ซ่อนเสน่ห์หารัก ตอนที่ 2

 

เมื่อพลได้ยินในสิ่งที่  เกดพูดบอกกับเขาออกมา  ตัวเขาเริ่มร้องไห้ น้ำตาก็ไหล ออกมาอย่างไม่รู้ตัว  เขาเอาแต่ถามเกดย้ำๆ ว่าตัวเขาผิดตรงไหน  ไม่ดียังไง  เขาขอโอกาสเริ่มต้นกันใหม่  พลยังคงเอาแต่  ถาม คำถามเดิมกับเกด วนซ้ำไปซ้ำมา  อ่อนวอนขอร้อง เกดว่าอย่าเลิกกับเขา  อย่าทิ้งเขาไป  แต่เกดก็ยังยืนยัง คำเดิม  ว่าเธอนั้น หมดรักพลแล้ว ตัวเธอ รักชายคนใหม่แล้ว  พลเริ่มสติหลุด เผลอแสดงอารมณ์ที่รุนแรง  และความเกรียวกราดออกมาแบบไม่รู้ตัว  เกดเห็นอาการของพล แบบนั้นก็รู้สึกตกใจ  พยายามบอกให้พล ใจเย็นๆ แล้ว ค่อยๆ คุยกัน

 

" มึงสวมเขาให้กู  มึงหลอกกู  มึงคิดว่า  กูโง่มากนักใช่มั้ย  มึงถึงได้ทำกับกูแบบนี้ ทำไมทุกคนถึงไม่รักกู  ทำไมทุกคนต้องทิ้งกูไป "

 

" ใจเย็นๆ นะพล  เกดไม่ได้คิดแบบนั้น  พลไม่ได้ผิด  เกดผิดเอง  เกดเป็นคนผิด "

 

" มึงบอกว่ามึงผิด  กูก็ให้อภัยมึง แล้วไงเกดกลับมาอยู่กับพล  เกดอย่าเลิกกับพล อย่างทิ้งพลไปนะ  "

 

"  แต่เกดไม่ได้ รักพลแล้ว  จะให้ทนอยู่ด้วยกันไปทำไหม  เราเลิกกันเถอะ  พลเป็นคนดี เดี่ยวพลก็เจอ  ผู้หญิงคนใหม่ที่ดีกว่าเกด  "

 

" ไม่กูไม่ให้มึง เลิกกับกู   กูไม่ให้มึงไป  ทำไมทุกคนต้องทิ้งกู  ทำไมทุกคนถึงทำ กับกูแบบนี้   มึงต้องอยู่กับกูที่นี่เกด   มึงต้องอยู่กับกู   กูไม่ยอมให้ถึงไป   กูไม่ยกมึงให้กับใครทั้งนั้น  "

 

พอพูดจบ พลเดินตรงเข้าไป กระชากคอเสื้อของเกดไว้ ด้วยความโกรธ พลเริ่มฉุดประชาก ยึดตัวเกดไว้ เขาเริ่มเขย่าโยกตัวของเธอ ไปมาอย่างรุนแรง โดยไม่สนใจเสียงร้องที่ หวาดกลัวของเกดเลย

 

" มึงรู้มั้ย ว่ากูตามดู พวกมึงมา 2 อาทิตย์แล้ว มึงคิดว่ากูไม่รู้หรอ มึงคงมีความสุขกับมันมากสินะ แล้วมึงเพิ่งมาบอกกับกูตอนนี้เนี้ยนะ มึงได้กับมันมาทุกคืน มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอ ว่ามึงมีคนใหม่ มานานแค่ไหนแล้วนะห่ะ "

 

ด้วยอารมณ์โกรธ ยิ่งทำให้พล เขย่าตัวของเกดแรงขึ้น พลเริ่มบีบมือ ที่กำรอบลำคอของเกด เพิ่มแรงบีบมากขึ้น แบบไม่รู้ตัว

 

" กูตามพวกมึงขึ้นไปถึงบนห้อง กูยืนอยู่หน้าห้องมึง กูได้ยินเสียงร้องครวญครางอย่างมี ความสุขของมึง ดังลอดออกมาให้ได้ยินถึง นอกห้อง มึงมีความสุขมากใช่มั้ย มันทำให้มึงมีความสุขมากใช่มั้ย มันทำให้มึงมีความสุข มากกว่าที่กูทำให้มึงหรอ "

