ความรัก ที่เรียกว่า ความรัก ( ภาค 2 )

ความรัก ที่เรียกว่า ความรัก ( ภาค2 ตอนจบ )

ในระหว่างที่ความรักของเรากำลังไปได้สวย เราพึ่งรู้ตัวว่า เราสองคนรักกันมาหลายเดือน จนจะครบ1ปี เราสองคนแทบจำไม่ได้เลย ว่าเราสองคน ตกลงคบกันในวันไหน 5555 เราสองคนเลยตั้งสมมุติเอาเอง ว่าเป็นวันที่ 29 กรกฎาคม ของทุกปี ให้เป็นวันครบรอบ ทำไมต้องวันที่ 29 กรกฎาคม ทุกคนต้องสงสัยแน่ๆ ใช่มั้ยคะ ก็เพราะว่า เราสองคน เกิดวันที่ 29 กรกฎาคม ยังไงละคะ เราสองคนเกิดวันที่เดียวกัน เดือนเดียวกัน แต่คนละปี พ.ศ. นะ อิอิ 

เราสองคนเลยตั้งเอาวันที่ 29 กรกฎาคม เป็นทั้งวันเกิด และ วันครบรอบไปในวันเดียวกัน เราสองคน มีเวลาให้กัน ในวันเกิด และ วันครบรอบเสมอ ทุกวันเกิดของเราสองคน เราจะพากันไปไหว้พระ ทำบุญ และ เป่าเค้กด้วยกัน แลกของขวัญให้กัน เราตื่นเต้นทุกครั้ง ที่จะถึงวันสำคัญต่างๆ ต้องคิดหาอะไรไปเซอร์ไพร์เขา ไม่เคยไม่อยากทำ ไม่เคยไม่รักเลย ตั้งใจทำทุกอย่าง เพื่อเราอยากเห็นรอยยิ้มของเขา เขาเป็นคนสุภาพ หน้าตาดี พูดเพราะ อบอุ่น มีเหตุผล สำหรับคนอื่น เขาเป็นคนสุขุม ไม่ค่อยพูด แต่อย่าให้ได้มาอยู๋กับเราเลยค่ะ ทั้งบ้าบอ ทั้งพูดมาก ทั้งวุ่นวายไปเรื่อย 5555 พากันหัวเราะทั้งวัน จนคนรอบข้าง คิดว่าเราสองคนคือคนๆ เดียวกัน เพราะทำอะไรก็เหมือนกันไปหมด ความคิด การกระทำ นิสัย แถม หน้าตา คล้ายๆ กันอีกด้วย 

เรารักกันมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ปี 2018 ถ้านับมาถึงวันนี้ วันที่เราเขียนกระทู้นี้ ขึ้นมาก็ 5-6 ปีแล้ว หลายคนที่กำลังอ่านกระทู้นี้ ต้องคิดแน่ๆ ว่าเราสองคนเลิกกันละยัง แต่ๆ ทุกคนต้องอ่านไปก่อนน้า ทุกเวลาที่เราเรียน หรือ เราจะทำอะไร เขาจะเป็นคนที่คอยให้คำปรึกษาในทุกทาง และ ทุกอย่าง ในวันที่เราคิดว่าเราไม่น่ารัก หรือไม่สวย เราจะสวยสำหรับเขาเสมอ ในวันที่เราไม่เก่ง ไม่ดี แต่เรายังคงเป็นคนเก่งสำหรับเขาเสมอ เขาจะบอกเราตลอดว่า เราทำได้ เราเก่ง ไม่มีใครสู้เราได้ คำพวกนี้ มันฮีลใจเรามากก ทำให้เรามีกำลังใจทำทุกสิ่ง ทุกอย่างได้ จริงๆนะ หรือ ความรักมันบังตานะ 555555 เราสัญญาอะไรกัน เราและเขาไม่เคยผิดสัญญาเลย รักของเรา เพิ่มขึ้นทีละนิด เข้าใจกันทีละหน่อย คือ ชีวิตนี้ไม่เอาใครแล้วแหละ เพราะเหมือนเจอพ่อของลูกแล้วไรงี้ 555 แต่นั้นแหละค่ะ ความรักที่สวยงาม จะจบลงแบบสวยงาม หรือไม่ก็ไม่มีใครรู้ แม้กระทั่งตัวของเราเอง เข้าปีที่ 4 เราก็ไม่ละเลยวันสำคัญของกันและกัน ยังคงประคองความรักของเราไปในทางที่ดีอยู่ และ ความห่างเหิน ทำให้เราห่างกัน เราเริ่มคุยกันทีละน้อย เริ่มอิ่มตัว เพราะเราคิดในใจว่า ยังไงก็ยังมีเขาอยู่ตรงนี้ ส่วนตัวเขาไม่เคยรักเราลดลงเลยนะคะ เขายังเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ น่าจะติดที่เราเอง ที่ยังติดสังคมวัยรุ่น ละเลยความรักไปต่างๆ แต่เราทั้งสองไม่นอกใจกันเลยนะคะ 

ขึ้นชื่อว่า อิ่มตัว หันไปเมื่อไหร่ก็เจอ สุดท้ายแล้ว เราและเขา นัดเจอกัน พูดคุยกัน เปิดใจคุย ทำให้เข้าใจกันในระดับนึ่ง เพราะเขาก็ได้รู้สาเหตุที่เราละเลยแล้ว เขาก็ปรับตัวให้ดีขึ้นทุกอย่าง แต่สุดท้ายแล้ว ความอิ่มตัว ทำให้เราสองคน ตัดสินใจที่จะยุติความสัมพันธ์ลง จนปัจจุบันนี้ ก็ยุติมาได้ 4-5 เดือนแล้วละค่ะ หลับตาก็ยังคิดถึง ฟังเพลงก็ยังคิดถึง เพราะเขาอยู่ในทุกช่วงเวลาของเรามาตลอด เราเลิกติดต่อกันเลยนะคะ และ ส่วนเราก็ได้ย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด ทำให้เจอหน้ากันยาก เหมือนกัน ...

สุดท้ายนี้อยากจะบอกกับทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เราเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาจากความเป็นจริงในความรักของเรา ใครที่ยังมีคนรักอยู่ จงรักษาความรักครั้งนั้นไว้ให้ดีๆ นะคะ เพราะในวันนี้ ที่ไม่มีเขาแล้ว แบบเรา มันเสียใจมาก มันเหมือนคนที่ไม่มีคนข้างกันอีกเลย ในเวลานี้ถ้าจะคิดหันหลังกลับไป ก็คงไม่มีเขาแล้วละค่ะ ขอให้แต่ละคู่รักมีความสุขนะคะ อะไรที่ปรับเข้าหากันได้ ก็ปรับเถอะค่ะ มันเป็นเรื่องที่ดี ดีกว่าการที่เราจากกัน แล้วมาคิดเสียดายในวันนี้แบบเราเอง ทำให้เราได้รู้ซึ้งในวันนี้ว่า ความรักแบบไหน ที่เรียกได้เต็มปากว่ามันเป็น ความรัก...

ฝากติดตามผลงานของเรา และ โตไปพร้อมกันด้วยนะคะ ขอบคุณนะคะ ที่เข้ามาอ่านจนจบ