันที่เกิดเรื่องกับผมขึ้น อยู่ในช่วงวันหยุดยาวของวันสงกรานต์ เพื่อนๆต่างก็ออกไปต่างจังหวัดกับผู้ปกครองกันหมด วันนั้นผมจึงเดินทางไปที่สนามบาสเกตบอลเพียงลำพัง และหวังว่าจะไปเจอเพื่อนต่างหมู่บ้านที่เคยมาเล่นบาสด้วยกันที่สนามเป็นประจำ

  เมื่อผมไปถึงสนามบาสเกตบอล ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ที่สนามบาสเกตบอลเลย ผมนึกในใจว่าไหนๆก็มาถึงแล้ว เล่นคนเดียวก็ได้  ผมเล่นบาสเกตบอลจนท้องฟ้าเริ่มมืดมิด ผมก็เลยเดินไปเปิดไฟของสนามแล้วเล่นบาสเกตบอลต่อ..ผมเล่นบาสเกตบอลคนเดียวอยู่ตรงแป้นบาสฝากที่อยู่ใกล้ๆกับรถมอเตอร์ไซค์ของผม "ครืมมมมม" 

  มีเสียงดังมาจากแป้นบาสเกตบอลอีกฝั่งหนึ่ง ผมหันไปมอง แป้นบาสเกตบอลอีกฝั่งหนึ่งกำลังโยกคลอนเบาๆ เหมือนกับมีใครมาเขย่ามัน...ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากและยังคงเล่นบาสเกตบอลต่อไป "ครืมมมมมม"

  แป้นบาสเกตบอลอีกฝั่งโยกคลอนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะแรงจนแป้นบาสโยกเยกไปหมด ครั้งนี้มันทำให้ผมขนลุกและกลัวขึ้นมาจับใจ 

  ผมตัดสินใจเดินออกจากสนามบาสไปที่รถมอเตอร์ไซค์ทันทีโดยที่ยังไม่ได้ปิดไฟของสนามบาสเลย "ฮิฮิฮิฮิ" เสียงหัวเราะแหลมเล็กตามมาหลังจากที่ผมไปถึงรถมอเตอร์ไซค์ 

  โดยสัญชาตญาณทำให้ผมมองไปยังที่มาของเสียง มันดังมาจากแป้นบาสเกตบอลอีกฝั่งหนึ่งนั่นเอง ผมมองผ่านเพียงเว็บเดียวก็ทำให้ผมเกิดอาการขนลุกทั้งตัว ถึงตอนนี้ผมถึงรู้ว่าขนหัวลุกมันเป็นยังไง...ภาพที่ผมเห็นตอนนั้นคือ มีคนนั่งอยู่บนแป้นบาสเกตบอล แต่....คงไม่ใช่คนแน่นอนครับที่นั่งอยู่บนนั้น ต้องเป็นผีแน่ๆ...เสียงหัวเราะเล็กแหลมยังดังอย่างต่อเนื่อง ผมรีบสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์และออกจากที่นั่นทันที

  ตั้งแต่ผมเจอเหตุการณ์ในวันนั้น ผมก็ไม่กล้า ที่จะไปเล่นบาสเกตบอลที่สนามแห่งนั้นคนเดียวอีกเลย...

  แล้วคุณล่ะ...เชื่อเรื่องแบบนี้หรือเปล่าครับ...