 

ด้วยแรงอารมณ์ และความลืมตัว พลเริ่มลงน้ำหนักมือลงไป ตรงบริเวณลำคอของ เกดอย่างรุนแรง เกดรู้สึกตื่นกลัว ร้องไห้ ดิ้นร้น ขอร้องให้พล ปล่อยตัวเธอ

 

" ขอโทษพล เกดขอโทษ พลปล่อยเกดไปเถอะนะ พลปล่อยมือก่อน เกดเจ็บ "

 

เกดพยายามจับมือ ของพลทั้งสองข้างไว้ เพื่อกันไม่ให้ พลลงแรงบีบคอเธอ แน่นไปได้มากกว่านี้ เธอได้แต่พล่ำบอก ว่าให้ พลใจเย็น ๆ แต่พล กลับบีบคอ ของเธอแรงมากขึ้น ด้วยความโกรธ และอารมณ์โมโห อย่างไม่รู้สึกตัว

 

" มึงหลอกกูเกด มึงมีความสุข กันมากนักใช่มั้ย มึงมันเลว มึงคิดว่ามันทำให้มึง มีความสุขได้มากกว่า กูอย่างนั้นหรอ  "

 

 

พลเริ่มระงับสติอารมณ์ ของตัวเองไม่ได้ เขาเริ่มควบคุมอารมณ์ ของตัวเองไม่อยู่ เขายังคงพูดแต่คำเดิม ๆ วนซ้ำ ๆ เขาเริ่มเขย่าตัวเธอ เริ่มออกแรงบีบลำคอของเธอมากขึ้น

 

" ฮื้อออ พลปล่อยเกด พลอย่าทำกับเกดแบบนี้ เกดกลัวแล้ว เกดขอโทษ พลปล่อยเกดไปเถอะนะ "

 

" ไม่กูไม่ปล่อย มึงเป็นของกู มึงต้องเป็นของกูคนเดียว เกดจะกลัวพลทำไม พลไม่ได้จะทำร้ายอะไรเกดนะ เกดไม่ต้องกลัวพลนะ "

 

" ไม่พลปล่อยเกด ฮื้อออ เกดกลัว พล อย่าทำเกด พลปล่อยเกดน่ะ เกดกลัวแล้ว พลปล่อยเกดไปนะ "

 

เกดร้องไห้ ด้วยความหวาดกลัว ขอร้องให้พลปล่อยเธอไป แต่ตอนนี้สติของพลไม่เหลือแล้ว พลไม่มีสติพอที่จะควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป พลเพิ่มแรงบีบมือข้างที่จับคอของเกดไว้ ลงแรงมากขึ้นจน เกดไม่สามารถพูด หรือเปล่งเสียงอะไร ออกมาได้อีกแล้ว เธอเริ่มตาเหลือกถลน ดิ้นทุรนทุราย หายใจเริ่มติดขัดและนิ่งลงไปในที่สุด

 

พลไม่ได้ สังเกตุเห็นถึง ความผิดปกติที่เกิดนั้น เขาไม่ได้สังเกตุว่าไม่มีเสียงตอบรับ กลับมาจากเกด แต่พลก็ไม่ได้สนใจ ตอนนี้ตัวของพล ไม่มีสติหลงเหลืออยู่แล้ว เขาไม่ได้รับรู้ถึงการนิ่งไปของเกดเลย

 

เวลาผ่านไปสักพัก พลเริ่มสังเกตุ ถึงความผิดปกติ เขาหันมามองดู เกดที่นอนนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อน ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาใดๆ กลับมาจากเธอเลย แม้แต่น้อย พลขยับลุกออกจากตัวของเกด ฉับพลัน พลต้องทรุดตัวลงไป นั่งกองลงกับพื้น มองดูร่างกายของเกด ที่นอนแน่นิ่งสิ้นลมไป ด้วยฝีมือของเขา

 

แล้วสติของพลกลับมาอีกครั้ง เขานั่งร้องไห้คร่ำครวญ ด้วยความเสียใจ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขานั่งกอดร่างของเกด ไว้ตลอดเวลา โดยไม่ยอมปล่อยร่างของเธอลง เขาร้องไห้เสียใจ กับสิ่งที่เขาทำลงไป เขาไม่รู้ตัวว่า เขาทำอะไรลงไป เขาไม่รู้ตัวว่า สติเขาหลุดหายไปตอนไหน พลนั่งร้องไห้ กอดร่างของเกดไว้กับตัว เขานั่งพร่ำพูดแต่คำว่า

 

" ขอโทษเกด พลขอโทษ พลไม่ได้ตั้งใจๆ พลรักเกดนะ " เขานั่งอยู่นิ่ง ๆ โดยยังคงกอดร่างของเธอเอาไว้ ตลอดเวลา

 

 

แต่อยู่ ๆ พลก็ได้กลิ่น ดอกแก้ว ที่เขาปลูกไว้ข้าง ๆบ้าน ต้นดอกแก้ว ที่แม่เขารัก ต้นดอกแก้วที่ เขากับเกด เคยช่วยกันปลูก พลหันมามองที่ร่างของเกด เขาเริ่มมีความคิดที่จะนำร่าง ไร้วิญญาณของเกด ไปฝั่งไว้ที่สวนข้างหลังบ้าน ตรงต้นดอกแก้ว ที่เขารัก เขาอยากให้คนที่เขารัก ได้อยู่ด้วยกัน อยู่ใกล้ ๆ กัน กับเขา ไม่จำเป็นที่ต้องจากกันไปไหนอีกแล้ว

 

เมื่อคิดได้ดังนั้น พลก็อุ้มร่างของเกด เดินออกไป เขาเริ่มลงมือขุดหลุม เพื่อที่จะฝั่งเธอลงไป เขาฝั่งร่างของเธอ ตรงบริเวณสวนหลังบ้าน ตรงที่เธอชอบมานั่งเล่น เมื่อครั้งมาเที่ยวบ้านสวนของเขา พลเอาต้นดอกแก้วที่เขาซื้อเตรียมไว้ เพื่อที่จะเอามาปลูกกับเกดในวันนี้พรุ่งนี้ เขาปลูกต้นดอกแก้วลงไป บนหลุมที่เขาขุดฝั่งร่างของเธอเอาไว้ พลลงมือทำทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อย แต่กว่าทุกอย่างจะเสร็จ ก็ใกล้จะรุ่งสร่าง ของวันใหม่แล้ว ทุกอย่างเรียบร้อย เขาก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน เขาเดินขึ้นชั้นสอง เปิดประตูห้องนอนของเขาเข้าไป เดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวงไว้ เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ ชำระล้างร่างกายจนสะอาด เขาเดินกลับมา ล้มตัวลงนอนบนเตียงจนหลับไป พลมารู้สึกตัวตื่น อีกทีก็เป็นเวลาเย็น ๆ ของอีกวันแล้ว

 

พลลุกออกจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำชำระล้าง ร่างกายจะสะอาด แล้วเดินลงมาที่ชั้นล่าง เขาทำกิจวัตรประจำวัน ทุกอย่างเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่เคย มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าภายในใจ ของเขาจะรู้สึกผิดกับเหตุการณ์ ที่พึ่งผ่านมาก็ตาม

 

 

พลยังคงปลูกต้นไม้ เพิ่มที่สวนหลังบ้าน เวลารดน้ำตกไม้ เขาจะชอบคุยกับต้นดอกแก้ว อยู่ตลอดเวลา

 

" เป็นยังไงบ้างเกด อยู่ที่นี้สบายดีไหม เราได้อยู่ที่นี้ด้วยแล้วนะ เราไม่ต้องแยกห่างจากกันแล้ว เกดดีใจไหม เกดชอบหรือเปล่า เกดเคยบอกกับพลว่า เกดชอบที่นี้ ชอบมานั่งตรงนี้ เพราะบรรยากาศร่มรื่น เย็นสบาย ทำให้เกดรู้สึกเหมือน ได้ผ่อนคลายไง พลเลยพาเกดมาอยู่ที่นี้ ที่ที่เกดชอบไง เกดชอบใช่ไหมหล่ะ  พลรู้น่า   "

 

                                  LOMA 🐬🐬